roza shanina

• ikinci dünya savaşı sırasında, vilnius taarruzu sırasında, on ikisi keskin nişancı olmak üzere elli dokuz kişiyi öldüren bir kadın sovyet keskin nişancısı. vatan uğruna gençliğini feda etmiş bir nişancı. 1941'de kardeşinin ölümünden sonra orduya katılmak için gönüllü olur ve cephedeki savaşmayı seçer.
  3 nisan 1924'te rus yedma köyünde, bir kolhoz sütçüsü olan anna alekseyevna şanina'nın ve i. dünya savaşı sırasında aldığı yara nedeniyle sakat kalan günlükçü georgiy mikailoviç şanin'in çocuğu olarak dünya'ya geldi. roza'nın ismi marksist devrimci rosa luxemburg'dan alınmıştır. altı kardeşi vardı: bir kız kardeşi yuliya ve beş erkek kardeşi mikhail, fyodor, sergei, pavel ve marat. shanina ailesi ayriyetten üç yetim yetiştirmiştir. roza, açık kahverengi saçları ve mavi gözleri olan ortalama bir yüksekliğin üstündeydi ve kuzey rus lehçesinde konuşuyordu. yedma'daki dört ilkokul sınıfını bitirdikten sonra, eğitimini bereznik köyünde sürdürdü. o sırada hiçbir okul taşımacılığı olmadığından, beşinci ila yedinci sınıflardayken, ortaokula devam etmek için bereznik'e 13 kilometre yürüyerek gitmek zorunda kaldı. cumartesi günleri, teyzesi agnia borisova ile ilgilenmek için tekrar bereznik'e giderdi.
  on dört yaşına gelince, ailesinin isteklerine karşı, tren istasyonu yolu boyunca 200 kilometre yürüyerek arkhangelsk'a gitti ve oradaki kolejde okudu. evinde neredeyse hiçbir eşyasını bırakmadı; daha sonra savaş günlüğünde arkhangelsk'ın stadyumunu dinamo'yu ve sinemaları ars ve pobeda'yı anlatmıştır. şanina'nın arkadaşı anna samsonova, roza'nın bazen ustyansky bölgesi'ndeki arkadaşlarından, saat 02:00 ve 03:00 arası üniversite yurduna döndüğünü anlatmıştır. kapılar o zamana kadar kilitlendiği için, diğer öğrenciler roza'nın odasına tırmanmasına yardımcı olmak adına çeşitli çarşafları birbirine bağlarlar. savaş yaklaşırken şanina, 1938'de sovyet gençlik hareketi komsomol'a üye olur.
  iki yıl sonra, sovyet orta öğretim kurumları öğrenim ücretlerini karşılayamadı ve burs fonu kesildi. evinden küçük bir mali destek aldı ve 11 eylül 1941'de arkhangelsk'ta no 2'de bir dairede bedava oturması teklifi aldı. akşamları okudu ve gündüz anaokulunda öğretmen olarak çalıştı. çocuklar şanina'yı seviyor ve aileleri onu takdir ediyordu. 1941-42 eğitim-öğretim yılında sovyetler birliği ıı. dünya savaşı'nda iken kolejden mezun oldu.
