sirsasana

• 3 yıldır uğruna kulağımdaki kristalleri bile yerinden oynattığım asanaya sonunda dün akşam girebildim hocam sayesinde. core bölgesinden bacaklara giden enerjiyle halkın tabiriyle amuda kalktım.
• yaparken tam olarak soyle hissediyorum :
  görsel
• ileri seviye yoga asanalarindan ve basustu duruslardan biridir.
  sanskrit dilinde sirsa (bas) ve asana (poz) kelimelerinden meydana gelir, asanalarin krali olarak kabul edilir. guclu kollar, guclu gövde merkezi, guclu karın kasları ve dogru bir denge ile rahatlikla uygulanabilir.
  salamba sirsasana olarak bilineni destekli, niralamba sirsasana olarak bilineni desteksiz basustu durusu ifade eder.
  
  alintilayacagim fayfalari; "bacaklardaki kanın kalbe daha rahat akmasını sağlayarak, kalbin görevini kolaylaştırır, kalbi dinlendirir, akciğerleri güçlendirir, beyne giden kan akışını arttırır, odaklanmayı kolaylaştırır, zihni sakinleştirir, hipofiz ve epifiz bezini uyararak vücudun hormonal dengesini düzenler. bağışıklık sistemini güçlendirir, menopoz sürecini daha rahat geçirmeye yardımcı olur, üreme organlarını uyarır, kolları, bacakları, omurgayı güçlendirir, yorgunluğu azaltır, fiziksel gücü arttırır, bütün bedeni canlandırır, dengeyi geliştirir"
  
  edit; ukteydi, doldurdum.
• nam-ı diger bas üstü amut. yogayla hasır nesir olan cogu kisi bu pozu duvar destekli de olsa denemistir. ben de o kisilerden biriydim. nihayet bu hafta desteksiz poza girebilmeye basladim. iki yıllık yoga pratigim boyunca gözlerimden yas getiren nadide anlardan biriydi. doctor yoga'nın youtube kanalındaki anatomik temelli derslere minnettarım. pratigim bu derslere egildigim sürecte oldukca derinlesti. amuda duvar desteksiz kalkamamamın nedenini güc eksikligi sanıyordum, meger sadece poza nasıl girecegimi hangi kaslarımın aktif olmasi gerektigini idrak edememisim. velhasıl, bu poz harika hissettiriyor. güclü ve dengede. namaste.
• sanskrit dilinde sirsa baş anlamına gelir, asana da poz/duruş. baş duruşu. destekli olduğunda salamba, desteksiz olduğunda niralamba. ellerin/kolların/ bacakların yerini, ellerin yönünü değiştirerek türetilen başka varyasyonları da vardır. elbette poza girmek için kas kuvvetine ihtiyaç vardır fakat esas mevzu hizada biter. ayakta durduğunuzda aslında dengede duruyorsunuz, sadece buna çok alışık olduğunuz için çabasız bir şekilde yapıyorsunuzdur bunu. ağırlığınızı sağa sola verdiğinizde dengeniz nasıl bozuluyorsa, baş duruşundayken de aynı şekilde: kalça orta hatta olmazsa bacakların ağırlığı başka bir tarafa düşer, esas yükü omurga hattına taşıttığınızda hafiflik hissedersiniz. erich schiffmann diyor ki, “inversions turn you upside down and root you in the now” -meali yaklaşık olarak şu: “ters duruşlar sizi baş aşağı çevirir ve şimdinin içine kökler.”
• uzun zamandir beni bunun kadar mutlu etmemisti hic bir sey. head stand, yani bu arkadas, hakikaten de fiziksel zorluktan cok psikolojik zorluk. benim gibi gecmis hayatinda boynu kirilarak oldugunu dusundurtecek kadar panik olan, nefesi kesilen, kendine yardim bile ettirtmeyen bunye yardimla da olsa basardi bunu sozluk.
  
  yapildigindaki hissi tarif etmek imkansiz, once her sey boynuma cokecek, kendi kendimi oldurecekmisim gibi geldi, sonra baktim ki basin tepesi ve omuzlara guvenmek lazim, gercekten pratik. gercekten o son anda korkuyu yenmek biraz.
  
  ama tabii egitmen de cok onemli, o cesaretlendirip yardim etmese yine kalirdim ortalard bir yerde.
  
  bu mutlulugu anca yoga yapan anlar galiba.^*
• şimdilik duvardan destek alarak yapabildiğim, zamanla yerden bacaklarımı kademe kademe dikleştirerek yapabilmeyi çok istediğim headstand diye de adlandırılan, bir yoga pozudur.
  
  bu hareketi yapabilmek için öncelikle kol ve karın kaslarının güçlendirilmesi gerekse de diğer grup kasların da iyi durumda olmaları iyi bir denge sağlayıp, duruşu kolaylaştıracaktır.
  
  zevkli bir duruştur. çevreyi tersten görmek ve o şekilde kalabilmek psikolojik açıdan rahatlatır, mutlu eder, ayrıca bu duruşun vücuda faydaları da oldukça çoktur.
  
  yapınız, yaptırınız efendim...
  
  edit: artık desteksiz de yapabiliyorum. o kadar mutluyum ki anlatamam sözlük... :')
• bu dönem çalışmaya başladığım ve bir aya yapmayı hedeflediğim yoga hareketi. şimdilik duvardan destek alarak yapmaya çalışıyorum.
  
  bu yaz kampta sabah 6 sularında ben denize girerken yoga hocası bir hanımefendi her sabah iskelenin üzerinde dakikalarca bu hareketi yaptı ..
  çok kıskandım, kolları güçlendirelim bakalım ve sonuca varalım.
• bugün duvar destekli olanı çok rahat bir şekilde hem de ilk denememde yaptım. ne işe yarıyor onu bilmiyorum ama. bir de boyun kırar mı merak ediyorum
• iyengar metotla ilerleyen yoga kursumda; başlangıç olarak iki sandalye arasında başımı ters koyup, ayaklarla zıplayıp bacaklarımı duvara doğru göndererek ters durduğum asana.
  
  zıplayıp bacakları duvara gönderme kısmına daha çoook fırın ekmek yemem lazım. daha burada bile hoca yardımı olmadan pıt diye bacakları duvara atamıyorum. basit gibi görünüp beni en zorlayan hareket oldu kendisi. ki sandalye desteği olmadan hiç düşünemiyorum şu an..
  
  ama zaten yoga da; uzaktan bakınca asla beceremeyeceğimizi düşünürken, zamanla, emekle ve sabırla hepsini birer birer yaptığımız bir disiplin değil mi..
  
  hakkıyla yapabilene büyük saygım var.
  
  belirsiz^*** bir zaman sonra burası sirsasana yı da yapan dolce vita tarafından editlenecek diliyorum..
  
  edit: 3 ay daha geçti, tık yok.
  matlar, duvarlar, sandalyeler üzgün.
  
  4 ay sonrası edit: iki sandalye arası versiyondan, bloklarla sırta destek vererek baş-kol-dirsekler yerde şeklindeki versiyona geçtik. hatta bugün ilk handstandimi de yaptım sonrasında. tek kalan adım; o bacakları duvara doğru (hoca desteği olmadan) atabilmek.
  bi kere baş/el üstüne kalktıktan sonra dakikalarca öyle ters durabiliyorum rahatlıkla, o iş bende de.. oraya çıkmak kaldı bir tek. güç benimle olsun.