ruhdaş kelamlar

• duydum ki, kara bir köyün derya kıyısında şarap kadehine kederini anlatıyorsun... masanda bir fesleğen şaraba eşlik eden ve kokuları uzanıyor galata kulesi’nden boğaza. etme, bizim terk i diyar ettiğimiz şehre bizi peşkeş çekme. asitane bensiz sana flu gelmeli, renkler mefhumunu yitirmeli.
  etme... yapma evladım, yapma çocuğum. o köy benimle köyündür, o şarap benimle mukaddes muhabbetler doğurur. o râyihalar benimle meâl bulur, ben yoksam anlamsızlık peyda olur. yapma, yapma çocuğum yapma. hadi, çarpmasın seni bensizlik, boş sandalyem hüzün vermesin sana.
  haydi çocuğum dön şehrine, istanbul ebeden bizimdir.
• nedir aşk, bu sırlı kimya, tılsımlı yol, sarhoşluğu, mayhoş havası, bir yerdeyim, bir gökte, bir de bakmışsın ne yerde ne de gökte karışıklığı?.
  ah be yüreğim 'aşk nedir, ne değildir?' derdine düştük... belki bir ses, cisim, suret, madde, mistik sarhoşluk, beden, şehvet, sanrı... nedir bu kimyasına gömüldüğümüz ve içinde çırpındığımız okyanus misali aşkın tanımını yanlış mı algılıyor yoksa haylaz kalbimiz ve aşk dediğimiz aslında başka bir hamurun yoğruluşu mu?...
• varlığını varlığına armağan ediyorsun,bu ne cüret çocuk,varlığın nedir ne zaman buldun dokundun anladın,bu sarp yolculuğa nasıl çıktın hangi çağın meczubu oldun,ayak basmayan yerlere yüz mü sürdün,bir ağaca sarılıp ağladın mı,bir toz zerresi gibi hayat seni savurdu mu,ne oldu çocuk nasıl buldun varlığını ve nasıl armağan ettin.
• dokundu nefesin şehrime nefesin erguvan
  parmak uçlarından döküldü harfler
  heceler, kelimeler ve cümleler
  yokluğun kuyusundan oldun varlık katresi
  suya kimyasını dokumuş bir açelya tanesi
  ve varlığın, süslü kelimeler habercisi
  güneş içmiş bir selam; sarmaşık gibi
  çiçeklerle zırhlanmış lâl cümleler...
  odamın göğünden çiseledin habbe habbe
  saçlarıma ve ruhuma aktın yağmurlaşarak
  gözlerinde fukarası olduğum ışıltı
  ve boynunda yaşam sitare sitare
  saçına ilişen gözler mahrum bakıştan
  dudaklarında bak açmış kırmızı güneş
  tenin bir orman yalnızlığı çiçek bezeli
  hışırtısı denizin vuruyor kulaklarına
  ve kulaklarında bir çocuk şenliği
  ve neşeli bir kalabalık çocukluk...
  koca bir çınarsın toprağı yaran
  ve toprağı sararken başı arşa varan
  gözlerin menekşe belki de yasemin
  bakışların bir lalezar bir çiçek deryası
  fesleğen kokusudur kokusu ruhunun
  kentlerin sınırını aşıp rayihâ olan...
  varlığınla kalakalmışlığın ötesinden
  öncen güzelliği mestur bir yokluk
  varlık dediğin iki perdelik bir oyun
  kuliste bekliyorsun, en güzel ruhaniyet
  ışığın doluyor şevkle sahne senin
  üzerinde rengarenk çiçeklerle bezeli şiir
  salınır şiir gerdanından ayak uçlarına
  ve ruhum el pençe divan duruyor
  ruhunun divanında...