  sovyetler birliği'nin alman istilasından sonra, arkhangelsk kenti, luftwaffe tarafından bombalandı. kasaba halkı yangın söndürme işine giriştiler ve şanina çocukların anaokulunu korumak için çatıların üzerine gönüllü nöbet tuttu. iki kardeşi orduya katılmak için gönüllü oldular. aralık 1941'de 19 yaşındaki kardeşi mikhail'in ölüm bildirgesi haberini alır. kardeşi leningrad kuşatması sırasında öldürülmüştür. ve bunun üzerine askeri komisaryaya askeri hizmet izni istemek adına başvurdu. şanina'nın kardeşlerinden ikisi savaşta öldüler. o zamanlar sovyetler birliği kadın keskin nişancılar kullanmaya başlamıştı. çünkü kadınların sabırlı, dikkatli ve kurnaz olduklarına inanılıyordu. şubat 1942'de, 16 ila 45 yaşları arasındaki sovyet kadınları askeri tasarıya uygun hale geldiler fakat yerel askeri komisaryanın onu savaşın dışında tutmak istediği ayda eğitim aşamasındaydı. ilk önce bir atış sahasında ateş etmeyi öğrendi. 22 haziran 1943'te, evrensel askeri eğitim için vsevobuch programına kabul edildi. birkaç başvurusundan sonra, askeri komisaryanın sonunda merkez kadın keskin nişancı akademisi'ne kaydolmasına izin verildi. en yakın arkadaşları olan aleksandra "sasha" yekimova ve kaleriya "kalya" petrova ile tanıştı ve arkadaş oldu. onlara "üç serseri" diye seslenilirdi. eğitimde büyük puanlar aldı ve akademiden onur derecesi ile mezun oldu. orada eğitmen olarak kalması teklif edildi, ancak cephede görev yapmak istediği için bunu reddetti. 1941-1945 yılları arasında toplamda 2.484 sovyet kadın keskin nişancısı savaş için görevlendirilmişti ve öldürdükleri toplam düşman asker sayısının en az 11.280 olduğu tahmin edilmektedir.
  stalingrad muharebesi'ndeki önemli zaferden sonra sovyet birlikleri, ülke çapında karşı saldırılara geçti ve şanina, 2 nisan 1944'te, ayrı bir kadın keskin nişancı müfrezesinin kurulduğu 184 tüfek bölüğü'ne katıldı ve bu müfreze komutanlığına atandı. üç gün sonra, vitebsk'in güneydoğusunda, ilk alman askerini öldürdü. yedi ay sonra, günlüğüne şu anda soğukkanlılıkla düşmanı öldürdüğünü ve eylemlerinde hayatının anlamını gördüğünü yazdı.
  kozyi gory köyü savaşındaki mücadeleleri için 17 nisan 1944'te ilk askeri ayrımı şövalye 3. sınıf ödülüne layık görüldü. bu ödülü alabilen ilk sovyet kadın keskin nişancısı ve 3. belarus cephesi'nin ilk hizmet askeri oldu. 6 ila 11 nisan tarihleri arasında, 1138. tüfek alayı komutanı major degtyarev'in (1138. tüfek alayı komutanı) raporuna göre, topçu silahı ve makina tabancası yangınına maruz kalırken 13 düşman askerini öldürdü. mayıs 1944'e gelindiğinde, keskin nişancısı toplaması 17 doğruluğa sahip düşman askeri öldüren şanina, kesin ve cesur bir asker olarak övgü aldı. aynı yıl, 9 haziran'da şanina'nın portresi, sovyet gazetesi unichtozhim vraga'nın ön sayfasında yer aldı.
  22 haziran 1944'te vitebsk bölgesinde bagration operasyonu başlatıldığında, keskin nişancıların geri çekilmesine karar verildi. gönüllü olarak ilerleyen piyadelelere yine de destek olmaya devam ettiler, ve keskin nişancılardan tasarruf etmeye yönelik sovyet politikasına rağmen şanina kendisinin cepheye gönderilmesini istedi. talebi reddedilmesine rağmen yine de gitti. daha sonra, izinsiz olarak ön cepheye girdiği için onay verildi, ancak emirlere karşı gelmesine rağmen bir mahkemeye çıkarılmadı. 5. tabur ya da keşif bölüğüne bağlanmak, 5. ordu kumandanı nikolai krylov'a dönmek istiyordu. aynı talebi üzerine iki kez joseph stalin'e mektup yazdı.
