pity

• ing. acınacak şey, üzülünmesi gereken bir durum.
• (bkz: oh what a pity)
• bir bad religion $arkisi.
  
  sozlerini de yazayim tam olsun:
  
  i show pity on the human race,
  on the ignorant plenty who devote their lives
  to an icon that they've never known.
  i show pity on eons past,
  when early man started the first civilization
  and human aggression was born.
  i show pity on the future to come,
  when the government system will be omnipotent
  and we'll be worse off... than we are now!
  pity, pity, on the billions of ignorant people.
  pity, pity, on the masses of aggression.
  pity, pity, on the future centuries to come,
  on the billions of ignorant people,
  on the future centuries to come,
  on the masses of aggression.
  it's all a matter of looking at the past.
  it's all a question, are we gonna last?
  if we endure the aggression that's inside all of us
  we'll wipe out our own species and thus... the world!
  pity!
  pity on...
  on the masses of aggression,
  on the billions of ignorant people,
  on the future centuries to come,
  on the masses of ignorant people,
  on the future centuries to come.
• (bkz: pitiful)
• drowning pool'un sinner albümünden bir parça...
  
  my life served on a plate for all of you to eat
  take my love and hate but what is this inside of me
  
  chorus:
  pity me pity me don't you pity me (2)
  don't you pity me
  don't you pity me
  
  under everything something that you can't see
  i can't even believe something is wrong with me
  
  chorus
  
  you swear that all of this is real
  but sometimes i can't seem to feel
  nothing ever satisfies
  one day i will realize
  
  am i really scared of something that i don't know
  do you even care what is really wrong
  
  chorus
  
  you swear that all of this is real
  but sometimes i can't seem to feel
  nothing ever satisfies
  one day i will realize
• profesör trelawney bunu çok güzel söylüyor. o kocaman gözlüklere daha bir yakışıyor sanki bu kelime.
• ing. merhamet etmek.
• (bkz: pityatik)
  (bkz: pieta)
  (bkz: piety)
• türkiye prömiyerini geçen hafta uluslararası adana film festivali'nde gerçekleştiren babis makridis filmi.yönetmenin ikinci uzun metraj filmi olan pity , psikolojik gerilim ve drama türünde bu yılın başarılı örneklendiren.
  
  --- spoiler ---
  
  kendisine gösterilen ilgi ve merhamet ile huzur bulan , dışarıdan görenlere son derece apatik gelen ancak içinde fırtınalar kopup yine de yansıtamayan bir adamın hikayesi diyebiliriz filmin konusuna.
  
  ruhsal bunalımının çıkışı olarak ağlayabilmeyi gören ancak çevresinde mutlu bir hayat olduğu için ağlayabilecek bir şey bulamayan , bu uğurda önce evine göz yaşartıcı gaz sıkma ile başlayıp daha sonra köpeğini kaybederek hem acı çekip hem de insanların bu duruma üzülüp kendisiyle empati kurmasını isteyen karakterimiz , amacına ulaşamıyor.sonunda çareyi araştırdığı bir davada -avukat kendisi- seri katili taklit etmekte buluyor ve dükkan dükkan gezip , sarı bisiklet topluyor.önce babasını , sonra eşini ve en son oğlunu öldürüyor.
  
  böyle bir ağır bunalımın ve psikopatlığın sonucunun bu kadar sert dışa vurabileceğini de bize filmin ortalarında karakterin iç sesi adeta bir spoiler gibi söylüyor ; 'asıl korkulması gereken insan , ağlayamayan insandır.'
  
  filmin sonunda hem kendisine acınmasına hem de ağlama isteklerine ulaşan karakter adeta huzuru yakalıyor.
  
  --- spoiler ---
  
  psikolojik gerilim ve dram olarak çok güzel bir yaklaşım sunan film , oyunculuk adına bir şey vermese de başarılı bir yapım olmuş.
  
  7.5/10
• filmekimi kapsamında izlediğim ödüllü film. yer yer fazla durgun ancak bütünüyle beni etkilemeyi başarmış bir film. sanırım bazı aydınlanmaları da sayesinde yaşadım.
  
  ciddi anlamda acıdan, hüzünden beslenen, başkalarının kendisine duyduğu acıma ve merhamet hisleriyle hayata tutunan insanlar var. sürekli hayatın onlara adil olmadığını, tüm aksiliklerin onları bulduğunu, en büyük aşk acısını kendilerinin yaşadıklarını, en karışık psikolojinin kendilerinde olduğunu iddia ederler. ve adlarına şanssız densin isterler. oysa ki hayatlarının bu şekilde şekilleniyor olmasının tek sebebi kendi alt bilinçlerinin bu sıkıntıyı arayıp buluyor olması. evet hakikaten öyle. karşılarına bir yol ayrımı geldiğinde zavallı olmaya duydukları çekim kuvveti hep en olmayacak yola yönlendiriyor onları. sonrası perişanlık, aciziyet ve bitmek bilmeyen bir kafa sikiş. dert anlatamazsın mesela onlara. hep yalnızdır çünkü, hep yanlış insanlar çıkar karşılarına, maddi durumları hiçbir zaman oturmamıştır. emeğini, ilgini sonsuz sömürürler.
  
  --- spoiler ---
  
  filmdeki psikopat da acıyı öyle sevmiştir ki. insanların ona acizliği yüzünden değer verişinin kaymağı öyle lezzetli gelmiştir ki bu uğurda daha fazla mağdur olabilmek, geberene kadar ağladığı geceler geçirmek uğruna gidip karısını, çocuğunu, babasını doğramıştır.
  
  --- spoiler ---
  
  hayatta en uzak durulması gereken, en kan emici insanların hayatlarında hiçbir şey yolunda gitmeyen, asosyal ve 'olmamış' insanlar olduğunu hatırladım film sayesinde bir kez daha. o antidepresanın kulu kölesi olurum yine de zayıf yönlerimi kullanarak insanların hayatlarında yer edinmiş biri olamam.
  
  film yukarıda anlattıklarımı maksimum yaşayan bir adam üzerinden mükemmel anlatmıştır.
  iz bıraktı.