rhyacian

• the ocean collective'in, toplamda 26 müzisyen tarafından oluşturulmuş 2007 tarihli precambrian albümünün ikinci diski olan proterozoic'in ilk, genel olarak ise albümün üçüncü kısmı olan palaeoproterozoic'in on küsür dakikalık ikinci şarkısıdır. şarkının tam adı ise "rhyacian: untimely meditations" olarak geçer. öncesinde gelen siderian ise bu şarkıya intro niteliğindedir.
  
  şahsi olarak albümün en güzel, en sağlam şarkısıdır. çok farklı vokal ve riffleri bünyesinde barındırır, adamın feleğini şaştırır. üzerinize bir kamyon progresif slaj dökülmüş hissedersiniz gerçekten de. ayrıca sadece bu şarkı içindeki 84 ayrı kanal^* yüzünden grubun^{* *} ilave bir mixer konsolu almak durumunda kaldığı gerçeği bulunmakta.
  
  ahanda sözleri:
  a city of the blind
  their vile inhabitants
  abashed by their own lives'
  insignificance
  the silent void of cogitations
  absence of signification
  committed to burn twice as long and half as bright
  we're dashing forward with our eyeballs turned inward: until the end of time, the human eye
  staring wide-open into the horror of the mind, shall never ever sleep again
  we have awoken from our sleep
  nevermore shall we be unheeding as the flock of sheep
  grazing ingenuously
  living blithely
  roaming insouciantly
  forgetting instantly
  every night
  i'm swooping with the vast span of my wings
  into the death-throes of my memory: the eternal scourge of the human mind
  i'm wandering in times which are not mine
  terrified of what i'm about to find
  i'm trying to stop the past's rapid flight
  i'm wandering in times which are not mine
  lost in between the shit and the shine
  the snake of fear creeps into our hearts at night
  subdueing every mind at bedtime
  what will it take to arrive
  and cease trying to stop the past's rapid flight? how much more do i have to go through
  to prove myself that i'm still alive? we are living in pain
  the wind of the past will always shake you in the end
  we're waiting for the day
  when we will attain the ability to forget
  for, every day of our lives, the present is painful
  the future unknown
  the sting of the past is what makes every moment unbearable
  the future is overgrown
• (bkz: başyapıt)
• gecenin bir vakti aklıma gelmesiyle bana 10 yıldır görmediği evladına kavuşan bir annenin hislerini yaşatan über şarkı. üstelik the ocean'ın precambrian'dan sonraki albümlerinde aynı tatları sunan şarkılar bulunmamasını düşündüğümden ötürü şarkı çok daha değerli bir konuma erişiyor. bu demek değildir ki o albümler kötü ya da kalitesiz şarkılar barındırıyor. precambrian çok yukarılarda duran bir albüm olduğunu düşündüğümden onlara aynı değeri veremiyorum ve naçizane görüşüm precambrian'la grubun en üst noktasına ulaştığı ve daha ileriye gitmesinin imkansız olduğudur.
  
  şarkı çarşaf gibi bir denizde sakin sakin ilerleyen bir yelkenlideymişçesine naif ve sakin bir şekilde başlarken devam eden dakikalarda kara bulutlar toplanıyor, yağmur yağıyor, ara ara fırtınalar da kopuyor. bu döngü şarkı içerisinde bir şekilde yolunu yaparken kendinizi 11 dakikanın nasıl geçtiğini anlamadan şarkının sonunda ve yeni bir 11 dakikalık maceraya başlamamak için herhangi bir sebep bulamazken buluyorsunuz.