• bir eğitim metodu uygulanan nesildi.

    aslında japonlar gibi yetiştirilmiştik ama dışarda, "anaa elini çöpe değdirdi hastalık kapacak" titizliğindeki! insanlar yüzünden çevrenin temizliğini ihmal ettik.
  • ben bu durumu daha da ileri götürmüştüm. temizlik kolundaydım. sanırım 6.sınıfta falanım o zamanlar. elime büyük mavi bir çöp poşeti aldım, elime de eldiveni geçirdim, teneffüslerde okul bahçesine atılmış çöpleri topladım. eğitsel kolun sorumluluğunda nirvana yapmıştım o dönem.
  • ileride çocuğum olduğunda bu tip eğitim uygulamalarına asla karşı olmayacağım. hatta mümkünse en erken yaşlarda bu eğitimleri versinler isterim. herkesin çocuğu değerlidir ancak çöp toplatmak, temizlik yaptırmak bir çocuğu değersiz kılmaz. o çocuk ilerleyen yaşlarda değerine değer katar. doğru şekilde öğretilsin yeter.
  • tek derdimizin yunan f16 ları ile dalaşa girmek olduğu güzel zamanlardan bir aktivitedir.
  • aynı kişi büyüdüğünde izmirde cumhuriyet mitinginde , istanbulda gezi parkında , tekrar izmirde ince nin mitinginde de çöpleri toplamıştır .

    çünkü temizlik imandandır diyip her yeri kirleten nesilden önce okulunu temizleyerek temizliği genlerine işletmiştir zamanında.

    özledim o yılları sözlük gelmeyin üzerime.
  • doğru düzgün bir mantık ve işleyişle aldılarsa bu eğitimi, pikniğe, plaja, mitinge, festivale gidip etraf temizlerler. çöpünü yere atamazlar.

    hala yok mu böyle bir eğitim? yoksa neden yok? merak ettiğimdir. olmaması da çok manasız. hala yapılıyor da biz sığırız sanıyordum.
  • geç gelen öğrenciler çöp toplardı sokakta gördüğü çöpleri yerden alıp çöpe atmaktan gocunmayan son nesildir o insanlar
  • temizlik kolunda görev alan öğrenciler iyi bilir. sınıfın çöplerini döker, bahçede gördüğümüz çöpleri toplardık. şahsen hiç tiksinmezdim. topluca beden dersi sonrası arkadaşlarımızla çöp toplama işi gayet eğlenceliydi.
  • (bkz: mıntıka temizliği middle school edition)
  • insan olmanın bilincini öğrenirdi, toplum içinde yaşamanın gereklerini, kurallara uymanın önemini bilirlerdi. mücadele etmek gerektiğini ta o zamandan öğrenmişti o çocuklar. evet şimdiki gibi mucize gözü ile bakılmıyordu onlara. bazen eziliyor fakat biliyordu hayata karşı dik durmayı. ailelerinin bencil sevgisi ile yetişmemişlerdi. pek bir oyuncakları, kıyafetleri yoktu ama arkadaşları ile oynadıkları oyunlardan mutlu idiler.
hesabın var mı? giriş yap