şimdiki zaman çekiminde bir mahkuma mektup

• dilaver cebeci'nin içli ve deruni şiiri.
  
  sana bu mektubu bir gece yarısında yazıyorum
  azatlığın zirvesinde sohbete dalmış yıldızlar
  zühre bir şarkı tutturmuş babilden kalan
  zavallı dünya habersiz, zavallı dünya sağır
  bir harutla marut birde ben dinliyorum
  derken kayıp gidiyor yıldızlardan birisi
  bir intikam fişeği gibi saplanıyor karanlığın karnına
  senin namına yıldızları kıskanıyorum
  kimbilir kaç ışık yılı uzakta öfkeyle kollarını çemriyor yalancı fecir
  imanım gibi biliyorum vakit asılmak vaktidir
  ve taksim gazinolarında trahomlu şairler
  mısra arıyorlar masaların altında
  kanını içiyorlar bilmeden cennet atlarının
  ben yurdumun en sert tütününden bir sigara yakıyorum
  dumanı ciğerlerime değil iliklerime çekiyorum
  ne kadar ürkek ceylan varsa asya çöllerinde
  domaniç yaylasında ne kadar dizginsiz at
  başlıyorlar kılcal damarlarımda koşmaya
  sıcak solukları yalarken anlımı toynaklarını hissediyorum alyuvarlarımda
  
  sana bu mektubu evimin balkonundan yazıyorum
  sağ elimi koyuyorum tam yüreğimin üstüne
  çankaya yokuşunda söylediğimiz marşı duyuyorum
  ulu kayalar parçalanıyor beynimin bir yerine
  bir yerinde demirden dağlar eriyor
  atlas yelkenli gemileri unutmuş bir kaç levent
  viski kokulu bulvarlarda yavaş yavaş ölüyör
  istediğin o seccadeyi hemen gönderiyprum
  üstünde kabe resmi ve anamın duları var
  ve bildiğin sebeplerden ben gelemiyorum
  yine biliyorsun ki sevmedim ülküden başkasını
  başı dumanlı dağları dolunayı ufukları
  birde çankaya yokuşunda söylediğimiz marşı
  önce allah sonra genlerim şahit sevgimi
  üçbinyıl sonra doğacak torunuma yolluyorum
  trahomlu şairler doğruluyorlar masaların altından
  parmakları fahişelerin karanlık saçlarında
  benim kalemeimden kan değil süt damlıyor
  geceler boyu böyle geleceği emziriyprum
  kahrolayım sevmedim ülküden başkasını
  birde seni çok seviyorum
• hasan sağındık'ın da 'siyah ağıt' albümünde başarılı bir şekilde yorumladığı şiir... "kanını içiyorlar bilmeden cennet atlarının.." mısraı mıh gibi saplanır ara ara zihnime...
• "sana bu mektubu evimin balkonundan yazıyorum
  sağ elimi koyuyorum tam yüreğimin üstüne
  çankaya yokuşunda söylediğimiz marşı duyuyorum"
  
  şiirde etkileyici olabilecek çok yer varken benim en basit yere takılmış olmama ne demeli peki.
  
  çankaya, çakmakla tamir edilen çantadan atmış olan dikişler, iki tane köpek, bir direnişin sabahı uykusuz gözler... sebep bunlar sanırım...