periler ölürken özür diler

• cok naif, cok buyulu bir şiir kitabı ısmı; daha guzelının olmayacagını dusundurtebılecek kadar en azından. bır de yenıden yenıden okunan sıırler var içinde:
  
  kimi babaların infilak etmıstır ya oğulları
  kimi yalnızlıklar bosunadır
  kimi aşklar bitmesi için yaşanır
  sen bunları hiç önemseme
  git gülümse başkalarına
  beni burkulmus bırak
  beni ısırılmıs
  beni emilmiş
  beni intiharlardan çokça korkulan ideolojilerde bırak
  biliyorsun
  istanbul'un koynuna ancak şarapla girilir
  
  (bkz: küçük iskender)
• insanda inanilmaz hos cagrisimlar yaratan cumlecik. olum karsisinda dahi zarif, sogukkanli ve iyiniyetli kalabilmek. en uc duruluk ve guzellik halinin ifadesi.
• periler ölürken özür diler
  -------------------------------------------------------------
  
  ayak izlerimizde ölüp erimiş peri pelerinleri
  periler birbirine düşman, pelerinler birbirine küs
  
  sana bugün bir mektup yazdım:
  en çok
  en çok güllerden sözettim
  saydam renksiz tutkun güllerden
  bir gül olmak korkusundan
  nedenini hatırlamıyorum ama ağladım
  canım.. diye başlanılıp
  vazgeçilmiş bir sürü kağıt parçası
  ruh parçası aşk parçası
  buğu parçası haz parçası
  vazgeçilmiş bir sürü kağıt parçası
  
  her ihtimale karşı kurşun kalemle yazılan
  ayrılık mektuplarını rüzgar taşır
  
  sen istesen gitmezsin
  sen bunu bana yapmazsın
  
  karanlığı aralık bıraksan içeri peri sızar
  sıkı sıkı kapatsan karanlığı
  ben sende mahsur kalırım
  sevişirken yüzüne düşen gözyaşım
  eski bir falcının sihirli küresi
  tut onu avucunda ve bana oku geleceğimi:
  serüvenler, aradenizler, araırmaklar, aşkla alevlenmiş günler mi?
  
  aşktan bana her mevsim çığ düşüyor
  kalbim aşka değil düştüğünde dar bir kuyuya düşüyor
  içinde kuğuların öpüştüğü bilinen öldürülmüş bir kuyuya
  
  yüzün yüzüme şüphesiz bir gizli geçitti
  saramadığım, beni saramayan bir fırtınaydı dizginsiz yüreğin gitti!
  bütün çocukluğumu çalıp da gitti.
  
  bir film adıydı değil mi: herkes seni seviyorum der
  ve bir şarkı adıydı: bütün aşklar tatlı başlar
  şimdi uzaklardasın gönül hicran'
  hayati önemi olan acılardan başka ne kattık
  birbirimizin yüreğine sevgilim: gittiğn bu gidiş bence ölümden beter'
  '
  
  yok bir köyde ilkkorku öğretmeniydim
  dersimin adı: ölmek istemiyorum psikolojisi
  öğrencilerimse: toprak ve ruh, eylem ve sis-
  o kızlar arka sokaklarda yakışıklı oğlanların çirkin kalplerine yakın
  kendimle savaşır ve ağlardım
  
  bir gazeteydim:köşe yazarım: hüzün, magazin ekim: umut
  
  sen istesen gitmezsin
  sen bana bunu yapmazsın
  
  kalbim göremeyeceğin bir köşede açan
  bir yenik çiçek
  kalbin ulu orta açmış bir sahte çiçek
  
  oysa söz vermiştik
  seninle birlikte kurtaracaktık rapunzeli
  ilk biz uyandıracaktık uyuyan güzeli ilk biz
  kırmızı başlıklı kız için kurtla dövüşecektik
  pamuk prensesin cam tabutu başında en çok ağlayan biz olacaktık
  (bugün ağlama!)
  hansel ve gratele biz ormanda arkadaş olacaktık
  sen masallar severdin beni bir masala inandıracaktın
  sabahlara kadar kızmabirader de oynayacaktık
  
  çok uzak artık
  çok uzak
  çok uzak artık
  çok uzak
  
  çok geç olacak yarın. yarın çok geç olacak. çok geç olacak yarın. yarın çok
  olacak geç.
  yok olacak.
  
