remember that night

• iki david'in beraber döktürdüğü comfortably numb'ı orada, o salonda, o anda izleyen insanların konserden sonra inzivaya çekilip "artık bu gezegende bize keyif verecek, anlamlı gelecek hiçbir şey kalmadı" demiş olması gereken inanılmaz konser dvd'si.
  
  daha önce eşi benzeri görülmemiş bir deneyim için buradan buyrun: http://www.youtube.com/watch?v=fm0pl80zf00
• david gilmour adlı muhtesem gitaristin tam "60" yasinda vermis oldugu konserin 2007 yilinda piyasaya surulen dvd kaydi.2 double layer dvd setinden olusmaktadir.birinci dvd icerisinde 23 parcalik konser performansi, ikinci dvd icerisinde de bonus tracklar,foto galerisi ve documentaryler bulunmaktadir.
  
  hersey bir kenara birakilirsa david gilmour'un bu yasta boylesi bir performansi nasil sagladigi konusunda sasirmak, ardindan da sadece derin bir saygi duymak gerekiyor.
  
  calinan partisyonlar herzamanki gibi eksiksiz olmus.kendisinde varolan anglo saxon titizligi, frontman olmasina ragmen seyirciyle olan "kisa" ama "istikrarli" temasindan anlasiliyor.(bkz: thank you very much indeed) saksafonu nota hatasi yapmadan calmasi da nazarimda takdire sayan bulunmustur.echoes performansı oldukca güzeldi.ancak ben sarkida fender stratocaster'in distortion tonunu fazla sert buldum.richard wright oldukca yaslanmiş gorundu gozume.hata da yapti.ancak onu tekrar klavye basinda bu kadar uzun bir performansta gormek guzeldi.steve distanislao -super tayyip biyigindanmidir nedir- gayet dengeli ve hatasiz calmis ve davula bazi sarkilarda guzel progresif ataklar eklemis.guy pratt herzamanki gibi sahnede hoplayan ziplayan zipir bi cocuk gibiydi ancak pulse ile karsilastirildiginda o da gencliginden guzelliginden cikip daha bi olgun kimlige burunmus.keza dick parry de...
  
  arnold layne david bowie ile guzel olmus.lakin comfortably numb'da farkli tondan girisini once biraz duraksayarak fakat sonrasinda hmmm diyerek tatli buldum.yine de waters olmadan soylenen comfortably numb pek tatli olmuyor bunu da eklemek gerek.(bkz: live 8)
• içerdiği parçalar bir süredir david gilmour blogunda (david'in kişisel blogu değil tabi ki, http://davidgilmour.musicblog.co.uk/ adresinde yaşayan bir haber blogu), bir loto oyunu kısvesi altında teker teker ifşa edilen, gilmour hayranlarını yavaş yavaş olaya ısındıran, eylül 2007'de yayınlanması -heyecanla- beklenen konser dvd'si. bugün itibariyle son tracklist açıklanmıştır, hayırlı olsundur :
  
  speak to me
  breathe
  time
  breathe (reprise)
  castellorizon
  on an island
  the blue
  red sky at night
  this heaven
  then i close my eyes
  smile
  take a breath
  a pocketful of stones
  where we start
  shine on you crazy diamond (parts 2-15)
  fat old sun
  coming back to life
  high hopes
  echoes
  wish you were here
  find the cost of freedom (featuring david crosby and graham nash)
  arnold layne (featuring david bowie)
  comfortably numb (featuring david bowie)
• babama yılbaşı hediyesi olarak aldığım eserdir. aylar geçti yaw artık otur da sen de izle be deyip şimdi izlemeye başladım. puuf... orda olmak vardı. hüzünlendim.
• mukemmelligine methiyeler dizmek yerine dvd'deki tek kusuru soyluyorum: comfortably numb'in solosunda tam kaptirmis izlerken, bir tarafta gilmour eniste dokturuyorken birden ortaya cikan cirkin-sarhos-dans eden ingilizler cok buyuk turn off yaratiyor. onlari ceken kameramanlara da oraya koyan yonetmene de kimse icten saygilarimi gonderiyorum.
  bir de, o ne bicim echoestur be, en az 3 kere arka arkaya izlemek lazim.
• sanki unutulabilirmiş gibi, ismini gidip bu şekilde koymayı tercih etmiş müziğin bazılarına göre elçisi, bana göre mütevazi tanrısı.
  
  dvd playerimın en çok döndürdüklerinden.
  
  diğerleri için;
  
  (bkz: roger waters in the flesh live)
  (bkz: the wall)
  (bkz: david gilmour in concert)
• ismini sonuna kadar hakeden konser, hatırlanmayacak gibi değil.
  
  ilk şarkılardan sonra gilmour ekibi tanıtırken richard wright'ın aldığı alkışı ve kendisinin her zamanki utangaç gülümsemesini izledikçe, yaşına ve hastalığına rağmen gösterdiği performansa baktıkça arkasından hüzünlenmemek elde değil.
  
  konsere gelirsek, özellikle high hopes ve echoes performansları gerçekten inanılmaz. ikisinin arka arkaya çalınıyor olması ise bünyede bambaşka bir etki yaratıyor ki, yaklaşık yarım saat süren bu kısmın ardından ekrana şuursuzca bakarken bulabilirsiniz kendinizi. bu performansı gösteren adamların 60+ yaşlarda olması ise apayrı bir konu. saygı duymamak elde değil.
  
  echoes için belirtmeden geçemeyeceğim bir nokta daha var. bu şarkıda david gilmour ve richard wright'in vokal uyumundan bahsedilir yıllardır. ikilinin bu uyumunun yanında bir de gitar ve klavye uyumu var ki, şarkıyı ve bu ikiliyi özel yapan esas şey belki de bu diye düşünüyorum. burada açılıştaki yaklaşık 2 dakikalık kısım ve 18:40'dan itibaren gelen kapanış kısmı ikili arasındaki uyumun en güzel örnekleridir sanıyorum.
  
  dinleyin, dinlettirin efendim.
• setin ikinci dvd'sindeki bonus track'ler de açıklandı - sağolsun blog ve rss teknolojisi ..
  
  wot's... uh the deal
  dominoes
  wearing the inside out
  arnold layne (featuring richard wright)
  comfortably numb
  
  son dakika notu : maalesef dvd'ye alınacak comfortably numb performansı nick mason'ın çaldığı konserden değil(miş).
• ikinci dvd'de bulunan belgeseller tam anlamıyla harika olmuş. bir floydian'ın ve özellikle de gilmour sevenlerin kaçırmaması gereken kutsal olay.
• (bkz: hatırla sevgili)