  26 ila 28 haziran 1944 tarihleri arasında şanina, vitebsk-orsha taarruzu sırasında vitebsk yakınlarındaki çevrili alman birliklerinin ortadan kaldırılmasına katıldı. aynı yılın 8 ila 13 temmuz tarihleri arasında sovyet ordusu daha batı yönünde ilerledikçe, şanina ve kız kardeşleri vilnius mücadelesine katıldılar; bu bölge 24 haziran 1941'den beri alman işgali altındaydı. almanlar nihayet 13 temmuz 1944'te vilnius'tan çekildi. o yılın yazında çıkan saldırılar sırasında şanina üç alman'ı yakalamayı başardı.
  askeri akademideyken, çiftler atma becerisi ile tanındı (hızlı bir şekilde art arda yapılan iki hedef vuruş). ağaç dalları arasındaki boşluk güneş ışığı ile arkadan aydınlatıldığında ve keskin nişancı yuvası görünür hale geldiğinde, akşam karanlığa kadar bekleyerek bir ağaca gizlenmiş bir alman güvercin keskin nişancısı karşısında karşı-keskin nişancı taktiklerini başarıyla kullandı.
  ağustos 1944'te ilerleyen sovyet birlikleri, doğu prusya'yla olan sovyet sınırına vardı ve o yılın 31 ağustos'una gelindiğinde şanina'nın savaş sayısında öldürdüğü düşman askeri sayısı 42 oldu. ertesi ay šešupe nehri geçildi. 184'üncü tüfek bölüğü, doğu prusya'ya giren ilk sovyet birimi oldu. o zamanlar ottawa citizen ve leader-post isimli iki kanada gazetesinin šešupe nehri cephesinden resmi bildirimine göre, şanina keskin nişancı olarak saklandığı yere çömelip bir gün içinde beş almanı öldürdü. daha sonra eylül ayında keskin nişancı toplaması 46 ölü, bunlardan 15'i alman topraklarında, yedi saldırı sırasında yapıldı. 1944 yılının üçüncü çeyreğinde şanina'ya kısa bir süre izin tanınmış ve arkhangelsk'i ziyaret etmiştir. 17 ekim'de komsomol merkez komitesinden onur sertifikası aldı. 16 eylül 1944'te şanina, o yıl almanlara karşı çeşitli savaşlarda sergilenen intifa ve cesaretinden dolayı 2. sınıf zafer nişanı kazandı.
  26 ekim 1944 tarihinde, schlossberg yakınlarındaki bir savaştaki mücadalesinden dolayı 1. sınıf cesaret madalyası aldı. 27 aralık'ta almanya'nın bir karşı hücumda gösterdiği cesur duruşu nedeniyle 26 ekim'de madalya kazandı. sovyetler birliği'nin kahramanı yüzbaşı ıgor aseyev ile birlikte savaşmış ve 26 ekim'de ölümüne tanıklık etmiştir. askeri komutan yardımcısı olarak görev yapan şanina, kadın keskin nişancılarla savaşmak için görevlendirildi. cesaret madalyasını alan ilk kadın keskin nişancılar arasında yer aldı. schlossberg, nihayet ınsterburg-königsberg operasyonu sırasında 16 ocak 1945'te 3. belarus cephesi birlikleri tarafından yeniden ele geçirildi.
  12 aralık 1944 günü, bir düşman keskin nişancısı, sağ omzundan şanina'yı vurdu. günlüğünde acıyı hissetmediğini, "omuzum çok sıcaktı," diye yazmıştır. şanina'nın "iki küçük delik" olarak nitelediği yaraları onun için küçük gözükse de bir operasyona ihtiyacı vardı ve birkaç gün için sakat kaldı. günlüğünde bir önceki gün, tam olarak aynı yerde yaralandığı kehaneti rüyasına girdiğini yazmıştır.
