reroute to remain

• guzel, saglam bir albumdur,ama colony ve clayman ile yanyana koyunca colony nin agir bastigini da soylemek isterim.
• sırf metaphor $arkısı için bile alınabilir in flames albümü.
• kapağından esinlenerek bi tişört baskısı yapılmıştır
  manyakta güzel olmuştur ama orjinal olarak satılmakta biraz kasar yani
• in flamesin bu albümdeki kadrosu:
  
  jesper strömblad - gitarlar
  peter iwers - bas gitar
  björn gelotte - gitarlar
  anders friden - vokaller
  daniel svensson - davul
  (örjan örnkloo-klavye programlama)
  albümün sözlerini anders friden yazmıştır(title track ve dismiss the cynics'de sevgilisi helena lindsjö'den aldığı yardımları saymassak).metaphor'daki back vokalleri maria gauffin yapmakta,kemanı fiol-olof çalmaktadır.
  tarzdaki kasti ve belki de zorlama değişim herşeyde görülmektedir.şarkı yazımına vokalist friden de katılmış,kapakta jester yer almamış bunun yerine kitapçıkta slipknot'a çok özel teşekkürler sunulmuştur(neyseki soytarı konseptinden vazgeçilmemiş).produktör değişmiş,senelerdir çalışılan fredman stüdyosundan vazgeçilip daniel bergstrand adlı bir insan ile çalışılmıştır.kapak dizaynını yapan niklas sundin de sitesinde (http:\\www.cabinfevermedia.com) çalışmasını şöyle özetlemiştir: reroute to remain yenilenmeyi ve yeni topraklar fethetmeyi çağrıştıran bir isim.(...)resmin ön tarafındaki insanlar bir dönüşüm geçiriyorlar;derilerini parçalıyor ve yeni yönlere doğru açılıyorlar.(artwork'ün mükemmeliğine laf yok tabii ki sadece değişimle ilgili yararlı bir kanıt olduğunu düşündüm)özellikle de title track,dawn of the day,dismiss the cynics gibi şarkıların söz ve konseptleride değişime katkıda bulunan öğelerden...
• hakkında polemik yapılmaya en müsait flames albümüdür. ne olursa olsun, hissettikleri bu bile olsa^* sonucta o kadar farklı insana birden hitap edeyim diye kasılan bu nacizane albüm, o polemikleri kesinlikle haketmektedir. ayrıca albüme ısrarla r2r denmeye de devam edilmekte ki, bu da sahane bir polemik konusudur yahut hemmen polemik haline getirilebilir^**.
• fanlar tarafından "clayman'dan sonra bile hala onlara inanıyordum. wacken'deki kalabalığa "zıpla, zıpla" diye bağırdıklarında bile onlara inanmıştım, ama artık onlara inanmıyorum" şeklinde açıklamalara neden olmuş, in flames fan kitlesinin duygularıyla oynamış olan albüm.
  bu senenin belki de en tartışılan albümü.
• bazılarının "reroute to mainstream" diyerek kelime oyunu yapıp beni güldürmelerine neden olan, hoş albüm.
  bu kadar haksız eleştiriyi haketmiyor.
• soru: bu albüm sanki insanların dişlerini daha kolay geçirebileceği bir albüm gibi olmuş?
  anders friden: evet bencede öyle. birazcık mainstream'e yönelik olduğunu kabul ediyorum ama yine de eski in flames'te bulunan herşeyi bu albümde de bulabilirsiniz. hala melodik, hala agresif. onun için, kendimizden bir şey kaybettiğimizi düşünmüyorum, sadece yeni birşeyler ekledik.
• sözsel açıdan da eski agresifliğin yerini daha optimist bir bakış açısı almış ayrıca bu albümde.
  dawn of a new day gibi şarkılara da rastlayabiliyoruz yani albümde.
• (bkz: lan ben ne yedim)