• arka kapak tanıtımı 'eğer duygusal olarak olgun ve erişilebilir olmayan ya da bencil bir ebeveynle büyüdüyseniz; öfke, yalnızlık, ihanet ya da terkedilme gibi duyguları çok uzun süredir hissediyor olabilirsiniz.' sözleriyle başlayan, son zamanlarda okuduğum en iyi kitaplardan biri. dr. lindsay daha giriş kısmından sizin tam da yanınızda olduğunu hissettiriyor ve bu deneyimin kendinizi anlamaya, duygularınızı farketmeye, belki de sizi yıllardır çevreleyen görünmez zincirleri kırmaya yönelik bir yolculuk olduğunu fısıldıyor. bu tür ebeveynlere sahip olanların, alanda çalışan terapistlerin, anne-baba olmayı planlayanların şiddetle okumasını tavsiye ediyorum. çok kafa açacak, çok şey öğretecek, bolca da soru işareti hediye bırakacak bir kitap. kelime dağarcığıma 'prematüre yetişkin' kavramını eklemesi de benim bonusum oldu.
  • "yeterli ebeveyn desteğinin olmaması ya da ilişki kurulamamasından dolayı duygusal bağdan yoksun bir çok çocuk, çocukluluklarını geride bırakmaya isteklidir. bu çocuklar en iyi çözümün, hızlı bir şekilde büyümek ve kendilerine yetebilir hale gelmek olduğunu düşünür. kendi yaşlarının ötesinde yetkin bir hale gelirken temelde yalnızlık yaşarlar. genellikle prematüre olarak yetişkinliğe geçerler, mümkün olduğunca hızlı bir şekilde işe başlarlar, erkenden evlenirler ya da vatani görevlerini yerine getirirler. onlar yetişkin olmayı dört gözle beklerler, ne yazık ki evden ayrılmak için acele ettiklerinde yanlış bir kişiyle evlenebilir, sömürüye tolerans gösterebilir ve verdiğinden daha fazlasını isteyen bir işte çalışmaya devam edebilirler. ilişkilerinde duygusal yalnızlığa razı olurlar, çünkü bu durum onlara normal gelir."
    yukarıdaki tek bir paragrafla bile hayatımı özetleyen , son yıllarda okuduğum en etkileyici ve muhteşem kitap.
  • nefis bir kitap. sadece ebeveynler ya da çocuklar özelinde değil genel olarak ilişkiler çerçevesinde de güzel tavsiyeler barındırıyor.
  • bir klinik psikoloğun kaleminden çıkan ve pek çok gerçek olduğunu düşündüğüm ebeveyn çocuk ilişkisi örneği barındıran kitap.

    özellikle bulunduğumuz coğrafyada , ebeveyn olsun olmasın çoğu kişinin gerek nesilden nesile aktarım yönüyle, gerek fiziksel yaşama şartlarımızın zorluğu nedeniyle hastalıklı savunma mekanizmalarına sahip olması hepimizin malumu. bu insanlar çocuk yetiştirdiğinde de oluyor sana ''olgunlaşmamış ebeveynin çocuğu.''
    fakat artık pek çok şeyin erişebilir ve bilinebilir olması, bu çocukların kendilerindeki hasarı farketmelerine neden oluyor. farkındalık, büyütür insanı. bu insanlar da büyüyor en nihayetinde.

    bu noktadaki sıkıntı ise, ebeveynimizle kurduğumuz ilişkinin, pek çok yetişkin ilişkisinde bilinçdışı olarak bize rehberlik ediyor olması. bu kitabın sağlamaya çalıştığı en büyük yarar , kendimizi ailemizin etkisinden kurtarmak değil, ailemizin bize öğrettiği yakınlık kalıplarından kurtarmak.

    türkiye'de dört basım yaptı bu kitap, daha da yapacağını düşünüyorum ve ilişkisel zorluklar yaşayan ''yetişkin çocuklar'' için güzel bir rehber olabileceğini düşünüyorum.

