new french extremity

• evet var böyle birşey, filmlerinde cinselliği ve vahşeti korkusuzca kullanabilen, seyirciyle ilişkisi sıkıntılı fakat çoğunlukla da meselesi olan fransız yönetmenlerin sineması için kullanılıyor bu terim. gaspar noe, françois ozon, catherine breillat, clarie denis gibi bilinen isimlerin dışında tek atımlık virginie despentes gibi isimler de bu akıma dahil ediliyor.
  
  (bkz: baise moi)
  (bkz: trouble everyday)
  (bkz: a ma soeur)
  (bkz: irreversible)
  (bkz: i stand alone)
• bazı yönetmenlerin de tek filmlik katkılar sunduğu varsayılabilecek akım. mesela:
  
  leos carax - pola x
  patrice chereau - intimacy
  alexandre aja - haute tension (bence bu sadece iyi bir korku filmi, bazı eleştirmenlerce dahil edildiği için yazıyorum.)
  olivier assayas - demonlover
  bertand bonello - le pornographe (ayrıca tiresia da bence dahil edilebilir)
  christophe honore - ma mere
  
  eğer ki böyle bir akım varsa ilham kaynakları çeşitlilik gösteriyor; edebi olarak georges bataille, marquis de sade, antonin artaud gibi isimler üzerinden kötülük, ahlak, cinsellik gibi durumları(ki kadınlık üzerinden breillat da müthiş karşılıklar bulup felsefi tartışma alanları yaratmıştır), mario bava'nın italyan korku filmleri, amerikan sömürü sineması, godard (özellikle de noe üzerinde), pasolini (salo türün kaynak tanımı için yapılacak ana referans), bunuel ve yakın dönemden haneke gibi sinemacılar.
  
  ayrıca avrupa geneline de yayılmış new extremism gibi bir akımın varlığı da geçiyor wikipedia'ya yazılmış. fatih akın, lukas moodysson hatta lars von trier gibi isimler de geçmiş.
• noe'nin irreversible, grandrieux'un sombre ve dumont'un twentynine palms filmleri bu kategorinin en iyi orneklerindendir. "new french extremity" terimi ilk kez artforum dergisi elestirmeni james quandt tarafindan 2004 yilinda son donem fransiz yonetmenlerin korku, cinsellik ve siddet tabanli transgressive filmlerini kategorize etmek amacli kullanilmistir.
  
  bu kategoriye dahil filmlerin listesi:
  
  à l'intérieur (2007) aka inside ~ alexandre bustillo, julien maury
  à ma soeur! (2001) aka fat girl ~ catherine breillat
  assassin(s) (1997) ~ mathieu kassovitz
  baise-moi (2000) aka rape me ~ coralie, virginie despentes
  calvaire (2004) aka the ordeal ~ fabrice du welz
  carne (1991) ~ gaspar noé
  choses secrètes (2002) aka secret things ~ jean-claude brisseau
  dans ma peau (2002) aka ın my skin ~ marina de van
  demonlover (2002) ~ olivier assayas
  elle est des nôtres (2003) aka she's one of us ~ siegrid alnoy
  flandres (2006) ~ bruno dumont
  frontiere s (2007) ~ xavier gens
  haute tension (2003) aka high tension ~ alexandre aja
  ils (2006) aka them ~ david moreau, xavier palud
  intimacy 2001) ~ patrice chéreau
  irreversible (2002) ~ gaspar noé
  l'apollonide souvenirs de la maison close (2011) aka house of tolerance ~ bertrand bonello
  l'emploi du temps (2001) aka time out ~ laurent cantet
  l'humanite (1999) ~ bruno dumont
  la captive (2000) ~ chantal akerman
  la chatte à deux têtes (2002) aka porn theater ~ jacques nolot
  la vie nouvelle (2002) aka a new life ~ philippe grandrieux
  le pornographe (2001) aka the pornographer ~ bertrand bonello
  leçons de ténèbres (1999) aka tenebrae lessons ~ vincent dieutre
  les amants criminels (1999) aka criminal lovers ~ françois ozon
  les invisibles (2005) ~ thierry jousse
  ma mère (2004) ~ christophe honoré
  martyrs (2008) ~ pascal laugier
  pola x (1999) ~ leos carax
  process (2004) ~ c.s. leigh
  regarde la mer (1997) aka see the sea ~ françois ozon
  romance (1999) ~ catherine breillat
  seul contre tous (1998) aka i stand alone ~ gaspar noé
  sitcom (1998) ~ françois ozon
  sheitan (2006) ~ kim chapiron
  sombre (1998) ~ philippe grandrieux
  sous le sable (2000) aka under the sand ~ françois ozon
  tiresia (2003) ~ bertrand bonello
  trouble every day (2001) ~ claire denis
  twentynine palms (2003) ~ bruno dumont
  wild side (2004) ~ sébastien lifshitz
• son 15-20 yıldır fransa'da çekilen bir grup filmde aşırılığın tekrarlanması sebebiyle eleştirmen james quand'ın tanımladığı ve yüz yılı aşkın sinema tarihindeki en sevdiğim akım.
  
  filmin kalitesi korunmakla birlikte her şey aşırı. kanın gövdeyi götürdüğü abartılı şiddet sahneleri, porno denebilecek seks sahneleri, hiçbir suçluluk duygusu hissetmeden yapılan işkenceler, tecavüz, şiddetten zevk alan karakterler, toplumun konuşmaya çekindiği konular...
  
