• bir orhan veli kanık şiiri.

    çatlamak üzre olan tomurcuklar
    güzel günler vadetmededir.
    ve bir kadın, şehir haricinde;
    otların üstünde,
    güneşin altında,
    yüzükoyun uzanmış;
    göğsünde ve karnında
    baharı hissetmededir.
  • orhan veli asker arkadaşı necmi bingöl' yazdığı mektupta şöyle der:

    "güneşli bir bahar gününde, şehir haricinde, yüzükoyun otlara uzanmış bir kadın göğsünde ve karnında baharı hissettiği an yanı başında çiçek açan bir ağaç kadar kabahatsizdir. fakat ancak o kadar kabahatsizdir."*

    orhan veli'nin düzyazıda da ne kadar usta olduğunun kanıtı olan bu satırlar neyse ki kaybolmadan bir şiirde hayat bulmuştur. ya şu dizelere ne demeli:

    "hüzün ki neşedir,
    bana hep senden gelir."

    orhan veli'nin yine necmi bingöl'e gönderdiği bir mektupta geçen bu dizelerse o zamanki gözdesi berran hanım için yazılmış olup, bizleri bir uçurumun kenarında sahipsiz bırakan iki dize olarak mektup sayfalarında kalmıştır.
  • birkaç yıl önce hayatımın çok kötü giden bir döneminde orhan veli'nin kendi dizeleri ile hayat hikayesinin anlatıldığı bir tiyatro oyununa gitmiştim. oyunun sonunda seyircilerin üzerine konfeti gibi bir şey yağdı. bir tanesi de havada süzülerek üzerime geldi ve açtığım elime düşüverdi. sonra insanların bu kağıt parçalarını yerden aldığını fark ettim. elimdeki kağıda baktım ve üzerinde bir şey yazdığını o zaman fark edebildim.
    "çatlamak üzere olan tomurcuklar güzel günler vadetmededir."
    o küçücük kağıda belki saatlerce baktım. tekrar tekrar okudum. ve gerçekten o oyundan sonra bir şeyler düzelmeye başladı.
    pek şiir seven birisi değilim fakat o günden beri bu şiirin benim için çok derin bir anlamı var. hayatım kötü gittiğinde açıp uzun uzun bu iki dizeye bakarım.
    ne yazık ki o günden sonra bir daha işe yaramadı.
hesabın var mı? giriş yap