  insan karanlıkta koklamamalı bir gülü
  kör olabilir tutkusundan
  
  bilsen öyle seviyorum ki seni
  bir tavşanın ürkek kaldırıp başını dağda
  yağan yağmuru seyretmesi gibi;
  
  ah sevgilim
  bu masalın sonuna kan yazdın:
  ovdun ve okşadın beni
  çıktı içimdeki cin;
  ondan ölümümü diledin.
  
  mayıstı.
  
  seni o yüzden bağışladım!
  ben en çok mayısta su içerim
  ben en çok mayısta başımı öne eğerim
  içimden felçli bir göçebe gökyüzüne bakar
  avuçlarımda yaralı kelebek taşımayı
  mayısta öğrendim ben
  ve teraslarda leonard cohen dinlemek en çok mayısa yakışırdı
  tiril tiril
  bembeyaz bir giysiyle
  rüzgarda ayakların çıplak
  kolların saracak gibi mayısta ölüp dirilen tüm çiçekleri
  öyle başın öne eğik yıllarca o boş terasta durmak
  durmak
  durmak
  
  sevgilim periler ölürken özür diler
  sevgilim..
  
  kartpostallardan tanıdığın bir şehri düşünmek gibi
  bir yaraya kabuk olmayı kabullenmek gibi
  eksik, yarım, farkına varmaktan kaçınılan
  tam
  tam yaza girecekken
  yazın omzuna yüzünü dayayacakken
  çekip giden
  ayaklarının altından o son sığınak terası da
  acılarının velihatı leonard cohen de
  çekip gitmiştir işte, yalnızca gitmiştir
  yani.. anlıyor musun.. mayıstı..
  
  seni o yüzden bağışladım!
  
  bir sesim vardı gölgenden ikmale kalan
  biliyorum, büyük çocukluktu birbirimizi sevmemiz
  ne güzel çocukluktu
  büyük çocukluktu yaptık işte
  ne yapalım, iki ömür odamıza hapsediliriz, cezamızı çekeriz, kulaklarımızdan değil yüreklerimizden çeker
  öğretirler bize
  yetişkinler gibi sevimsizce aşık olmayı, ama
  
  sevgilim periler ölürken özür diler
  sevgilim..
  
  hatırla, sana bileklerimi, sana dizlerimi
  sana topuklarımı sundum
  hatırla senin gözlerin çokulusluydu
  ve usluydu gözlerin
  
  bir hüzünden bir tersliğe dokunarak koştum
  bazı sevdalarda hafızasını kaybeder ya insan
  telaşlanır, ağlar
  adını unutur, yolunu kaybeder oturduğu evin
  talanım!
  artanım!
  eksik kalanım!
  yarım kalanım!
  
  nasıl yedirdim ihanetini kendime
  o dev hisle sen mayıstın ben mayıstım
  her şey ama her şey elele mayıstı
  seni o yüzden bağışladım!
  
  uzanıp topraktan çıkardın beni
  tozumu sildin, hohladın, parlattın
  ovdun ve okşadın beni
  çıktı içimdeki cin;
  ondan
  -gidecektin, mecburdun, hepsi gibi-
  affını diledin.
  
  mayıstı. mecburdum. seni o yüzden bağışladım!
  ah sevgilim
  nihayet
  oyun biter ve yırtılır kapanırken perde
  
  cin düşmüş dolunaylarda ben peri
  şan, sen gül
  yabani.
  
  sevgilim
  periler ölürken özür diler
  
  kimi aşklar bitmesi için yaşanır
  sen bunları hiç önemseme
  git gülümse başkalarına
  beni burkulmuş bırak
  beni ısırılmış
  beni emilmiş
  
  sevgilim söylesene
  seni ne ağlatır
  sevgilim
  söylesene
  söz kalbine dokunabilmek için
  daha hangi biçime bürünsün
  sevgilim ağlarsan kalbin olduğuna inanacağım
  söyle seni ne ağlatır
  
  söylesene seni ben niçin bağışladım
  
  yani bir ayrılık sonrası suçlamaları
  iade edilen buz tutmuş armağanlar
  iade edilen öpüşmeler, sevişmeler
  çok özlediğin birinin ölümünü duymak gibi aniden
  çekip giden bir sevgili
  çekip giden bir düş
  çekip giden bir sıfır
  sana uzatılan
  ilk sahte çiçeğin peşinden
  koşarak giden sen
  ihanet bir kent adı mıdır sandın sevgilim
  
  senden sonraydı
  gökyüzüne teslim oluyordu ayışığı
  ah senin zarif parmaklarına dolanmış kuğular,
  ve kalbi delik bir melek sabahlıyordu
  yeryüzünde
  ümit:kurugül! ümit:aksigül!
  