  8 ocak 1945'te nikolai krylov büyük isteksizlik duyduğuna rağmen, resmi olarak şanina'ya cephe mücadelesine katılmasına izin verdi: daha önce şanina, 184. tüfekli tümen komutanı ve 5. ordu askeri konseyinin kendisine verdiği iznini de reddetti. beş gün sonra, sovyetler doğu prusya'da şiddetli mücadeleye neden olan doğu prusya taarruzunu başlattı. 15 ocak'a kadar bölümlü lojistikle seyahat eden şanina, beyaz askeri kamuflaj kullandığı doğu prus kenti eydtkuhnen'e ulaştı. birkaç gün sonra, bir katyuşa roketatarının dost ateşi olayını yaşadı ve günlüğü şöyle yazdı: "şimdi almanların neden katyuşa'dan korktuğunu anlıyorum, ne ateş ama!". doğu prusya sınırında, 26 düşman askerini öldürdü. içinde hizmet verdiği son birim 144. tüfek bölümü idi. arkhangelsk oblast belgesi kitabına göre şanina, o bölgedeki 205. özel motorlu silah taburunda görev yapıyordu. savaştan sonra üniversiteye gitmeyi ummuştu.
  şanina elde ettiği şöhrete önem vermedi ve zaman zaman abartıldığını söylerdi. 16 ocak 1945'te, muharebe günlüğüne şunları yazdı: "aslında ne yaptım, anavatanı savunmak için ayağa kalktığım için bir sovyet adamı olmak zorunda kalabilir miyim?" ayrıca şunu yazdı: "mutluluğumun özü başkalarının mutluluğu için savaşıyor, garip".
  
  doğu prusya taarruzu karşısında, almanlar, kontrol ettikleri yerleri büyük bir taarruza karşı güçlendirmeye çalıştı. 16 ocak 1945 tarihli günlüğünün girişinde, daha güvenli bir yerde olmak istemesine rağmen, bilinmeyen bir kuvvetin onu ön cepheye çektiğini yazdı. aynı yazısının girişinde korkusuz olduğunu ve "yakın savaşa" gitmeyi kabul ettiğini yazdı. ertesi gün bir mektubunda, taburunun 78 kişiden 72'sini kaybettiği için öldürülmenin eşiğinde olabileceğini yazdı. son günlük yazısında, alman ateşinin yoğun olduğunu ve kendisi de dahil olmak üzere sovyet birliklerinin tahrikli silahların içine girdiğini bildirdi. 27 ocak'ta şanina, yaralı bir topçu subayını korurken ağır yaralandı. gövdesi bir kabuk parçasıyla açık olarak parçalanmış olarak bulundu. onu kurtarma girişimlerine rağmen, şanina ertesi gün richau mülkünün yakınlarında, ilmsdorf'un doğusunda prusya köyünün 3 kilometre güneydoğusunda öldü. hemşire yekaterina radkina, şanina'ya çok az şey yapabildiğinde dolayı pişman olduğunu söylemiştir. şanina, alle nehri kıyısına yayılmış bir armut ağacına gömüldü -bu ağaç artık lava olarak adlandırılıyor- ve daha sonra kaliningrad oblastı znamensk yerleşiminde yeniden gömüldü.
  
  günlüğü
  şanina yazmayı çok severdi ve sıklıkla ev köyüne ve arkhangelsk'daki arkadaşlarına mektup gönderirdi. sovyet ordusunda günlükler kesinlikle yasaklanmış olsa da, bir muharebe günlüğü yazmaya başladı; askeri gizliliği korumak için şanina, günlüğünde sırasıyla "siyah" ve "kırmızı" yaralı olarak adlandırdı. şanina, günlüğünü 6 ekim 1944'den 24 ocak 1945'e kadar tuttu.
  şanina'nın ölümünden sonra üç defterden oluşan günlük, savaş muhabiri pyotr molchanov tarafından yirmi yıldır kiev'de tutuldu. 1965 yılında yunost dergisinde kısaltılmış bir basım yayımlandı ve günlük arkhangelsk oblast bölgesel müzesi'ne devredildi. şanina'nın birkaç mektubu ve keskin nişancı günlüğünden bazı verileri de yayınlandı.
