paris'teki eski bir evde

• bir melih cevdet anday şiiri.
  
  paris'teki eski bir evde
  
  gün kavuşurken başlardı acemiliğim,
  baudelaire’in şiiri olmasın bu derdim,
  hadi çık ortaya konuş derd’im,
  nasıl olsa giriyoruz geceye.
  
  dünyada ne güzel düşünler yitti,
  uzak yıldızların ölümü gibi,
  sen kenti de gökyüzü say ki,
  ko, dönüp dursun habersizce.
  
  akşam, yaşlı kadınları çağırırdı sokak,
  meyhanelere giderlerdi süslü sarsak,
  dönerler, ölmüş kocaların merdivenlerine tutunarak
  oğullar, kızlar, torunlarsa kim bilir nerde!
  
  nerde saint just, danton, robespierre,
  çocuklarımız gibi bırakıp bizi gittiler,
  geceler boyu bunca yıldız düşer,
  nasıl uyansın düşten bu mahalle!
  
  paris’te eski bir evde oturdum,
  bilmem mi, yalnızken bir tuhaf olurum,
  çileği kokulu istanbul’da doğmuşum,
  sardalyanın pulları yapışmış elime.
  
  ayrıca bu şiirin ömer özgeç tarafından yapılmış naif mi naif bir bestesi de vardır. dinlemek için