• ağlayan kadınların gözyaşlarını biriktirsek bir deniz olurdu galiba.sabah işe gelirken annemin gözleri dolu doluydu.yine yapmış babam birşeyler.can sıkıntısıyla attım kendimi dışarı ve o an birşey hissettim.ağlayan sadece annem de değil kadınları ağlatıyoruz biz.aklıma çevremdeki arkadaşlarım geldi.son dönemlerde arkadaş çevremde kadınların sayısında artış oldu.haliyle onların hayatlarında olup bitenlere daha yakın bir gözle bakma şansım ve bir kadınla dertleşebilme olanağım arttı.bir hafta önce ailesinin baskısından dolayı kendini dışarı atıp sokaklarda saatlerce ağlayan bir arkadaşım aradı.oturup saatlerce konuştuk.saatlerce ağladı.dün bir arkadaşımla sohbet etmek için dışarı çıktık.yol kenarında bir yere sandalyemizi koyup konuşmaya başladık.iş yerinde üstlerinin baskısından dolayı daha fazla kendını tutamayıp gozyaslarını bıraktıgını ve aglamaya basladıgını anlattı bana umutsuz bir ses tonuyla.artık sokaklarda dolaşırken kadınların yüzüne baktığımda şunu net olarak görebiliyorum.dokunsan ağlayacak kadınlarda dolu etrafımız.ben hiçbir anlam veremiyorum bu duruma.şu üç günlük dünyada kalp kırmak niye?neden şu anda dünyada milyonlarca kadın bir köşede ağlıyor?
    not: imla mimla yok aq.
  • mendil uzatilabilir.
  • bir iki hafta once bendim o neyse ki simdi iyiyim :)
hesabın var mı? giriş yap