mürsel sönmez

• şair.
  epitaf diye bir de şekilli kitabı vardı.
  şimdilerde kapalı devre büyük boy bir edebiyat dergisi kotarıyormuş ama ismini unuttum.
• bir sair.
  bir suredir bir kac arkadasi ile beraber bir nokta isimli buyuk boy bir dergi cikariyor. dort sayfadan mutesekkil...
• bu gunler de gececek
  zamani donduran zemheri
  bahara birakacak yerini
  
  hergun birer birer tukendikce basamak
  carpip zamanin sivri koselerine
  kirilip kalacak avare kasnak
  
  duyulmamis bir soz
  katip onune surukleyecek calceneyi
  soz o zaman soz olacak
  
  dillerinde zilleri dolu bir cengi
  dokulunce sabahin sularina
  yerine gelecek kusluk ahengi
  
  yirtilinca karanligin cadiri
  devrilecek boyaci kupu
  kirilacak paskalya yumurtalari
  
  yokus ne kadar kaldirirsa kaldirsin basini
  tunellerden geciyor
  yol da o kadar aciyor ayaklarini
  
  diye bir siir yazmis. adini da umutkan koymus...
• çıkarmış oldukları istanbul bir nokta dergisinde
  
  cüzler, göz aydınlığı, epitaf, tütün küfesi, güvercin ağacı, külçe adlı şiir kitapları ile dar vakit günleri ve su terazisi adlı deneme kitaplarının ortasında duruyor, ayakta, elinde “yüz akı” var. yazmaktansa yazmamayı, konuşmaktansa susmayı seviyor, ama ne çare?
  
  diye tanıtılan büyük insan.
  edebi kişiliğinin yanında kendisi meslektaşımdır. beko ve istikbal bayisi olan bu yüce şahsiyet mağazasına beyaz eşyacı yazılı kocaman bir tabela yaptırmış, gidip birşeyler danıştığınızda ^* güzelce yaşam koçluğunuzu yapar en olur yönden olması gerekenleri söyler birde sıkıntıdan patlayan ruhunuzun bütün negatifliğini alır sonrada "beyfendi ben bir kenar mahalle esnafıyım fazla anlamam bu işlerden der". ona sarılmak anlatılamaz sanırım...
• içinde bolca ibrahim geçen bir şiiri olan şair..hatırlayamadım şimdi şiiri.
• örnek mahallesinde beyaz eşya dükkani vardir. o kadar beyaz eşyanin arasinda nasil şiir yazdığı merak konusudur...
• dün istanbul bir nokta edebiyat dergisi toplantısında "belki de allah, o sesi çıkarmak için bu kadar geriyor teli ama biz mızraba dokunmuyoruz" minvalinde bir sözüyle beni bir daha benden almıştır.
• mürsel sönmez bu videoda kendisini görebileceğimiz şair.
• tanıştığım ilk şair. zaten başka da yok. o yüzden, şair dedin mi, etli kemikli bu adamı hatırlayabiliyorum bir tek. adam dediysek, uzak olsun diye değil; yakın olsun diye söylenmiştir. güzel bir sesi var; tüm şairlerin öyle midir bilmiyorum. kendisinin beyaz eşya dükkanında; bulaşık makinası ile buzdolabının arasında tanıştık ilk. münzevi bir adam beklemiştim şair deyince, dolayısı ile biraz da şaşırmadım değil. hayatın içinden bir adammış, samimi, aktif; tüm şairler öyle midir bilmiyorum.
  
  ikinci görüşmemizde zaman bana fethi gemuhluoğlu'nun dostluk üzerine yaptığı konuşmasının cep boyunu hediye etti. kendisine sokulup dedim ki;
  
  "abi elimde bu kitabın çook eski bir baskısı var; ilk sayfasında da sizin elyazınızla yazılmış bir şiir...".
  
  "şşş, amman diyeyim, unut sen onu unut gitsin" dedi. ve güldü. güzel gülüyor.
  
  bende saklı bir şiiri ve şiiri kadar güzel bir de hikayesi var, yıllar öncesine ait. tüm şairlerin böyle güzel hikayeleri var mıdır, bilmiyorum.
• geldi gel
  
  çiçek açasım geldi gel
  
  dağlardan ovalara akasım geldi
  
  bir de şöyle yan bir profilden
  
  üzümün şaraplaştığı yerden bakasım
  
  gülücüğünle uyanasım geldi bu karanlık uykudan
  
  doya doya yüzüne bakasım geldi gel
  
  hala eski zaman sözleriyle sesleniyorum sana
  
  ipeğin ipek olduğu kozanın koza dutun dut olduğu zamanın
  
  feraceden saçılan ışığın gurubu kızıl gül bahçesi ettiği
  
  bir imanın yettiği zamanın sözleriyle
  
  sen her zamanda aynı güzelliksin
  
  aynı bülbüller çiler senin için
  
  aynı göğüsler kanar
  
  gel
  
  kim nerede nasıl yanarsa yansın
  
  orda mutlaka sen varsın
  
  gel bakasım geldi yeni kızaran nar gibi
  
  titreyen titreyen ve sonsuzdan sonsuza akan
  
  o renge bakasım geldi gel
  
  hicabından al al gül damlayan dudaklarına
  
  kısarak belki de gözlerimi
  
  tüm varlığımla kamaşasım geldi gel
  
  uzaktan çok uzaktan derinlerden çok derinlerden
  
  sesin doğduğu yerden gelen duru damlacıklarını
  
  silesim geldi gözlerinden gel
  
  bir gülün bittiği yerden yenisi açan o sonsuz güzellikte
  
  elini elime alasım sana gelesim geldi gel
  
  üşüdüm seni sarınıp ısınasım geldi gel
  
  acıktım bakışlarınla doyasım geldi gel
  
  yittim kendimi sende bulasım geldi gel
  
  çıplağım seninle örtünesim geldi gel
  
  yalnızım seninle kalabalıklaşasım geldi gel
  
  bir güvercin göğsüne yaslanasım geldi gel
  
  kanatlarının arasına saklanasım geldi gel
  
  bahar kapısından girip zamanı baharlaştırasım geldi gel
  
  ölümün defterini düresim geldi gel
  
  denizinde serinleyesim nefesinde boğulasım geldi gel
  
  haydi gel
  
  parçalarımı topla mekanın kuyusundan çıkart beni
  
  loş bir aralıktayım
  
  ağart
  
  haydi gel
  
  bu yangından da çıkart beni