ozanların ölümü

• bir özdemir asaf şiiri:
  
  yaşam bir odadır, insanın
  yaşadığı yaşamadığı
  penceresinden baktığı
  anlayıp anlayamadığı
  
  *
  
  ölüm bir kapısıdır o odanın
  duvarlarında yeşerip solan
  uyuyup uyanan zamanın
  açtığı kapayamadığı
  
  *
  
  sonra birdenbire çıkan biri
  sessiz, susan, okuyan, düşünen, yazan
  sonra birdenbire dipdiri
  ola ki bir ozan
  
  *
  
  oysa ki yaşam çok, ölüm bir
  oda çok, pencere çok, kapı çok
  duvarlarında sayısız unutkular yeşerir
  denir ki, sanılır ki ölüm yok
  
  *
  
  bakılır bir gün, ne bir günü, hayır.. bir an
  bir kapı açılır, çıkar biri, gitti sanılır
  aydınlanır yaşam, görünür gelecek ve kalan
  ozansa çıkan, geldi sanılır
  
  *
  
  yokluğunda ağırlığı, yoğun, yorgunluğunda
  ozanların yaşamları süresiz bir aşkadır
  anımsanan o sürekli unutulduğunda
  ozanların ölümleri bir başkadır
  
  *
  
  ya dinlemiş ya söylemiştir
  ozan
  toplumun içinde yaşar, doğanın dışında ölür
  adını vermeyen süresiz bir aşkadır
  öyle ki
  belki doğmamış, belki de ölmemiştir.