• cinayet delillerini ortadan kaldırmak için yapılabilecek bir işlemdir.
  • günümüzde uygulanıyor olması çok saçma bir adettir. ölen kişinin ölüm sebebi bulaşıcı bir hastalık olmadığı müddetçe kıyafetleri yakmak yerine ihtiyacı olanlara verilebilir.
  • eşimin birkaç yıl önce anneannesi vefat etti. eşyalarını yakmadılar ama çok kısa bir süre içinde eşyalarını gerek ihtiyaç sahiplerine gerekse de aile içinde dağıttılar. bu durum içten içe beni hep rahatsız ediyormuş bugün farkettim. sebebi de kendimi onun yerine koymam. düşünüyorum da, ben ölsem ve hemen ardından eşim eşyalarımı ihtiyaç sahiplerine vererek de olsa gözünün önünden yok etse, tabii öldüğüm için bir şey hissedemem ama... çok korkunç geliyor bu bana. hiç var olmamak gibi değil mi? arkada kalanların eşyaları görüp üzülmemesi için yaptıkları bencilce bir davranış gibi geliyor bana. sevdiğim biri vefat etse, dokunamam ben o eşyalara, oldukları yerde bırakırım. ölmüş olsalar bile, o eşyalar varlıklarının bir kanıtı neticede. evden atılınca, anılar da kapı dışarı ediliyor sanki. ölünce beni kimse hatırlamayağından emin oluyorum. anneanne ben seni çok iyi hatırlıyorum, rahat uyu!
  • ölen kişiyi unutmaktan ziyade, ölümün kendisini unutmaya yönelik bir hareket olduğunu düşünüyorum. insanın hayatına devam edebilmesi için gerekli olan da budur. her an ölüm gerçeği aklımızın köşesinde, gözümüzün önünde olsaydı hiçbirimiz sağlıklı bir kafayla yaşayamazdık. bir nevi başa çıkma mekanizmasıdır.
  • kişiden kalan son hatıraları yakmak ne derece doğru bilemedim.
hesabın var mı? giriş yap