sabah huzursuz uyanmak

• yeni türkiye'nin hayatımıza getirdiği yeniliklerden...
  
  bu sabah 7:00 gibi uyandım. bütün gece nöbet tuttuğu hastaneden az sonra çıkıp eve gidecek olan bir hemşire arkadaşımın, kalabalık bir istasyondan trene binmesi gerektiğini hatırlayınca yoğun bir endişe ve huzursuzluk yapıştı yakama. malum, bir süredir bombalı saldırılarla sınanır olduk. şimdi telefonla arayıp uyarsam ve daha az kitlesel bir ulaşıma ikna etsem, belki de durduk yere canını sıkmış ve onu fazladan yormuş olucam... ama ya aramazsam da, ömür boyu bunun pişmanlığını yaşayacak bir olay olursa ne yaparım?.. 1 saate yakın bu berbat ikilemin verdiği iç sıkıntısıyla kıvrandım durdum ama ölümcül bir vicdan azabını göze alarak tekrar yattım. her ne kadar nesnel dayanakları olsa da sonuçta bu bir evhamdı ve sürekli bu korkuyla yaşanamazdı.
  
  bu basiretsiz ortadoğu politikalarının devamı halinde, sabah hiç uyanamama ihtimali de hayatımızın bir gerçeği olacak belki de...
• o gece uyuyana kadar geçen zaman diliminde gerçekten mutlu olduğun bir yerde veya değer verdiğin bir insanın yanında onunla sessizliğin içinde keyifle konuştuğun bir süreçte iken, geçen her dakikanın 60 saniyeden daha kısa sürdüğü hissi yaratan, kısaca çok değerli bir süreçten sonra yatağa girip sabah uyandığında, o içindeki oluşan yalnızlık korkusu çok boktan bir şey..
• hayattan soğutur insanı.
• hem de her sabah.
  huzursuz, yorgun, tükenmiş halde.
• önce uyanırsın. yarım saniye geçer. pek keyfin yoktur.
  
  "ben niye huzursuzum ya?"
  
  ve yarım saniye daha geçer. birden hatrlarsın. dün olan, önceki gün olan, belki aylarca önce olmuş bir olay yüzünden ne kadar da dertlendiğini hatırlarsın. tadın daha da kaçar. düşünmemeye karar verirsin. gerçekliğini yok saymak kendine yaşattığın en büyük yalandır belki.
• her yerim ağrıyor, uykumu alamamışım ama uyandım aynı zamanda. böyle bi huzursuz, aksi, lanet, çekilmez...
• bünyeme iyi gelmeyen insanlarla aynı ortamda olunca başıma gelen hadise.
• kaç alarm kapattı deli gönül
  olmadı hicran