• enigmanın en iyi 3 albümü arasında olmasa da hem bir önceki albümünden* hem de voyageur albümünden daha iyi olduğunu düşündüğüm yeni albümü. bu albümün en önemli özelliği bence michael cretunun ilk üç albümdeki ambiyansı yakalamaya çalışması. bu nedenle albümün hem genel olarak ambient tarafı ağırlık kazanmış hem de gregorian chant lere ve synth kullanımına daha geniş yer verilmiş. bunlar benim için ve "klasik" enigma sevenler için olumlu özellikler tabi.

    albümün konsepti farklı yorumlara imkan tanıyan bir yapıda bence. hristiyan mitolojisindeki ve pek çok dindeki "kovulmuş / düşmüş melek" konusunu işliyor dışarıdan bakınca ancak bu sadece bir sembol ya da alegori. aslında albümün din ile melekler ile pek ilgisi yok. bu fallen angel sembolü üzerinden kısaca insanın kendisini önce kaybetmesi sonra hayatta yolunu bulması, spiritüel olarak aydınlanması ve kendisini gerçekleştirmesi anlatılmaya çalışılmış şeklinde yorumluyorum ben. zaten albümün ikinci cd'sinde her şarkının arka planındaki hikaye de seslendirilmiş güzel ambient efektler ve müzikler eşliğinde.

    bu albüm enigma'nın sekizinci albümü ve cretu'nun imasıyla "devrenin tamamlanması"nı simgeliyor sekiz. bu nedenle de başlangıca yani enigma'nın ilk albümündeki* yapıya dönülmüş ve böylece" "yolculuk" tamamlanmış. bu nasıl yorumlanır bilmiyorum ama belki de bu albüm enigma'nın son albümü. bundan sonra yeni bir enigma albümü çıkacak mı göreceğiz. parçalara kısaca bakalım:

    1) circle eight: klasik bir enigma giriş parçası, güzel bir ambiyans, synthler ve tabi ki enigma horn.

    2) the omega point: konu olarak artık eskinin bittiği ve geri dönüşün olmadığı kırılma noktasını anlatıyor ancak sadece bilinç seviyesinde. sanırım bu nedenle "omega point" ismi verilmiş parçaya. farklı efektlerin kullanıldığı ortalama bir parça olmuş, kesinlikle kötü değil ama bence albümün en başarılılarından biri de değil. 2,5 / 5

    3) diving: madem artık "eskiye dönüş" yok şimdi bilinçaltının derinliklerine dalma ve keşfe çıkma zamanı. yavaş ama hoş bir ambiyansa sahip bir parça. efektler güzel, bu tip parçalara genelde "filler" deniyor ama ben buna kesinlikle katılmıyorum. hatta bir space ambient sever olarak bu tip parçaları hareketli olanlardan dahi daha çok seviyorum. 4 / 5

    4) the die is cast: işte "omega point"teki "geri dönüş yok" bilincinin (konu olarak) uygulaması bu parçada gerçekleşiyor. eski artık tamamen terkediliyor, ne pahasına olursa olsun, buna "kovulma" dahil... klasik enigmaseverlerin bayıldığı gregorian chant'leri bu albümde ilk defa bu parçada net olarak duyuyoruz. hareketli sayılabilecek bir parça. 4 / 5

    5) mother: bu parça da kendimizi arayış yolundaki tüm bu karışıklığın ve huzursuzluğun içinde içimizde bize yol gösteren, "anne" figürüyle simgelenen o sesi o merhametli "ışık"ı anlatıyor. anggun'ın vokalleri eski enigma'yı aratmıyor. yumuşak piyano melodisi ve 1.26'da giren o insanı başka diyarlara götüren melodi başarılı. ancak şarkı biraz daha uzun olabilirmiş, o melodiler bir kere daha kullanılabilirmiş ya da 2. cd'de hikaye kısmındaki melodiler bu şarkıya da konabilirmiş. 4 / 5

    6) agnus dei: pek başarılı bulmadım bu parçayı. bazı enigma parçalarındaki seksi sesleri / efektleri beğenenler bunu da beğenir belki ancak bana pek gerekli bir şarkı gibi gelmedi. yine de şarkının (ritmli kısıma kadar olan) başındaki vokal güzel parçanın son dakikasındaki ambiyans da fena değil. 2 / 5