    kitaptan alıntılar alttadır efendim, keyifle okuyunuz.
    --- spoiler ---

    hayatta yapacağınız tek şey ise, biri sizin istediğinizi verene kadar beklemek değil.

    ilişki kurmak isteğinizi buna karşılık verebilen insanlara saklayın.

    ailenin bir üyesi olmak, insanlara eşya gibi hükmetme hakkını kimseye vermez.
    kendiniz için harekete geçmek travmatik çaresizliğin panzehiridir. kendinizi ifade etmek, en büyük özgürlüktür. bağımsız bir yetişkin olarak, ailenizin anlayışına ihtiyaç duymadan da yaşayabilirsiniz. duygu ifade ederken en önemli husus ise, ailenizi değiştirmeye çalışmak değil, kendinize karşı dürüst olmaktır.
    iyi ilişkiler, iyi planlanmış evler gibi hissettirmelidir. içinde yaşaması öyle kolay olmalıdır ki mimarisine ya da planına bakmaya gerek kalmamalıdır.
    duygusal olarak olgun insanlar tutarlıdır ve tutarlı olmak insanı güvenilir yapar. ayrıca duygusal olarak olgun insanlar her şeyi kişisel algılamazlar. pot kırmayı red değil bir hata olarak görürler. bir hata yaptığınız için sevilmediklerini hissetmeyecek kadar gerçekçidirler.

    o kişiye neden umut bağladınız? onu tanımıyorsunuz ki?
    --- spoiler ---
  • "ancak duygusal olarak olgunlaşmamış insanlar, affetmenin ne anlama geldiği konusunda gerçekçi olmayan bir fikre sahiptir. onlara göre affetme, sanki tamamen yeni bir başlangıç mümkünmüş gibi tüm çatlakları kapatmak demektir. büyük bir ihanetten sonra güvenin yeniden inşa edilmesi için zamana ya da duygusal bir sürece ihtiyaç duyulduğunu fark etmezler. her şeyin yine normal olmasını isterler" s84

    "duygusal olarak olgunlaşmamış insanlar ise bu beceriden yoksun olmanın gururunu yaşarlar. dürtüsel ve duygusuz tepkilerini 'ben sadece düşündüklerimi sölüyorum' ya da 'ben kendimi değiştiremem' gibi bahanelerle mantıklı hale getirmeye çalışırlar. eğer düşündüğünüz her şeyi söylememenin iyi bir işaret olduğunu ya da insanların değişmeden olgunlaşamadığını onlara anlatmaya çalışırsanız, muhtemelen size öfkeyle karşılık verecekler ve söylediklerinizi saçmalık olarak görecekler" s82

    henüz okumakta olduğum ve bitirmeye yaklaştığım kitap. beni oldukça aydınlattı ve hareketlerimi sorgulamama, onları anlamdırmama neden olduğunu söyleyebilirim.
  • az önce bitirdiğim mükemmel kitap. bence herkes kesinlikle okumalı.

    kitabın özünü çok sevdim. daha önce sınırlar başlığına da benzer bir şey yazmıştım. şöyle bir cümle var kitapta:

    "bir kişinin biyolojik anne babanız olması, bu kişiyle duygusal ya da sosyal bir bağ kuracağınız anlamına gelmez (sayfa 208)"

    üzerine saatlerce düşünülmesi gereken bir cümle. istisnalar tabi ki vardır ama bu cümleyi kendi kültürümüzde yaşayan herhangi birine söylemek dinine küfretmişsin etkisi yaratabilir, tüm normları kökten sarsabilir. ne demek anne baba ile duygusal bir bağ kurmamak? anne baba her koşulda sevilir, her koşulda saygı gösterilir. onlar ne yaparlarsa yapsınlar bizim büyüğümüzdür ve onlara karşı boynumuz kıldan incedir. böyle öğretilmedi mi bize hep doğduğumuzdan beri? omzumuzda taşımıyor muyuz bu sebeple bize ait olmayan duygusal yükleri? oysa herkesin anne babası duygusal anlamda olgunlaşmış değil, bir çok ebeveyn çocukları yetişkin bir insan olduğunda bile bu duygusal olarak olgunlaşmamış kişilikleriyle onların hayatını negatif etkilemeye devam ediyorlar. eksikliklerini, yaşanmamışlıklarını, öfkelerini çocukları üzerinden tatmin ediyorlar. bir şekilde çocuklarını duygusal olarak istismar ediyorlar. kitap çocukken bundan kaçmanın zor olabileceğini ancak bir yetişkin olarak ebeveynlerin bu duygusal istismarlarına dur denilmesi gerektiğini anlatıyor. olgunlaşmamış ebeveynin tanımını yapıyor, kendi ailenizi sorgulatıyor ve en sonunda da şu anda sosyal hayatta ilişkide olduğunuz insanların duygusal olgunlaşmışlıklarını gözden geçirmenizi sağlıyor.

    neredeyse tüm sayfalarını satır satır çizerek okudum. başucu kitabım olacak. sadece kendi ebeveynlerimi, çocukluğumu değil yakın ilişki içinde olduğum insanların da kendi aileleri ile olan ilişkilerini sorguladım.

    velhasıl kitabı okuyun, üzerine düşünün. size çok fazla şey katacağına eminim.
  • "bir gün terapideyken, duygusal ihmalin hakim olduğu bir ailede büyüyen leah, "hala depresyonda" olduğu için benden özür diledi. onun üzüntüsünü can sıkıcı ve rahatsız edici bulduğumu düşündüğünü söyledi.

    leah, başarılı bir terapist olduğumu hissedebilmem için ondan duymak istediğim tek şeyin onun iyi olduğunu bilmek olduğunu düşünüyordu. leah için sadece nasıl hissettiğiyle ilgilendiğimi hayal etmesi bile zordu. bu, onun çocukluğundan kalan bir şeydi çünkü leah ne zaman duygularını ifade edecek olsa soğuk ve eleştirici annesi açık bir şekilde bundan rahatsız oluyordu. buna karşılık, leah iletişim kurabilmenin en iyi yolunun hiçbir ihtiyacı olmayan "sevimli" bir kişi olmaktan geçtiğine inandı. bu nedenle, her zaman duygularını sakladı ve başkalarının seveceği bir rolü oynamaya çalıştı.

    çocukluğu boyunca , leah kendine yeten biri olmaya çalıştı. daima "ben kendi kendime nasıl yetebilirim? kendimi nasıl güvende hissedebilirim" diye merak etti. bunların bir çocuğun cevaplayabileceği sorular olmadığını bilmiyordu sadece duygusal olarak özverili ebeveynler, kendisi olmasının yeterli olabileceğini ona hissettirebilirdi. " s151

    davranış kalıplarımızda bizleri zorlayan bir takım tutumlar mevcut. ne zaman hayatımızda aynı senaryoyu yeniden ve yeniden yaşıyoruz; işte o an "bir şeyler yanlış gidiyor" bilincine varmaya başlıyoruz.

    bu kitap, sonlara doğru çözüm sunmakla beraber, en başta kişinin kendi davranış kalıplarının altında yatan nedenleri çok açıklayıcı ifade etmiş. ayrıca yukarıdaki gibi de hikayelerle süslemiş. hikayeler içinde kendinize uyan bir şeyi mutlaka bulacaksınız.
  • akıllara şu başlığı getirir (bkz: sokakta yürüyen insanların yüzündeki mutsuzluk)
  • bu aralar sola unitas yayınlarının müdavimiyim. harika kitaplar var. onlardan biri de lindsay gibson tarafından yazılmış "olgunlaşmamış ebeveynlerin yetişkin çocukları" kitabı.

    bu tarz kitapların olumlu yanı kesinlikle anne ve babaları suçlamıyor oluşu. anne ve baba kutsal varlıklar olarak görüldüğünden dolayı birçok insana, onları suçlamaktansa, kendilerini suçlamak daha kolay gelir. özellikle anne ve babanız gözle görülür, elle tutulur bir sorun yaşatmadıysa size. peki ya somut olmayanlar?

