özdemir asaf

• insanın anlatmak isteyip de kelimelere dökemediğini öyle güzel dökmüş ki, karşılaşılan her şiirinde hayranlık ve şaşkınlığı aynı anda yaşatan büyük usta, efsane.
  
  ve son günlerde ölümün sistematiği şiiri ile ^* ağzıma sıçmıştır;
  
  o artık buraya gelmeyecek,
  oraya gelmeyecek,
  desem duymayacak,
  duysam bilmeyecek,
  ağlasam görmeyecek,
  beklesem olmayacak.
  demek ölmek,
  ad-ad, adım-adım gelen,
  birden giden,
  kalandan alan,
  alanda kalan.
• oğlunun anlattığına göre; dışarı yemeğe çıkarlar birlikte. mevsimlerden sonbahardır ve yollar kurumuş yapraklarla örtülüdür.
  otururlar bir lokantaya ve yemek yerler. yemek bittikten sonra, oğluna manzarının çok hoşuna gittiğini söyler şair.
  bir süre sonra kağıt kalemini çıkarıp yazmaya başlar. düşünmeden, hızla yazar. kağıdı doldurur ve bitirir şiirini.
  sonra okur. bitirir, tekrar okur. biraz düşünür; ilk ve son satır hariç tüm satırları karalar. ortaya şu şiiri çıkar;
  
  "zaman herşeyi süpürebilir,
  .....
  .....
  sonbaharı süpüremez."
  
  işte bu hikaye ile nerdeyse eşzamanlı okuduğum ve aşağıda paylaşacağım pay şiiriyle bir kez daha anladığım, sevdiğim şairdir bu üstad.
  
  ben pırıl pırıl bir gemiydim eskiden
  inanırdım saadetli yolculuklara
  adalar var zannederdim güneşli, mavi, dertsiz
  bütün hızımla koşardım dalgalara
  o zaman beni görseydiniz
  
  ben pırıl pırıl bir gemiydim eskiden
  beni o zaman görseydiniz
  siz de gelirdiniz peşimden
  
  ama şimdi şu akşam saatinde
  son liman kendim, bu döndüğüm
  bilmiş, bulmuş, anlamış
  hatırımda, bir vakitler güldüğüm
  yoluna can serdiğim o kaçış
  
  şimdi, şu akşam saatinde
  dönüyorum görmüş, geçirmiş, atlatmış
  denizlerin doymayan sahilinde.
• gece, denize yanaştım.
  o, sulardan geliyordu.
  duydum.
  ne iyi, dedim.
  
  baktım,
  o, bir gemide geçiyordu.
  bağırdım.
  gel'siz, gitme'siz.
  
  döndüm çakıllara sordum,
  siz kimdensiniz.
  dediler durandan,
  bizi yakın edenden.
  
  denizi sorguya çektim.
  dedim,
  görüyor musun yaşadığımı..
  yetinemedim.
  
  tuttum yakaladım kendimi
  getirdim gözlerinize serdim.
  durdum, size soruyorum..
  yaşadığımı görüyor musunuz.
  
  yaşadığımı
  görüyor
  musunuz.
• ''bir zamanlar senin çirkinliklerin de güzeldi. şimdi güzelliklerin bile çirkin.'' diyen/demiş üstat. nur içinde yatsın
• ismini sol çerçevede görünce, bir umut; şiirlerin savaş tamtamlarını susturduğunu düşündüğüm şiirinsan. adını görmek bile şu sefil dünya da bir soluk.
• "ne cenneti merak ediyorum ne de cehennemi ; çünkü ben annemi gülerken de gördüm, ağlarken de." demiş üstaddır.
• öpüş kadar sıcak söz vardır, hiç bir öpüş sözü geçemez.
  ama hiç bir söz de öpüşe varamaz.
  çünkü her ikisi aynı anda bir arada olamaz, yan yana da olamaz. birinin ötekine yer vermesi gerekir.
  gözler olmasaydı.
  
  özdemir asaf / aşki bir uyduru gölgesinde soysuzlaştiranlara çağri
• "özdemir asaf'ça" isimli deneme kitabı da olan yazar, şair.
• (bkz: uzaktan uzaktan)
• tereddüte zerre mahal vermeden söylenebilir ki, türkçenin en zorlama, en samimiyetsiz "şairidir".