sözlükçülerin psikolojik durumları

• (bkz: uplasanıza orospu çocukları)
  
  edit: yıllar sonra uplayanlara selam olsun. uplasanıza dedim dedim dinlemediniz bak noldu şimdi? ^*
• kocaman bir bok
• (bkz: paranoyadan hallice)
• her şey güzel ve yolunda gidiyor ta ki iş yerindeki ruh emicilerle karşılaşana kadar .
• "dokunsalar ağlayacaksın ama hiç dokunmuyorlar".
• şekersiz çayın içindeki çay kaşığı gibiyim.
  oradayım ama amacım yok, sebebim yok, işe yarayacak bir durumum yok. saçma sapan bir yere koymuşlar da niye koyduklarını ne ben ne de koyanlar biliyor sanki.
• bu durumdayım.
• (bkz: titanik batarken keman çalmak)
• "damağındaki küçük çizik dilinle oynamasan hemen geçer ama dayanamıyorsun oynuyorsun"
  
  tam bu moddayım. oynuyorum...
• fırtına koparken okyanusun ortasında sörf tahtasındayım, dalgalar vahşice yükseliyor ama tepki dahi veremiyorum, içten içe korku ve panik halindeyken dışarıdan bakılınca tamamen hareketsizim. sonunda nereye çıkacak çok merak ettiğim için belamı bulmaya gidiyorum bomboş bir rahatlık ve keyifsizlikle. nedense sanki bir tekneyle karşılacakmışım gibi rahatım ama son 100 kilometredir tekne falan yok, her etrafa bakışımda yine kimse olmayacak zaten diye bakıyorum ama nedense hala bakıyorum. bir yerde devrilip boğulmak geri dönmekten daha iyi bir alternatif sanki. ben de böyle delirdim.
  
  edit: bu entry’den hemen sonra yine bir türlü ilerlemeyen ikincil kariyerimle ilgili girişimlerde bulundum. ilerlemiyor ve baya zorluyorum. ben de böyle delirdim.