sigarayı bırakmak

• o yarısı dolu paketi, tüm aile efradının önünde sol elimin içinde prese tâbi tutarak, "benden bu kadar, bıraktım bu lanet şeyi" dememin üzerinden tamı tamına 18 gün geçti. biliyorum daha yolun çok başındayım ama inanın hiç de o kadar büyük krizlere girmedim, ellerim ayaklarım titremedi, çevremdekilere en ufak şeyler yüzünden bağırıp çağırmadım, evet tüm bunlar olmadı ama olan bazı şeyler oldu. şöyle ki; normal seviyede konuşan bir insanımdır ama sigaradan sonra resmen çenem düştü, sürekli bişeyler konuşma ihtiyacı hissediyorum, departmandaki arkadaşlar "kardeşim sen şu sigaraya başla tekrar, kafamız şişti, az bi huzur ver yaaaa" diyolar hergün. gözlerim her an yiyecek birşeyler arar oldu, e haliyle bulabildiklerim de genelde abur cubur tarzı şeyler olduğundan, zaten geniş olan vücut daha da genişlemeye başladı. valla çok bi şikâyetim yok, mutluyum bıraktığım için... ah bir de şu yemeklerden sonra gelen "yav ben bişey yapıcaktım aslında, eöee, yok yok olmaz" hissi de olmasa...
• konuyla alakalı olarak.
  (bkz: #17198398)
• altı ay bırakıp tekrar başlamış biri olarak üç haftadır elimi sürmüyorum namussuza.
  öğle yemeklerinden sonra bazı piç iş arkadaşları burnuma burnuma üfleselerde durumum çok vahim değil.
  haa bir de şu var ki; akşam olsa da pipomu yakıp hayallere dalsam diye dört dönüyorum.
• sigarasız günlerden geçmiş bünye olarak bırakmaya meyillendiğim şu günlerde yüzünü dahi görmek istemiyorum meretin. bıraktım gibi bir his var içimde ama bir tarafım "ulan iç onu içççç, çek bir nefes" diyerek bana oyun yapıyor, iş yerindeki arkadaşlar normal zamanda sigara uzatmazlarken, şu bırakma dönemimde hepsi birlik olmuş paket uzatıyorlar. çok zor bir baskı altındayım. lakin olayın istemekle ilgili olduğunu idrak ettikten sonra gerisi gelecek bunu da biliyorum.
  
  gerçekte, geriye doğru baktığımda neden başladığıma bir türlü anlam veremiyorum.
  
  kafamda kurduğum bir kaç strateji ile bu sorunun üstesinden geleceğim gibi geliyor. ara sıra nargile ile kendimi ödüllendirebilirim aslında.
• başaran önünde saygıyla eğildiğim en kutsal bir aktivite şekli.
• bırakmayın..bakın ben yaptım..bir bileni dinleyin sakına bırakmayın....
  
  ps.bu entry kesinlikle ironi içermektedir,benim sigarayı bırakmam dışında doğruluk payı yok denecek kadar azdır.
• bu eylemin hakkında söylenen bazı şehir efsanelerine katılmıyorum şöyle ki ; evet ben sigara içmeyi bıraktım . ilk 2-3 hafta içindeki ufak tefek can çekmeleri harici şu an da sigara içenlere acıyarak bakmaya bile başladım fakat bazı şeyleri açıklığa kavuşturmak isterim..
  *ben ciğerlerimde bir şeyin değiştiğini açıkçası hissedemiyorum ( kaç ay önce bıraktığımı hatırlamayacak kadar uzağım sigaradan )ve kimsenin böyle bir ayrım yapabileceğini sanmıyorum .taş gibi dedem 60 yaşında iken bir gün durduk yerde aşırı terledi ve doktora gitti ,akciğer kanseri teşhisi ile hastaneye yattı ve 3 ay sonra öldü.
  diyorum ya ne nefes alıp vermek ile ilgili ne bir sorunu vardı ne de merdiven çıkarken bir şikayeti .yani diyeceğim o ciğer öyle bir şey değil
  *sigara içerkende babalar gibi ağzım tad alıyordu hatta yemek daha zevkli bir eylemdi daha ötesi sigara bıraktırmak için yapılan pazarlama taktiğidir öteye gitmez
  *koku konusunda şüphesiz herkese katılırım içerken de uyuz olurdum
  
  evet çok zararlı bir şey,
  içmeyin içirtmeyin o ayrı
• yazılanların yarısını okudum, eminim soyleyecegimi benden once beyan etmis biri vardır ama bir de ben soyleyeyim,
  bugun spontan bir sekilde karar verdigim eylem.
  
  bilgin olsun, yaklasık 13-14 yaslarından beri fosurdatarak icledigim birseydir sigara, ve maalesef 33 yasındayım an itibarıyla. ve su an artık icmiyor yiyiyorum sigarayı. cervreminde teyit ettigi tabirle.
  
  20 yıldır her fırsatta sevismisiz bu arkadasla. her sekilde, her daim bulusmusuz sagda solda. icilmis ama bitmemis gotiklerde geldi degdi bu dudaklarıma, sıfır numara paketin, o beşli şeklin ortasındaki ilk muhtesem sigara da. bilen bilir ortadaki ilk sigara degerlidir, zira cevresindekiler onu buyuk bir sefkatle dıs etkilerden korumus, yumusak, ince bir lezzete sebebiyet vermislerdir.
  
  spontan bir sekilde, ve ilk defa karar verdim. bırakmak olarak degil de icmemek olarak goruyorum su an..
  
  bunu da buraya yazıyorum ki, kayıtlara gecsin, yıllar belki de gunler sonra elimde bir sigara bu entry ile karsılasırsam utanayım senden sozluk.
  kendimden de.
  
  oncelikli, kendine edit: hayatta basarılar.
• bir haftadır yapmaya çalıştığım şey.
  
  edit: ne var ibneler bırakmaya çalışıyorum işte, hemen zamanın ötesine göndermişsiniz. sanki satılan her sigaradan kar payı alıyorsunuz.
• bunu yapmaya karar veren insana çok büyük saygı duyuyorum ben.
  her türlü desteği de gösteririm: paketini saklamak, otlanmasına engel olmak, püsküüt, rocco sıkı şeker vs. ikram edip ağzını meşgul etmek, vıdı vıdı konuşup beynini meşgul etmek gibi.)
  "bana eziyet olsun diye mi yapıyorsun bunları?" diyebilir. ama olsun, değer...