öfke kontrol bozukluğu

• (bkz: anger management)
• (bkz: kaçın lan kaçın)
• zannediyorum fıtrat icabı bu hal bende de var. çok çabuk pişman olurum. kırdığım insandan özür dilemeyi erdem sayarım ama, keşke özre mahal vermesem diye kendi kendimi devamlı eleştiririm. açamadığım kapıya, hapşursam ciğerlerim acısa hapşuruğa bile kızan bir insan oldum çıktım resmen. öfkemi kontrol edebilmem lazım.
• tanıdığım bir kişide mevcut bu durum. ilişkileri boka çeviren bir illettir. zira o öfke anında, kişi kontrolünü kaybeder ve fiziksel şiddete şükrettiren kelamlar çıkar dilinden. bu durumdan mustarip kişilerin en belirgin özelliği, tez vakitte hasıl olan pişmanlıklarıdır. tedavi gerektirir. bittabi tedaviden önce kişinin bu bozukluğu kabul etmesi gerekir.
  
  kabul etmiyorsa, mümkünse yalnız kalsın. çevresindeki normal insanların da ruh sağlığını bok etmesin. buradan kendisine sesleniyorum;
  
  -kötü çocuk pezemenk!
• kendi kendime teşhisini koyduğum hastalık.birini kırıp/üzdükten sonra ölümüne pişman olmak heralde en büyük cezalarından biri bu hastalığın çünkü kontrol edemeden yapıyorsunuz ve anında farkediyorsunuz hatanızı ama nafile.kesinlikle psikolojik tedavi almak şart etkili bir ilacı yok bu durumun kendiniz kendinizin tek ilacısınız unutmayın.
• (bkz: saldırganlık)
  
  çoğu zaman tartışmalarda kaybeden taraf olmanıza neden olacak bozukluktur.
• bana çok yakın birinde var olan problem. bu kisi sinirlendiğinde karşı tarafın canını yakmayı çok ama çok iyi bilir. tartıştınız mı ? hemen zayıf noktalarınızı ortaya döker. hakaretler havada uçuşur. siz bu kadar yakın birinden bu şeyleri duyunca kalakalırsınız önce. bu kadar ileri gitmesine inanamazsınız ama işte çok yakındır bu kişi, ailedendir bazen de. hemen ertesi görüşmenizde özür dileyeceğini bilirsiniz, hatta belki hiç bişey olmamış gibi bile davranabilir.
  hayatımda çok nadiren sinirden titremişimdir ve sırf iki kere bu bahsettiğim kişiyle olan tartışmamız sonucu o hale geldim. o söylediği laflar, o tavırları asla unutamıycam belki ama nedenlerini okudum şimdi bu durumun. çocuklukta şiddet görmek başlıca sebebiymiş. bir de anne baba kavgası. bu iki berbat durumu da yaşadığını çok iyi biliyorum ve o yüzden şu an onun adına çok üzülüyorum. ama öfke kontrol bozukluğunun bir tedavisi var. ben sinirlenince kendimi kontrol edemiyorum diyen varsa lütfen sakinleşince bir psikologla konuşsun ve en önemlisi kendini ve sevdiklerini üzen, hayattan soğutan bu sorunu aşacağına insansın. evet çocukluğu kötü geçmiş olabilir bi insanın evet 0-6 yaş kritik bi dönemdir ama hayatının geri kalanını daha güzel yaşamak isterse bi insan mutlaka aşabilir bazı şeyleri. hatta çocukken kendisine vuran anne ya da babasını düşünüp onun gibi olmama, kendi kardeşine ya da çocuğuna ya da sevgilisine kötü bir hatıra bırakmama düşüncesi bile yeterince iyi bir motivasyon kaynağı.
  burayı okursa diye söylüyorum; olan anılarımıza oluyor, yapma.
• mustarip olduğum hastalık desen, ı-ıh değil bir tür saçmalık hali...
  
  bakalım, son 2 ayda öfkemi kontrol edememem nelere sebep olmuş; sağa sola fırlatmak suretiyle 2 adet oyun kolu kırdım, taşınabilir bilgisayarımın ekranına yumruk atarak kırdım, taşınabilir bilgisayarıma vurarak sabit diskini bozdum, monitöre oyun kolu fırlatmam sonucu monitörde ölü pikseller oluştu, bilgisayar masasının klavye koyma bölümüne yumruklar indirerek hasar verdim...
  sinirimi alamayıp duvarları yumruklamam, armut koltuğu tekmelemem, yakınımdaki nesneleri fırlatmam ve sık sık müthiş küfürler savurmam sayılmaz bile!
  
  küçük çaplı sinir krizleri geçiriyorum sürekli...
  çünkü öfkeliyim... varsa eğer tanrıya, kadere öfkeliyim... kendime, anneme, babama, doktorlara öfkeliyim... beni hayal kırıklığına uğratan herkese ve her şeye öfkeliyim!
  yorgunum, hem de çok yorgunum... yaşadığım tüm fiziksel deformasyon, psikolojimi daha beter ama gizlice aşındırıyor! fiziksel acılar, ruhumu öyle yoruyor ki kendimi bedbaht hissettiğim anlarda ağlamak bile yorucu geldiği için ağlayamıyorum...
  
  hayatımda olup biten hiçbir şeyi kontrol edemiyorum... öfkem de buna dahil...
  
  ve yine her zamanki gibi yine ben zarar görüyorum... öfkelendiğim şeylerin bana verdiği zarardan gayrı öfkeyle kendime zarar veriyorum!
  
  gerçekten hayatı idame ettiremiyorum... olmuyor.
• hayatımda en çok korkutan özellik.öfke kontrol sorunu olan insanlardan gerçekten korkuyorum.
  ama bir psikiyatristten duyduğum kadarıyla huylar çok zor değişmesine rağmen öfke kontrolsüzlüğü tedavisi en kolay olan huymuş.
• en çok korktuğum insan türü.
  yanımda yakınımda olmasın mümkünse. çok çabuk sinirlenip çok çabuk sakinleştiklerini söylerler ama sinirlenince dünyanın sonunu getiren kişi yakıp yıkıp sonrada küllerin içinden çıkıp pişman olsa ne ki? ne değişir ki? daha öfkesini kontrol edemiyor, yaptıklarının neye mal olacağını tahmin edemiyor. sana bana bu dünyaya ne katabilir ki?