ölen kişiye son kez bakmak

• bence yapılmaması gereken eylem.
  ınsan sevdiği birinin soğuk bedenine son kez baksa etkisinden kurtulamaz diye düşünüyorum. sevdiklerimizi hep gülen hatıralarla hatırlasak keşke. neden onu o şekilde görüp evlere sığamaz hale gelelim ki. en sevdiğim kişi de olsa görmek istemezdim.
• bakmayı bilmem de sarılmak isterdim .... babama
• baktım, pişman olmadım iyiki de bakmışım, yaşıyor uyuyor gibiydi,dokundum yüzünü okşadım öyle saatlerce yüzüne baktım ne ağlayabildim ne haykırabildim, sanki uyanıp kızım geldin mi ? diyecek gibiydi,bıraksalardı günlerce bakabilirdim. ertesi gün öğlen namazından sonra birdaha asla göremeyecektim. yüzü soğuk mu asla degil di. ölümü hiç yakıştıramamıştım.sonra mı ? sonrası her hali ile aklımda. ümidimi kestim yüzünü görünce ,bir daha göremiyecegimi biliyordum.
• çok zor bir ikilemdir. bir yandan onu ya unutursam korkusu bir yandan hep bu şekilde soğuk ve soluk hatırlar mıyım git geli. gerçekten çok zor bir süreçtir. şu an soğuk kanlı olarak fikirler sunabilmek kolay ama ölümün acısı sıcak ve tazeyken bu son vedayı yorumlayabilmek çok zor. ben ne olursa olsun o son anda hatırlamak istemezdim sevdiğimi. allah kimseyi böylesi bir anla sınamak zorunda bırakmaz inşallah.
• ölen insanın ardında kalanlarda tanık olduğum ikilem. birçok insanın bakmak istemediğine şahit oldum.
  
  ben baktım, hem de hiç düşünmeden. çünkü son kez görmenin ne olduğunu son kez yüz kıvrımlarından kollarındaki benlere kadar zihinde o resmi çekme ihtiyacını bildim. ayrıca, ölmüş bir insan bedeni neden soğutsun ki beni kaybımdan. neden “kötü” hatırlamama sebep olsun. bıraktığı her ne varsa bu dünyada ya da toprağın altında, her şeyiyle kabulümdür.
• "ölümü kabullenmek" açısından yapılması elzemdir.
  
  sevdiğimiz birinin öldüğünü, ölüsünü gördüğümüzde ölümün "gerçekten" nasıl bir şey olduğunu az çok anlıyoruz bana kalırsa.
  
  ölüsünü görmediğimiz biri, bizim için tam ölmüş oluyor mu ki?
  uzaklara gitmiş birinden ne farkı var.
  
  ben baktım, hiç de öyle son, ölü haliyle falan hatırlamadım söyleyeyim.
  nasıl hatırlamak isterseniz öyle hatırlarsınız.
  
  ölümü daha kolay sindirebilmek için son bir bakış, bu yalan dünyadan çekip giden kişiye, size iyi gelebilir.
• bir akrabam vahsice kendini öldürdü 70 kusur yaslarindaydi. cocuklari,kardeşi gasilhanede teker teker bayginlik gecirdiler. kizi babami keske boyle hatirlamasaydim keske kendine bunu yapabilecek kadar aci çektiğini bilseydim der her zaman. o yuzden bazen bazi durumlarda son kez bakmak iyi degildir.
• aklınızda çoğu zaman o görüntüyle yer edeceği için pek tavsiye etmediğim eylem.
• babaannem vefat ettiği sabah, babamı arıyordum etrafta, baktım öylece karanlıkta onun yanında oturuyordu. babaannemin cansız bedenini görmek zorunda kaldım o sabah. saatler sonra, destek için gelenler, girip bakmak istediler inanmak için. bana çok tuhaf gelmişti.
  
  ben görmek zorunda kalmasaydım, görmek istemezdim. babaannemi sadece güler yüzlü ve musmutlu hatırlamak isterdim. bir sene olucak babaannemi kaybedeli, güzel anılarımıza odaklanabiliyorum nihayet. boylecesi bana daha kolay oldu.
• 2012 de henüz 14 yaşındayken, dayımın cesedini gördüm. evlerine getirmişlerdi naaşını. uzaktan da olsa cansız beden görmüştüm ilk defa... kupkuru...