  biliyorum kavgada bile söylenmez bu söz ama söyleyeceğim:
  seniseviyorum
  
  bir insan ne sır verebilirdi ki gölgesine
  
  dağlar dağlarına dürüsttür
  dağlar sularına alev içercesine dokunurdu
  dağlar dağlarına bir kez bağlandı mı kendi doruklarından mahşeri vurgunlar yerdi
  dumanıyla
  isiyle,
  dermanıyla
  iniyle,
  inlenen ismime nakış gibi işlenen yazık fermanıyla
  kapına dayanan tanrı misafiri sevdam
  aşkımla belalanan dağım!
  dağlara adak adamış bir toprağın yangınıyım ben de!
  
  bakma!
  kumumda tuz var
  bu dağ kanayacak
  aşkında ihanet var
  kalbim dağlanacak
  kızma korkma kaçma acıma ağlama utanma unutma
  ama sakın unutma seniseviyorum
  
  ama senin kulağına eğilip
  dağ diye fısıldayan bu dudak
  ya elinden ya ayağından
  ya eteğinden ya alnından
  öfkelenme: öpmeyecek,
  mutlaka çok isteyecek öpmeyi fakat
  öpmeyecek, sen istemedikçe.
  sadece bir hayalet nehir gibi fışkırıp
  dört nala kan olup akacak göğsüne
  öfkelenme: senin değil
  ölü bir meleğin göğsüne
  
  sevgilim ağlarsan
  göz yaşların hatırlayacak
  sen ne çok şeyi unutmuşsun
  sevgilim
  
  söylesene
  külün de yanışının ardından ne kalır geriye
  bu kez ağla sevgilim
  ağla ki benzeyesin o yitik benzersizliğine
  
  1-hala benden söz ediyor musun?
  2-unutmak ne mümkün
  3-biliyorum
  4-orada olacak mısın?
  5-korkarım ki başka şansım yok. vücudumu dolaşan tenim bunu söylüyor. ağrıyorum. her şeyi yitirmişim meğer, bütün eski fotoğrafları attım.
  6-hissettim bir yerlere fırlatıldığımı
  orada olacak mısın?
  
  bu mektubu yırt at.
  sen istemezsen gitmezsin. sen bana bunu yapmazsın. biliyorum.
  beni hatırlatacak ne varsa yırt at. kalbini ve tenini ve dudaklarını'
  
  sevgilim periler ölürken özür diler
  sevgilim.
• " ah ulan tanrı! sensin bu isyanın nedeni!
  sen davranıp sökmeden yerinden
  bak ne diyorum, sen davranıp sökmeden yerinden
  ben koparıp kendim fırlatıyorum sana taş yerine
  yeryüzünden
  bu lüzumsuz kellemi!"
• k.iskenderin bi başka boyuta geçmesine yardımcı olan şiir kitabı görünümünde kapı...
• iskender bu şiirde seni seviyorum derken seni kelimesini seviyorumdan ayıramaz, ayrı yazamaz. seviyorum kelimesi çünkü seni kelimesinden ayrılamaz. ona özgüdür. seviyorum kelimesi ondan başka bir varlık ile biçimlendiremez kendini.
  
  o yüzden şiirde seni seviyorum hep bitişiktir.
• gerek bicim olarak, gerek renk olarak insani ilk anda avlayan bir acaip kitaptir; ve yakasini birakmaz, ozellikle 1994 birinci baskisiysa^*.
  
  "...vurulmus, tam yuz yerinden vurulmus ceylandim!
  disari firlayip havada asili kalmis
  yunustum kollarinda..."^*
• "bir kalitim kirlangici ucuyor teneke gogumde
  koydugum yerde bulamiyorum elimi..
  gozlerimden biri sirtima gecmis, oteki kabamda
  koprucuk kemigimden firliyor bacaklarimdan biri..
  $ekli degi$tirerek uyum saglayabiliyorum sana ve
  senin korkunc hizini ancak
  tek bir seyirci alkislar ya kimi
  en kuvvetli, en huzunlu, en urkutucu
  olan o $ak $ak!
  -cekmece melegi! cekmece melegi! nerdesin?"
• zamanında er da lucy diye güzeller güzeli bi hatun vardı ve hastalardan biri tarafından öldürülmüştü, birileri onun ardından yazmıştı bu cümleyi. oturuyor da sanki doğru bir şekilde.
• (bkz: when angels deserve to die)