2017 yılında 'organize' olmuş, sadece 'indie pop' müzik yapmayan, bununla birlikte müzik sanatının geleceğine yön vermekle meşgul,
baş ağrısı.
birileri, birileri uzay gemilerinde 'yıldızlar arasında' yol alırken ne tür müzikler dinler diye düşünür mü, bilmiyorum. ya da neil armstrong ay'a giderken kaset çalarında ne tür müzikler çalıyordu, bir fikrim yok.
ancak superorganism,
insanoğlu yıldızlar arasında yol alırken dinlenecek müzikler yapıyor. kendimi gayet açık ifade ettiğimi düşünüyorum, grup, kaygı duymadan, üzerinde durmadan,
öylesine, geleceğin müziğini yapıyor.
hikayeleri şöyle, yeni zelanda'da bir grup kuruluyor. aynı sırada londra'da, grup üyelerinin bir kısmı başka bir proje için bir araya gelmiş oluyor. orono isimli şirin hanımefendi iki projeyi de takipte. yaz tatili için gittiği japonya'daki evinde, büyük bir şans eseri, ingiltere'de kurulmuş grubun turnesi olduğunu duyuyor ve onlar çalarken yanlarına gidiyor. bir araya geliyorlar. bu kadar. yeni zelanda'daki grup büyük gruba nasıl sızmış bilmiyorum, belki kaotik bir patlamayla, bilmiyorum.
her neyse, şu sıralar, londra'da bir evde, 24 saat boyunca müzik üretiyorlar. evlerinde iki duş var ama biri bozuk. aslında bozuk değil de, su sadece bir banyoya yetiyor. yemeklerini pişirirken, mutfak masasında öylesine takılırken, duş alırken (?)
müzik üretiyorlar.
onların müziğini bu denli farklı kılan, zibilyon kadar ülkeden, beraberlerinde çeşitli kültürleri de bir araya getirmeleri. grup üyeleri a.b.d.'li, ingiliz, yeni zelanda'lı, avustralya'lı, abd'de büyümüş japon (orono) ... bu sayede, eserleri farklı dünyalara açılan bir kapı vazifesi görüyor. bazen hapşırma sesiyle bomba sesini birleştirip, bazen çocuk ağlama seslerine böcek sesleri ekleyip, bazen de kapı açılırken aynı anda ekmek kızartma makinesini çalıştırıp arka plana ekliyorlar.
ayrıca ilk ve şimdilik tek albümleri superorganism (2018)
bütün parçaların güzel olduğu albümler listesine gözü kapalı eklenebilir. everybody wants to be famous şimdilik en çok ön plana çıkan eserleri gibi dursa da, albümdeki her bir eser, ayrı bir cevher gibi. her kim dinlerse, farklı bir eseri
favori seçme olasılığı yüksek. bu sayede
kozmopolit'e hitap eden bir albüm olduğunu söylemek hiç de doğruyu kamçılamak olmaz.
yani ben öyle düşünüyorum.