• insanın böyle seyrek dokunan çoraba bok doldurup karşısındakinin ağzına ağzına vurmak istemesine yol açıyor. cidden bak. öyle çok kolay sinirlenmiyorum insanlara da, ama muhatap almışsın bişi anlatıyorsun. cevap:

    -so?

    ulan amına ızdırabına işediğim, utah'ın bağrında mı doğdun büyüdün? so ne lan? gerçi, türkçe konuş desen ee? diyor. ağzına çarp bitane. zaten en cin ifrit olduğum şeylerden biri, karşındakini insan yerine koyup bişi anlattığında "ee ne olmuş" diyen insanlardır. kan beynime sıçrıyor yahu! illa bişey olması mı gerek amın feryadı? illa bişey mi olmalı? anlatıyoruz, bi amacı yok. small talk yani, çok seviyon ya ecnebiceyi...

    he bir de, saçma filan da demez bunlar. bullshit'miş. ananın amına öküzler sıçsın senin! bullshit.

    bunu amerikaya göndersek, iki kelime edip su ekmek isteyemez, ama tepkilere bak, artizliğe bak! görsen cornwall dükü sanki. allaan amelesi yaa...
  • tek başına yaşandığında işkenceden farksız ruh hali. dünyanın en zor şeylerinden biri kendi kendine sakinleşmeye çalışmaktır.
  • an itibariyle içinde bulunduğum ruh hali. sorumlularını ıslak sopayla dövmek geliyor içimden ama neyse ki demokrasiye inanıyoruz.
  • aşırı sinirlenmek, her şeyi yapabilecek hale gelmek.
  • en güzeli sakinleşmek için uğraşmamak. o kişiye hiç bulaşmayın ya elinizde kalır ya da fiziksel olarak ulaşamadığınız için kendinize zarar verirsiniz.

    sinirinizi cansız bir şeyden çıkarın. yastığı duvara fırlatın. tabak çanak kırın. tepinin. geçer öyle yapınca. yoksa kızarır bozarır, elleriniz titrer, tırnaklarınızı derinize geçirirsiniz hoş olmaz.

    dışa vurmak iyidir.
  • egoyla beslenen aciz insanların, egoları incindiğinde gark oldukları eylem.

    akabinde ahlaksız, şuursuz, hakaret içeren cümleler dökülüverir ağızdan.

    ha bi de çok yaşamaz bunu yapanlar... kendine eder yani.*

    ek: illa bağırıp çağırmaz bunu yapan. kimisi sükûnetle icra eder ki en tehlikeli tür de budur.*
  • genelde cok istenen bir seyin gerceklesmemesi sonucu olusan hadisedir.
  • hem kendine hemde karşıdakine zarar verip işe yaramayan tepkisel davranış şeklidir.

    sonra da, insan sakinleştiğinde boşuna neden öyle davrandım ki diye kendine hayıflandığı, pişmanlık uyandıran ve de bazen utanç duymasına sebep olan durumdur.
  • an itibariyle seneler sonra ilk defa bu kadar yoğununu deneyimlediğim durum.

    insanın yalnızca kendine zarar vermesine sebep olan kuduruş.

    antidepresan kullanmayı bırakalı uzun zaman oldu. normalde siklemeyeceğim her şey umrumda olmaya aklımı kemirmeye başladı. "ama artık hissedebiliyorum" martavalını okumayacağım. yine de antidepresansızlığın getirisi götürüsünden çok daha fazla. yeniden şiir yazabiliyorum ve ağlayabiliyorum. lâkin öfkemi yutmak gittikçe güçleşti.
  • insanın her şeyi; ama her şeyi yapacak kadar gözünün kararma haline geçmesidir. eliniz ayağınız titrer ve etrafa saldırmak istersiniz. eğer sakin kalmaya, dışarıya yansıtmamaya çalışıyorsanız genelde kendinizi yersiniz.

    bir de yemek yapmak sakinleştirir falan diye gaza gelip, elinize keskin doğrama bıçağı soyma aleti almayın, derinizi soyup kendinizi doğrabilirsiniz.

    gerçi sakinleşmenin en iyi yolu sevdiğiniz bir şeyi yapmak ve birini arayıp alakasız bir konuda geyik yapmak oluyor, sevdiğiniz birinin sesini duymak da işe yarıyor. 5 dakikada pamuk gibi oluyorsunuz.
hesabın var mı? giriş yap