  1944 yılında, kanadalı bir gazete, shanina'yı "doğu prusya'nın görünmeyen terörü" olarak nitelendirdi. şeref nişanına layık görülen ilk sovyet kadın keskin nişancıydı ve 3. belarus cephesinin ilk hizmet görevlisiydi
  
  ölümü sonrası ödülleri
  1964-65 yıllarında şanina'ya yenilenen bir ilgi, günlüğünün büyük bir kısmının yayınlanmasından dolayı sovyet basınında ortaya çıktı. severny komsomolets gazetesi, shanina'nın zamanında yaşayanların onun hakkında bildiklerini yazmasını istedi arkhangelsk, shangaly ve stroyevskoye'deki sokaklara ismi verildi ve yedma köyünde şanina'ya adanmış bir müze bulunmaktadır. 1931-35 yılları arasında okuduğu yerel okulda anma plakası vardır. arkhangelsk'ta, roza şanina ödülü için paramiliter dosaaf spor organizasyonu üyeleri arasında düzenli yarışmalar düzenlendi. ustyansky bölgesi'ndeki malinovka köyü, roza şanina ödülü için yıllık kros kayak yarışları düzenlemeye başladı.
  1985'te, rus yazar nikolai zhuravlyov, posle boya vernulas (savaştan sonra döndürülenler) kitabını yayınladı. başlığı, tabur komutanından derhal dönmesini isteyen bir not aldıktan sonra şanina'nın "savaştan sonra döneceğim" sözlerine atıfta bulunur. şanina hakkında besteler de yapılmıştır. ustyansky bölgesi bogdanovsky yerleşiminde şanina'ya adanmış küçük bir anıt stel (üç parçalı bir anıtın parçası) vardır.
  2000 yılında, şanina'nın adı sibirya devlet teknik üniversitesi savaş anıtı taşına yazıldı ancak hayatında herhangi bir bağlılığa sahip olduğuna dair bir kanıt bulunmamaktadır. rus yazar viktor logvinov, 1970'lerde şanina'nın sibirya ormancılık enstitüsünde eğitim gördüğünü ve "eski krasnoyarsk komünist" inin kızı olduğunu tartışıyordu. iddia, özellikle 2005'te, sonraki yıllarda krasnoyarsk yayınları tarafından devam ettirildi. 2013'te arkhangelsk'te, roza şanina da dahil olmak üzere altı rus savaşçısının madalya grafiti portreleriyle dolu bir anı duvarı açıldı.
  
  savaş muhabiri pyotr molchanov, çoğunlukla şanina ile ön cephede bir araya gelirdi ve hakiki, parlak bir doğayla olağandışı iradenin bir kişisi olarak nitelendirdi. şanina, üniversite yıllarında kendisini "sınırsız ve pervasızca konuşkan" olarak nitelendirirdi. kendine özgü karakterini, romantik şair, ressam ve yazar mikhail lermontov'unkine benzettiği gibi, onun gibi hareket etmeye karar vermiştir. ılımlı giyinir ve voleybol oynamaktan hoşlanırdı. kız kardeşi lidiya vdovina'ya göre roza, silahını her temizlediğinde en sevdiği savaş şarkısı "oy tumany moi, rastumany" ("ey omuzlarım") şarkısını söylerdi.
  şanina'nın özel hayatı savaşla engellendi. 10 ekim 1944'te, günlüğüne şunları yazdı: "misha panarin'in artık yaşamadığını kabul edemiyorum. ne iyi adam! öldürüldü. beni sevdi, biliyorum ve ben, kalbim ağır, yirmi yaşındayım, fakat yakın arkadaşım yok ". kasım 1944'te şanina, "nikolai adında bir adamı sevdiğinde başımı sallamalıyım" gerektiğini yazmıştı, aynı yazıda, "ancak şimdi zamanı değil" diyerek evliliği düşünmediğini yazmıştır.