  bu tarz filmlerde slasher filmlerin aksine şiddeti uygulayan kişi gösterilir, deus ex machina gibi hinliklere başvurulmaz, şiddeti uygulayan kişinin geçmişine dönüp sebep aranmaz, şiddet çoğu zaman sebepsizdir, kurtarıcı yoktur ve en önemlisi filmler olması gerektiği gibi biter. geneli yüksek bütçelidir, dolayısıyla oyuncular iyidir, her detay düşünülmüştür, ucuz senaryo hataları yoktur. gerilim filmlerinde en nefret ettiğim şey olan ortamı ısıtma amaçlı ucuz espriler yoktur. klişe bir tabir olacak ama bir sanat filmi gibidirler. burjuva ikiyüzlülüğünü yansıtır aslında.
  
  bu akımın örnek aldığı yönetmenlerin şu kişiler olduğu söyleniyor;
  
  (bkz: roman polanski)
  
  (bkz: michael haneke)
  
  (bkz: lars von trier)
  
  (bkz: andrzej zulawski)
  
  bu akımın en önemli temsilcileri/filmleri;
  
  - raw: bu tarzın en güzel örneklerinden. vejetaryen bir genç kızın üniversiteye veterinerlik okumaya gitmesi ve okulun ilk günü bölümün bir ritüeli olan tavşan ciğerini yemesi ile film başlıyor. bu duruma alerjik bir reaksiyon göstermesi ile de devam ediyor. film çok güzel gerçekten.
  
  bütçe: 3.48 milyon euro
  
  hasılat: 3.33 milyon euro
  
  fragmanı;
  
  https://www.youtube.com/watch?v=gflxvx2af_y
  
  - gaspar noe: özel olarak herhangi bir filmini söylemektense gaspar noe filmleri diye toparlamak daha mantıklı sanırım; çünkü adam zaten bu akımın en büyük temsilcisi.
  
  * irreversible;
  
  bütçe: 4.61 milyon euro
  
  hasılat: 5.8 euro
  
  *love;
  
  bütçe: 2.9 milyon euro
  
  hasılat: 900 bin euro
  
  *climax;
  
  bütçe: 2.6 milyon euro
  
  hasılat: 1.8 milyon euro
  
  *enter the void;
  
  bütçe: 13 milyon euro
  
  hasılat: 1.5 milyon euro
  
  * seul contre tous;
  
  bütçe: ----
  
  hasılat: 54 bin dolar
  
  - les amants criminels: françois ozon'un tüm filmlerinde bir aykırılık, anlatılmaya çekinilen konuları anlatma var zaten, ama bu filminde bunu açık açık gösterdiği için bu akıma en yakın olan filmi bu sanırım.
  
  https://www.youtube.com/watch?v=ahiikhl4oro
  
  bütçe: 2.3 milyon euro
  
  hasılat: ---- herhangi bir bilgi yok ama gişede başarısız oldu tarzında yorumlar var.
  
  - baise moi: bir intikam filmi olması kaynaklı şiddet sahneleri çok fazla ama bu filmi bu kadar ünlü yapan şey, 2000 yılında çekilen bu filmdeki sevişme sahnelerinin gerçek olması. günümüzde, fransa'da bile gerçek sevişme sahnesi çekmek imkansıza yakınken buna 20 yıl önce cesaret edilmesi filmi kıymetli kılıyor.
  
  https://www.youtube.com/watch?v=yuxovuo_kks
  
  bütçe: 1.3 milyon
  
  hasılat: 900 bin dolar
  
  - ma mare: anne ve oğul arasındaki ensest sınırlarında gezen ilişkinin hikayesi.
  
  https://www.youtube.com/watch?v=3lpmnq5xozy
  
  bütçe: 2.7 milyon euro
  
  hasılat: 1 milyon euro
  
  filmlerin hepsinin bütçe ve hasılatlarını yazmamın sebebi aslında bu filmlerin dünya genelinde tutmadığını göstermek. buna rağmen yönetmenler bulup buluşturup filmlerini çekmeye devam ediyorlar. insanları rahatsız etmekten zevk alıyorlar. örneğin gaspar noe'nin neredeyse tüm filmleri cannes'da gösteriliyor. cannes ile gaspar noe çok farklı bakış açılarına sahipler, ama buna rağmen cannes fransız sinemasını destekleme amacıyla gaspar noe'nin filmlerini es geçmiyor. her seferinde de lars von trier'de de olduğu gibi izleyicilerden salonu terk edenler oluyor. ve bu durum bu tarz yönetmenler için alkıştan daha kıymetli. love filminde, mesleği yönetmen olan murphy karakterine "kan, sperm ve gözyaşı olan filmler çekmek istiyorum." dedirten bir yönetmen sıradan filmler çekmez zaten.
  
  filmlerin çok fazla beğenilmemesinin sebebinin bu akımın kötü olduğuna yoranlar olacaktır. şunu düşünmekte fayda var, vertigo ilk yayınlandığında çok kötü film deniyordu, şu an dünyanın en filmleri arasında gösteriliyor. kısacası eleştirmenlerin dayatmasından sıyrılıp bu tarzdan zevk aldığını söylemenin bir sakıncası yok. ahlaken hiç yok.
  
  insanın bazen kötü filmleri de izlemesi gerektiğini düşünenler için;
  
  revenge