    kitapta çok güzel özetlenmiş;

    "duygusal olarak olgunlaşmamış ebeveynler, çocuklarının fiziksel ve maddi ihtiyaçlarını karşılama konusunda iyi bir iş çıkarabilirler. bu ebeveynler, yemek, barınma ve eğitimle ilgili her konuda çocuklarının ihtiyaçlarını karşılarlar. fiziksel, somut yani elle tutulur şeyler açısından bu tür ebeveynlerin çoğu ellerinden gelen imkanı çocuklarına sunduklarından emin olurlar. ancak duygusal ihtiyaçlar söz konusu olduğunda, çocukların ihtiyaçlarını bilmemektedirler."

    peki bu nasıl sonuçlanıyor?

    "anne babalar çocuklarını duygusal anlamda reddettiklerinde ya da görmezden geldiklerinde, bu çocuklar aynı davranışı genellikle diğer insanlardan da bekleyerek büyürler. başkarının onlarla ilgilenebilecekleri konusunda kendilerine güvenmezler. ne istediklerini sormak yerine düşük özgüvenleri nedeniyle daha çekingen olurlar ve ilgi görmek istediklerinde kafaları daha karışık hal alır. kendi ihtiyaçlarını bilinir hale getirmeye çalıştıklarında başkalarını rahatsız edeceklerine inanırlar. maalesef, geçmişteki gibi tekrar reddedileceklerini düşündükleri için bu çocuklar kendi duygularını bastırırlar ve kendilerini duygusal yalnızlığa iterler.
    bu durumda, insanlar başkalarıyla iletişime geçmek yerine bir adım geride durarak kendi duygusal yalnızlıklarını yaratırlar."

    bu kitabı okumadan aylar önce şu entryi yazmıştım, şaka gibi. bu kitaplar bende inanılmaz bir rahatlama etkisi yaratıyor çünkü hayatım boyunca hissettiğim her şey literatürde aslında. hepsinin tanımlaması var, hepsinin sebebi var; hiçbir şey boşuna değilmiş. ben kendimi hep zayıf karakterli, güçsüz, hassas olarak tanımlardım. her şeyden çok çabuk etkilendiğim için tüm bunları yaşıyorum zannederdim ama hayır. tam tersine aslında ne kadar güçlü olduğumu anladım. terapistim bana hep "göğüs kafesinde bir ejderha ile birlikte yaşıyorsun ve bunu idare etmek çok zordur" der.
    bugüne kadar içimdeki alevler püskürten öfkeyi kimseye aktarmadım; sahiplerine bile. yaşadıklarımın ve yaşayamadıklarımın acısını asla kimseden çıkartmaya çalışmadım. tüm sevgisizliğe rağmen sevgi dolu olmaktan vazgeçmedim. işte bu yüzden aslında zayıf karakterli değil güçlü bir insanmışım. nihayet anladım. sanırım bunu anlamamda şimdiye kadar yaşadığım her şeyin kitaplarda yazılı olması çok etkili oldu. (terapi dışında)

    ayrıca el kitaplarım varmış gibi de hissediyorum. beni yakından tanımasını istediğim insanlar olursa eğer önce bu kitapları okumalarını isterim özellikle işaretlediğim bölümleri. beni benden daha iyi anlatmış. bu açıdan da, tüm bunlara maruz kalmışlar olarak şanslıyız da sanırım.
  • şu an okuduğum ve beni çok düşündüren kitap. ilk sayfaları okuduktan sonra, e kitabı "kapatıp" şöyle 5 dakika boyunca duvara baktığım ve şaşırdığım andı. durumumu anlamak ve ebeveynlere karşı empati kurup, onların durumunu anlamak için güzel bi başlangıç.

    herkese tavsiye ederim. kendiniz için ve ebeveynlere olan ilişkinizi daha huzurlu ve sağlıklı bir şekil vermek için, okuyun.

    edit: bunu da burda bırakıyorum, okumak isteyen tıklasın ve e book olarak indirsin. e-kitab, ingilizce
hesabın var mı? giriş yap