türkiye'de ateist olmanın zorlukları

• ağız tadıyla bir ateist bile olunamayan memleket
  
  biri ölür arayıp başın sağolsun allah rahmet eylesin dersin, ister istemez
  
  yakının ölür bir anda kendini cenaze namazında bulursun
  
  yemek yenir dua edilir eller havaya açılır, sen de açarsın
  
  aynı şekilde düğünlerde özel günlerde kendini el fatihanın ortasında buluverirsin ki dua bilmiyorum
  
  bayram gelir hanım başlar kurban kesmeyecek miyiz diye. annemi babamı demiyorum bile... mecbur vekaleti babaya verirsin.
  
  memleketten bir misafir gelir haydi sultanahmete, eyüp sultana, koluna girip “hadi 2 rekat gel gel” diye zorlamalar
  
  cuma günü izine denk geldiyse komşu sorar cumaya nereye gidiyorsun beraber gidelim diye
  
  nene gelir bir anda kendini çarşafın altında bulursun kurşun dökülür dualar okunur.
  
  gün içerisinde sırf ağız alışkanlığından allah aşkına kelimelerini kullandığına ya da korktuğunda bismillah dediğinde... yakalanmış gibi “sen ateisttin ama” diye başlayan tartışmalar.
  
  herkese de tek tek ben ateistim diyemiyorsun ki okumamış onca insanlar tek tek her seferinde nasıl tartışcam... ki ateistim dediğin zaman küçük akıllarınca direk allahın varlığını kanıtlamaya çalışıyorlar... bazen aynı kişilerce herkesle defalarca tartışıyorsun...
  
  vallaha zor zanaat anadoluda yaşayıp da ateist olmak... o nedenle artık yeni tanışdıklarıma aleviyim deyip geçiyorum. kimse birşey de soramıyor, daha rahat durum... ama bu kez de aleviler zorluyor illa beraber takılalım kanka olalım gibi bi gruplaşma çabası falan... ne var ki diğerine nazaran daha çekilir bir durum en azından rahat relaxlar.