potkal

• bazen sadece kendine yazıları içeren mektup, kime gittiğinin, nasıl anlaşıldığının pek de önemli olmadığı. yazmak için yazılanlar, yaşanması gerekenler, aşkın seni seviyorumlar arasında boğulmamışını anlatan,yaşamın sınırları-sınırsızlığını sorgulayan mektuplar.
• gri kente ulaşamayacağını bilmenin hüznü ile..
  "bunu daha önce de yaşamıştım, göğüs kafesimin içinde belirli aralarla
  yoğunlaşan bir sızı acıya denk ya da benzer değil, buna acı demekte yanlış
  aslında bir tür sıkışma hissi kalbimin varlığını gösteriş şekli.
  sonra daha uzun bir süre hissizlik herşeye ve herkese karşı, sızının içimde
  göğüs kafesimin solundan sağına devinişi ve karın boşluğumun içinde
  dolaşarak kayboluşu.
  sonra yine boşluk ve hissizlik, ellerimin arasındaki şeyi hissedip, ona
  dokunup kavrayamadığım zamanlardakine benzer bir endişe korku ve hissettikçe
  şekillenen boşluğa dokunamadıkça artan tahammülsüzlük, sonra yeniden
  hissizlik... yorgunluk ...
  o an ölsem, ruhum bedenimden varlığım kendinden geçse, ayrılsa bunu
  kabullenecek olmam ve bu kayıtsızlığa sarınışım beni bile ürkütüyor.
  çok yaşamış ya da hiç yaşamamış biri gibi -ki- her ikisininde taşıdığı ortak
  ölgünlükle.
  oysa, yaşama başlarken ben böyle sancılı değildi güneşin altında dolaşmak.
  içimdeki karaltılı yüzdeki betimlenemez belirsiz ifadenin sökün edişi kabus
  gecenin uzantılarının sarışı ruhumu ve kalbimi.
  bana ait olanın çözümlenemez karmaşası ışığın diz çöküp kendi içine
  çekilerek kararışı güneş doğana dek.
  sonrası gündüz düşleri gözlerimi açtığımda gecenin gölgeleri kapattığımda
  karanlık.
  tüm bunlar ölüme dair mi ?
  yoksa hala yaşama başlayamamış gaf'tan çıktığı yolda bedenine ulaşamadan
  yanlış bir başka yaşamın ölen bedeninde gözlerini açan yaşamı düşleyen ve
  özleyen, gözlerindeki fer çekilirken odağındaki yeşil küçük alevde ısınan
  üşüyen, soğuyan bedene mi dair ?
  herşeyin ötesinde yanılıyormuyduk biz yaşayanlar tüm korkuları besleyen
  duygunun ölüm hissi ve ölüm korkusu olduğunu varsayarken. ya yaşamak ve
  yaşamdan korkmak neresinde duruyordu korkulukların? ötesinde, birisinde,
  içinde veya dışında mı ? karanlığın koyulaştığı yer, sisin yoğunlaştığı an
  gözlerimizden gelmiyorsa ve orada yaratılmamışsa bunca karanlıkta yol
  alanlar kimler ?
  böylesi anlarda dokunuyorum gözlerime ve ağıt yakısından sürmeler çekiyorum
  körlerin bakışlarındaki derinliğe ve dinginliğe ulaşmak için.
  açıyorum gözlerimi kapanıyor herşey...
  ve kapattığımda göz kapaklarımı açılıyor kapılar...
  
  bir avuç soru işareti al ve eğir onları ...
  tüm bunlar ne mi ? bir kaç dakika için açılan pencerelerden dışarıya çıkan
  sesler ..." şişedeki mektuplar'dan..
  (bkz: adlandirilamayan/3)
• (bkz: message in a bottle)
• kapaginin mutlaka kapatilmasi gereken sise... yani icinde kagit var, mesaj var eger acik olursa islanirlar sonra bulanlar okuyamaz. aman dalginliga gelmez.
• aydan çelik'in birgün gazetesi'ndeki köşesinin adı.
• ipek değer ve batur belirdi isimleri çok çarpıcı gelen bir potkal fragmanı (şimdilik) gökçe pehlivanoğlu'ndan. çok ülkeler vaad eder bir hali olan kısa bir film. şehre gelse de orta yerimiz potkal'lar olsa...
  temiz çekim. temize çekmek? ha ne? nerde?
• (bkz: pot): (ing.) topraktan yapılmış kap, testi. (bkz: call): (ing.) mesaj potcall >> potkal >> şişe içindeki mektup. batmaz denilip batan (bkz: titanik) yolcularından jeremiah da bir potkal atar denize, şişe zarar görmeden kıyıya ulaşır. şöyle yazıyordur: (bkz: titanik'ten, hepiniz hoşçakalın. cork glanmire'dan burke
• karabiga'nın girişinde bulunan, enfes deniz ürünleri yerken tablo gibi olan deniz manzarasını izleyebileceğiniz restauranttır. tanışmasam da ehlikeyf bir sahibi olduğu içki portfoyünden ve iç dizaynından belli oluyor. karabiga'nın yıldızı da diyebiliriz.
• soğuk göz yaşları denizinde,
  bir mektup savuruluyor
  cam şişenin içerisinde bir de fotoğraf.
  sararmış fotoğraf, mektuplanmış bir anı
  üzüm bağlarında iki gencin gülümseyen fotoğrafı
  kırmızı üzümler toplanıyor, fıçılara şaraplar doluyor..
  deniz kusuyor poktalı sürüklüyor dalgalar,
  kuşlar yolu gösteriyor rüzgara
  mektuplanmış eski yazılar, eski bir rüyayı anlatıyor
  rüyanın ehemmiyetini, gizini anlatıyor
  dalgalar sararıyor, rüyalar
  adım başı intiharlar
  bir şarap fıçısında denize yuvarlanan,
  sararmış anı bekçileri.
• karabiga’ya yolunuz düşerse mutlaka yemek yenmesi gereken balık restoranıdır. türkiye’nin sayılı balık restoranlarından biri seviyesinde olması olasıdır. şu an olmasa bile birkaç sene sonra adını sık duyacaksınız.