    7) sadeness part 2: işte albümdeki bence en kötü parça. kötü bir toccata remixi gibi. cretu'nun kendisinden kattığı çok az bir şey varmış hissi veriyor. halbuki geçmişte kendisinin yine klasik müzik eserlerinden parçalar alıp yaptığı işler çok başarılıydı. (bkz: gravity of love) ama bu parça hiç olmamış. anggun'ın vokalleri ve 2.51'den sonra başlayan yavaş ve sonra vokalli orta kısım olmasa enigma'nın yaptığı en kötü parça ünvanını alırdı ama işte o dediğim kısımlar şarkıyı çok az da olsa toparlıyor. 1 /5

    8) lost in nothingness: konseptteki karakterimiz için artık huzursuzluk ve arayış bitmiş, sonsuz bir "nötr" huzur hissi ve beyazlık almıştır her yeri. bu mutluluk da değildir aslında tıpkı dalgasız bir okyanus gibi saf bir huzur halidir. parça bence albümdeki en başarılı iki ambient parçadan biri. minimalist ama güzel bir melodi, 1.38'de başlayan arkadaki synth sesi ile bütünleşmiş harika bir kadın gregorian korosu, çok güzel bir ambiyans. alıp başka diyarlara götüren bir parça bence. kısa ama etkili. 5 / 5

    9) oxygen red: bence yine gereksiz bir parça. cretu benzer tarzı bir önceki albümde de denemişti. bu sefer de tıpkı geçen albümde olduğu gibi yine enigma konseptine bence yakışmamış parçadaki tarz. yalnız 1.50'de başlayan ve 2.27'de biten kısım fena değil, şarkıyı bir miktar da olsa toparlıyor. 2 / 5

    10) confession of the mind: bir diğer başarılı ambient parça. ana melodi catchy ve güzel. 2.25'te başlayan kısım harika. 4 / 5

    11) absolvo: karakterimiz artık geçmişi tamamen geride bırakmış ve tam bir "arınma" yaşamaktadır. aydınlanma bilinciyle yepyeni bir algı kapısı onu bekler. parça fazla kısa. yine de kadın gregorian vokaller ve atmosfer şahane. 3,5 / 5

    12) amen: işte geldik albümün yıldızına, başyapıtına. bu parça sözleriyle albümün konseptine de genel bir bakış atıyor. parçadaki ambiyans, gregorian vokaller muhteşem. aquilo'nun vokalleri de başarılı, sözler güzel. bağıra bağıra eşlik etmek isteyeceğiniz kadar da catchy bir parça bence. 2.43'de parçanın yavaşladığı kısmı da çok beğendim, derin bir atmosfer tutturmuş cretu. şarkının klibini de izlemenizi öneririm. 5/ 5
  • 11 kasım 2016 çıkış tarihli, michael cretu prodüktörlüğünde hazırlanan sekizinci enigma stüdyo albümüdür. universal music/polydor/island etiketi ile yayınlanacaktır.
    bir önceki albüm çıkışı ile arasında 8 yıl vardır.

    tracklist:

    1. circle eight | featuring nanuk
    2. the omega point
    3. diving
    4. the die is cast | featuring mark josher
    5. mother | featuring anggun
    6. agnus dei
    7. sadeness part 2 | featuring anggun
    8. lost in nothingness
    9. oxygen red | featuring anggun
    10.confession of the mind
    11.absolvo
    12.amen | featuring aquilo
  • ad ve kapak tasarımının hollandalı ressam pieter bruegel'in the fall of the rebel angels isimli çalışmasından esinlenerek verildiğini düşündüğüm 8. enigma albümü. yaklaşık üç ay sonra yayınlanacak albüme ilişkin bir ön değerlendirme yazısı buradan okunabilir.
  • enigma'yı 13 yıl aradan sonra billboard dance/electronic albümler listesinde doğrudan 1 numaraya taşımıştır.
  • (bkz: #63411645)
  • michael cretu bu albüm ile yine harikalar yaratmıştır.
    journey
hesabın var mı? giriş yap