yıllardır "atlantic records - ahmet ertegün" ilişkisinden bahsedilir medyamızda. halbuki bunun gerçeklerle alakası yok. tamamı günümüzün üç beş smooth jazz(?!) müzisyeniyle ya da bildiğiniz yirminci sınıf popçularla başarılı işler yapmıştır ahmet ertegün, kabul. ancak ellilerden yetmişlere doğru ilerlediğimizde atlantic records'tan çıkan o efsanevi albümlerde her zaman nesuhi ertegün imzası görürüz. gerek
ornette coleman'ın
free jazz, a collective improvization'ı,
the shape of jazz to come'ı,
beauty is a rare thing'i; gerek
john coltrane'in
giant steps'i. yine atlantic records çıkışlı
charles mingus albümlerinde sadece nesuhi ertegün imzasını görürüz.
eh, bizim neslimiz alışmış şişirilmiş birkaç popçuyu smooth jazz adı altında "cazcı" olarak anmaya. utanmasalar norah jones için "avant-garde jazz'in ölümsüz ismi" gibi abartı tamlamalar kullanacaklar. aynı kişilere
albert ayler kimdir,
dewey redman nasıl çalar? dediğimizde hiçbir şey söyleyemeyeceklerini adım gibi biliyorum. -evet, sinirlendim-
rica ediyorum hanımlar beyler, rica ediyorum kendimize gelelim. atlantic records'un esas adamı,
caz tarihinin efsanevi prodüktörü nesuhi ertegün'dür. bir başkası değil.
edit:
http://www.ornettecoleman.com/ adresinden görülebileceği gibi, artık jazz hall of fame'inde büyük usta.