something else the music of ornette coleman

• esasen şöyle yazılıyor: "something else!!!! the music of ornette coleman"
  
  özgür cazın temelini oluşturan efsane albümlerden biridir bu değerli eser. yıllarını kendi kuramlarını açıklamak için harcamış ornette coleman'ın debutu, blues tınıları içinde kaybolan free jazz -ki o zaman adı bile konmamıştı- tutkunu bir cazcının çırpınışlarını göstermekle birlikte gelecek elli yılda cazın harmolodic yönünün kendine apayrı bir yol çizeceğinin işaretidir aynı zamanda. 1958 başları.. cool jazz - hard bop savaşlarının orta yerinde, hard bop çizgisinde bir alto saksofoncu "ben farklıyım, çünkü cazda impovizasyona değil improvizasyondan müziğe ulaşabilme becerisine değer veriyorum. üstelik kurallarım ne zaman istersem değişebilir, çünkü ben özgürüm!" diyor düşünün, miles davis başta olmak üzere dönemin çoğu cazcısı hiç hoşlanmıyor bu sözlerden. (yıllar sonra kendileri bu müziği yapmaya çalışacaklarının farkında bile değildiler elbette.)
  
  birkaç yakın destekçisi var ornette coleman'ın: john coltrane, albert ayler, pharoah sanders ve sık sık uzaktan takıştığı cecil taylor (taylor, coleman'ı öylesine etkilemiştir ki, entryde sözkonusu albüm hariç hiçbir ornette albümünde piyano kullanılmamaktadır. daha fazlası için free jazz/@ornette derim.)
  
  something else!!!! bir başyapıt, ölümsüz ve pek değerli bir eser. ornette coleman'ın ilk ve net adımlarını barındırıyor. henüz yirmi ikisindeki don cherry ve billy higgins, yirmi birine yeni basan charlie haden ve başarılı bir istisna: piyanist(!) walter norris'in coleman'a eşlik ettiği albüm free blues, avant-garde jazz, free jazz, hard bop ve free bop olmak üzere beş farklı kategoride incelenmekte. gerçekten, akıl alır gibi değil o değerli notalarda kaybolmadan partisyonları çalabilmek. parça listesine geçersek:
  
  1. invisible
  2. the blessing
  3. jayne ^*
  4. chippie
  5. the disguise
  6. angel voice
  7. alpha
  8. when will the blues leave?
  9. the sphinx
  
  özetle, "ornette coleman'ın müziği" derin bir albüm. yıllarca dinlenip, her dinlenişte fazlasıyla etkileyen bir başyapıt.
• bu albümün ardından ornette coleman, 90'lara kadar bir daha müziğinde piyanoya yer vermemiştir. albümü dinlediğinizde "bir insan daha ne yapabilir, nasıl bir yapıt ortaya koyabilir ki?" dersiniz; tabi coleman aralıksız üretmeye, şaşırtmaya devam eder, bir caz tanrısından beklendiği üzere..