the apostle in triumph
-
mikael akerfeldt şimdi orchid ve morningrise'ı hiç sevmediğini falan ima ediyor ya, bir gün onu tenhada kıstırırsam, ağzının kırılma sebebi bu şarkı olacak. kırılan her bir kemiğine farklı bir şarkı ismi kazıyacağım, röntgen çekilince cümle alem görecek.
-
07:26'dan sonrasını bi insanın yazdığına asla ve asla inanamayacağım eser. öncesini de tanrıların taşşak geçme maksatlı yazdığını düşünmekteyim.
-
opeth'in en iyi $arkisi.
sonundaki soloyu dinledikce peter lindgren'in telleri koparircasina bend yapan ellerinden opesim geliyor. -
the darkened oaks...
bu şarkıyı yolda yürürken dinliyorsanız, kaotik burgaçlara yakalanmış ruhunuz bedeninize adeta adrenalin üfler. artık o paket taşlı yolda değil, tanrıların yürüdüğü bir yolda ilerliyorsunuzdur. tanrılar da sizinle yürüyordur.
lakin öyle bir şarkıdır ki bu, hepsi arkanızdan gelmektedir... -
opeth'in ilk 5'ine kafadan girebilecek bir şarkı... diyecem ama kesin bi tanesine haksızlık etmiş olacağım, demiyorum o yüzden. evlatlarım gibi hepsi.
ama sorarım size, bir şarkıya, bir albüme böyle hayvani, böyle insanlık dışı bir kapanış yapılır mı ey sözlükçüler? var mı böyle duygulu solo? öyle bir son 3 dakikası var ki bu şarkının, tüyler bir dikilir, şarkı bittikten bir süre sonraya kadar da inmezler. -
2000 sonrası halini düşününce neydin ne oldun dedirten bir opeth klasiği.
-
10:16 itibari ile girilen bölüm ve devamında gelen scream vokal tüyler ürperticidir.
-
-
sozleri su sekildedir :
in solitude i wander....
through the vast enchanted forest
the surrounding skies are one
torn apart by the phenomenon of lightning
rain is pouring down my (now) shivering shoulders
in the rain my tears are forever lost
the darkened oaks are my only shelter
red leaves are blown by the wind
an ebony raven now catches my eye
sitting in calmness
before spreading his black wings
reaching for the skies
in this forest
where wolves cry their agony unto the moon
my spirit is hidden
in the form of wisdom
carved on a black stone
the only way to follow
open your soul
redeem, i am immortal
blinded by a light
my soul is held up in glory
i engulf the skies
the apostle in triumph
through the eternal flame i travel
as the rain keeps falling.... -
opeth'in bu üstün eserini ilk defa dinlediğim zaman 10 saatlik bir otobüs yolculuğunda bir taraftan h. p. lovecraft'ın shadow out of time öyküsünün sonlarını okuyordum. iki muhteşem eserin muhteşem sonları o güzel tesadüf yüzünden zihnimde birleşmiş durumdadır. biri diğerini anımsatır.
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap