pablo neruda

• şu sıralar belki de düzyazıdan daha fazla şiir okuyor, yazıyorum. kendisini yakın zamanda keşfetmiş olmamdandır ki bu dönemde okuduğum şiirlerin en başında da pablo neruda'nın şiirleri gelir. en hüzünlü şiir ve umutsuz bir şarkı da en sevdiğim şiirleridir.
  
  merak ettirir, bu zamana kadar nasıl gözden kaçırmışım onu?
• bugün yanına "küçük iskender " adlı bi dost geldi. iyi bak ona.
• bugün doğum günü.
  iyi ki doğdun ve bu topraklar üzerinde nefes aldın. yazdın. ve 'savaştın savaşla.'
  
  "yaşayacak yer açın onlara
  ve düşünmeyin onların adına.
  hep aynı kitapları okutmayın
  keşfetsinler şafağı, bırakın.
  ve kendi öpüşlerini tadımlasınlar
  barış içinde
  aşk ve özgürlük adına."
• ''al ekmeği benden
  istersen havayı da;
  ama gülüşünden mahrum etme beni.''
• "ağır ağır ölür yolculuğa çıkmayanlar,
  okumayanlar, müzik dinlemeyenler,
  gönlünde incelik barındırmayanlar..."
  
  erdemli insan; okur, sorgular, dinler.
  yaratmak daha yeniyi yaratmak, inceliğin altında biriken kalın tortuya şekil vermek.
  
  heybetli bir meşe ağacının gölgesine benzer neruda şiirleri. dibinde bitene düş kurdurur.
  
  insan gördü ve insan yarattı her şeyi.
  biri bunu anlatacaktı...
• " şiirlerin en hüzünlüsünü yazabilirim bu gece.
  ben onu sevmiştim, ve bazen o da beni sevmişti. "
  
  o kadar doğru ve o kadar güzel ki bu.
• “bir kadın söyleyeceği çok şey olduğu halde susuyorsa, erkek artık tüm şansını kaybetmiştir.”
• neruda` filmiyle, kendisini tanımayanların tanıyacağını umduğum yüce edebi kişi.
  
  (bkz: neruda/@sanbo)
• aşk ne kadar kısa ve unutmak ne kadar uzun.
• "şimdi beni rahat bırakın.
  şimdi bensizliğe alışın.
  
  gözlerimi kapıyorum.
  ve yalnızca beş şey istiyorum,
  beş seçilmiş kök.
  
  birincisi sonsuz aşk.
  
  ikincisi sonbaharı görmek.
  yapamam uçuşup yere düşen
  yapraklar olmadan.
  
  üçüncüsü koca kış,
  aşığı olduğum yağmur ve
  o vahşi soğukta ateşten gelen okşayış.
  
  dördüncü sırada yaz var,
  yuvarlak su kabağı kadar...
  
  ve beşincisi senin gözlerin.
  mathilde’m, bir tanem benim,
  senin gözlerin olmadan uyumak istemiyorum,
  sen bana bakmıyorken yaşamak istemiyorum:
  baharı değişiyorum,
  bana bakmayı sürdüresin diye.
  
  işte tüm istediğim bu dostlarım.
  neredeyse hiçbir şey ve hemen hemen her şey..."
  
  pablo neruda