şiir denemeleri

• sevgili eşime...
  
  bir ben olayım içine çektiğin tek nefes,
  dolaşalım seninle diyar diyar; prag, peşte, efes...
  gezelim yıldızlarda gezegenlerde gecelerce,
  aşalım kızılırmak'tan ren'e senelerce...
  okuyalım nazım'dan ümidin yaşar'ına, ahmed arif'ten edgü'ye,
  diyelim ki ilk kez çıkar gibi yola şimdi nereye...
  her seferinde başlar gibi yeniden
  dokuyalım kırların tezgahında birbirimizi ve tüm evreni,
  düşleyelim fersahlarca uzaktaki ahiri ve evveli...
  
  20 temmuz 2018 - ankara
• kaybolan
  
  postmodern bir şiirin kelimeleriyiz seninle
  anlamın içinde anlamsızlık peşinde
  kesik kulaklı renkli bir adamın
  karanlık gecesinde
  aydınlanalım
  anlam bulsun anlamını bizimle...
  
  oysaki
  ne çoğul bir düştü düştüğümüz imkânsızlık
  ve ne zaman biter bu içimizdeki yalnızlık
  tomurcuklanırız baharın bedeninde
  eski zaman kentlerinin birinde
  güvercin kanadında saklanırız
  
  yerini yadırgayan çocuk uykusu gibi
  iki kişilik bu yalnızlık!
  içimdeki ben utanıyor artık
  dışıma giydiğim çıplaklıktan
  ve kadın utançlarımı taşıyor
  çocukluk günlerimden...
  biliyorum,
  bitmeyecek bu yeniçağ vebası
  ve insan kendini anlatan kelimeler bulmalı
  
  benim bir kalbim vardı
  bunu günbatımları bilir
  şiiri bilen kadınların ülkesinde
  yeni kelimeler yontmalıyım kendime
  yabancı bir soluk gibi
  çukurlarımda gezinen ellerinle
  esmer telâşlarını nakışlarım gövdeme
  senden başka geriye ne kalır?
  
  ne vakit mavi bir düş görsem
  kulağıma fısıldar sicili bozuk bir aşık
  kendimi yıkayıp asmalarım hep bundan
  
  postmodern bir şiirin kelimeleriyiz seninle
  ne anlama geldiğimizi bilmiyoruz
  yürüyoruz o akıp giden kentlere...
• dün geceden keyifli bir anımı ve zihnimde dönenleri buraya da not düşeyim. fakat şunu belirtmeliyim ki bu bir şiir sayılır mı emin değilim. :)
  
  görsel
  
  anımsanan şarkıyı dinlemek isteyenler için: link :)
• düşlerim vardı benim,
  dağlar, yollar aşan.
  hayallerim vardı;
  iklimlerden taşan.
  
  bir abdal bilgeliğiyle
  aşılacak insanlarım,
  söylenecek türkülerim vardı.
  
  bir seyyahın not defteri olacaktım
  içinden ülkeler geçen,
  bir çingenenin ıslığı;
  geceyi delen...
  
  dağ başında bir ateş olacaktım,
  çobanın avuçlarında can bulan;
  kuzu olacaktım,
  kurduna teslim olan.
  
  şimdi altın kafesinde
  bir bülbülüm sadece;
  gülüzarına hasret,
  lâ'l-ü gevheri lâl olan.
• giderken bu krallıktan,
  kendime doğru bir yolculuk başlar.
  geride kalır gölge kral,
  yollara düşer köle kraliçe.
  
  tapınmak istediği mabedini
  terkeden bir rahibe
  kendinden vazgeçip kendisi olmak için
  göç eyler kendi iklimine.
  
  ılıman iklimlerden çıkıp yola
  sert iklimine uçar;
  sürüsü kendisi,
  tek ve milyonlarca...
  
  milyonlarca kişidir içinde
  her biri bir yapbozun parçası gibi
  birbirine tam uyan,
  bütünlüğünü arayan.
  
  bütünlüğünü arayan
  kırık bir ayna;
  bir yanı sırlı - kara,
  diğer yanı yansısın diye bakar ışığa.
  
  yönünü çevirip ışığa
  gider milyonlarca parça
  bir bütün halinde
  kendinden çıkıp kendisine varmaya...
• gördüm rüyamda, yüzüm başkasınındı
  anladım o zaman hüzün nerede gezinir.
  ve bırakır
  birikmiş kirli sularda
  sıyırmadan kemiklerini,
  üstelik zamanı dışarıda unutmuş
  kaldırmamış dolaba:
  üzerinde bir peçete
  bozulur, kokar fakat aldırmaz buna
  kaşlarını tıraşlayıp
  çatar tozlanınca
  ve aynasında
  -hâl böyle olunca
  gecikir yansıması
  büyüttüğü adımlarını
  yanmış kütüphanelerde atar
  uzak kalır, yetişemez, ıslak ve sislidir
  ayak izlerini göz pınarlarında yıkamış gibidir
  gecikmez bakışları
  atları öfkeyle koşar
  gecesinde yeryüzünün
  paslanmış dualarını kavrar
  hatırlasın diye gökyüzünü
  ensesinde kamburu,
  toprağı kendine
  yeni serilmiş bir çarşaf yapar.
  gördüm rüyamda, şüpheyle yaşayan biri gibi
  yüzüm başkasınındı
  biraz çocuk ya da yaşlı,
  ömrünü altına kaçırmıştı.
  gördüm rüyamda, yüzüm başkasınındı
  seçilmiş olduğuna inanmayan
  bir peygamber tanımıştı.
• göndermedir yazgıya
  
  şehirden giden son otobüs
  ya da
  şehirden son giden otobüs
  değişir mi cümlenin anlamı
  "son"un yeri değişince?
  
  buruşturulup atılmış bir kağıttır yazgı
  kıvrımları yutar insanı
  sonu olmayan bir labirenttir ya da
  edimsel koşullanma deneyinde...
  
  iradem değiştirir mi yazgıyı
  anlamı değiştiren "son" gibi;
  yoksa kukla mıyım yalnızca
  tanrı'nın ellerinde ipleri...
  
  yeri değişen bir "son"
  değiştirir tüm hayatın anlamını...
• kapamaya fırsat dahi bulamadan gözlerimi
  uyutsunlar beni
  bir düğüm gibi dilimde kalsın bütün sözlerim
  
  verdiğim nefesi melekler öpsün
  usulca saçlarıma dokunsun kanatları
  
  ellerim uzanamadan çiçeklere
  tüm bedenimi sarsın toprağı
  ruhuma yayılsın kokusu
  eşlik etsin gidişime
• ağırdım, omuzlarımdan astım kendimi
  sağırdım, duymadım geldiğini
  bağırdım, deli diye sevmediler beni
  çağırdım, bir kuşluk vaktiydi
  alıp götürdüler
  tüm söyleyemediklerimle
  işte ben
  yarım bırakılmış bir şiir gibi
  her şey bir kafiyeden ibaret
  sanardım.
  
  yanıldım...
• elime dokunabilmesi için bir çiçek olmalıydı elleri
  bir çiçek gibi kokmalıydı ruhu
  dokunduğumda hissedebilmeliydim o huzuru
  çiçeklerden yayılan...
  
  gökyüzüne uzanan küçük bir yolculuk
  omuzlarımda yemyeşil bir ferahlık
  dudaklarımda öptüğüm o kırmızı yaprakların gül tadı
  nefesimle yayılan...
  
  kollarım bir ağacın dalına arkadaş olmuş sohbet etmekte
  gözlerim telaştan uzak,
  kuşların şarkısına takılmış kulaklarım
  tüm ormana yayılan...