türkiye'nin adresi

• metin eloğlu nun bir eseri.
• gerek metin eloğlu şiiri için gerekse modern türk şiiri için çok önemli bir durak.
  1965'te yayınlanan bu eser garip, "ikinci yeni" ve '40 kuşağı toplumculuğundan izler taşımakla birlikte hepsinden ayrı bir kanala sahiptir. halk dilini fazlasıyla şiirlere yediren eloğlu, biçim açısından da halk şiiri ve garip şiirine yaslanır. ancak sözcüklerin yüklendikleri imgeler ve sözdiziminin özgünlüğüyle "ikinci yeni"ye yakın bir tutum içindedir. bunlara ek olarak, içerik söz kousu edildikte türkiye'nin adresi'nin kendine has yeri ortaya çıkar. toplum sorunlarına kuşatıcı bir bakış ve bu bakışı besleyen tarihsel görüş, bireyi hiçe saymayıp, hatta onu da bu girdabın içine alarak edindiği ses bu şiiri ölümsiz kılar.
• -i-
  
  tavsayan bir rüzgârdaki hadilik
  sudaki buğulanıma direniş
  gece indi miydi
  ot güne upuzuyor
  
  geceye daha yıl var peki ne bu hırsız merdiveni
  bir de oturasılık tutturdun tam giderayak
  —inim inim gözleri—
  yahu silme ısırgan buralar, azıcık çömel peki
  
  güze doğru istanbul’da bir kuş öter yazları
  kuş ne, yaz niye, istanbul nere a deli
  `burası önce türkiye, sonra pompei’nin son günleri`
  ./..
  
  -ii-
  
  pıyrım pıyrım bir deniz
  hırpani bir gökyüzü
  nereden bulup döşerler
  salıncakta bebeler
  
  çünkü’lerin, ya da’ların savsağında
  hani’celer, belki’celer, ama’calar
  gözleri güme gidiyor ilk, gitsin mi sen oğlusun
  sonra bir bacağı yitiyor, ellerini alakoyuyorlar
  dişleri hiç mi hiç, dişleri de olsa mıydı
  ciğerine takıyor bir sabanı, üç evlek öteye çekeliyor
  bir yayan yulaf sepeliyor yarısı kendi barsağı
  köpürmüş tezeklere dalağı dökülüyor, kelliği
  bir kentiçi kavşağında buluyoruz son
  ne yüreği ne şahdamarı ne kirpiği
  
  onu sap,
  sen oğlusun
  
  -iii-
  
  et kılçık yoğrumları bu ya
  daha da inceltemezsin zarganaları
  su dinik ama safranlar sapsarıya
  kendinden incecikliği bu
  kabaca elenmiş bir çiçeğin
  
  süt tütüşlü, ciciberber tarazlı bir köpeği...
  
  bey atıntısı ruganlar köstekler ışıdıkça
  itin sırnaşık gölgesi poturuna vuruyor
  düşmüş peşine havalandırıyor herif, kumrular niye
  ürküyor ki
  üçüncü mü ne bir kundaktası var bu yiğidin yalvaç’ta
  gazeteler bile yazdı ya, kediler yiyor;
  bu burda köpek güdüyor, hadi
  ./..
  
  -iv-
  
  çiğ çamurdan sökülüp kana dehlenen sülük
  emzirir önce kendi kurdunu
  yer anaç gövdeyi bir tüy sarmaşık
  bok besler gül
  
  o hür döngüsünde hiç kılı kıpırdamadan
  bizim boyna sıkıştırdığımızı gevşetir semirikler
  yani hırsızlama bir cin-çolak ak tiftiğimizi diden
  yanı sıra böbürü çaprazlığın ve ikircikli seviler
  
  öyleyse aşna bir kuş dümdüz uçadurur
  göğün habire çalkantısında
  tıpış tıpış ve daldaşak
  
  bunca yol yorgununa bir uzanımlık yer bile yok
  ama nice yunus’ların mezarı kaç dağda birden
  
  -v-
  
  liken bezeli bir yörük taş
  kumlaşır da hiçlenmez o doğa yağmasında
  kavrulur sapsarı ayazında temmuzun
  ve kumların yine taş kesilmesi yavaşça
  
  köşeyi döndün müydü kesmece bir karpuz soracaksın
  hartadaki çekirdeği gösterip
  gülü-gülüverecekler sapı iğdiş topatanlarm kıçı
  çürüklüğünde
  şu sırtındaki yüke kaç yumurta verelim diyecekler şile işi
  ve çağ üstüne çağdaş benekli o ceketi omuzlayıp gidecekler
  kahkaha çiçeği bir rozet sokuşturur yakana yoncasını da sen ekle
  orospu bir oğlan
  ne tekirdağ’sı ne kırkağaç’ı ne
  ve de ekstra ekstra elektra’lar
  
  -vi-
  
  usulcacık suyun balığı insanlamasında
  ilk ürkünün gözkapaksızlığı o
  daralır kum saatının lokman süzgüsü
  ölür sinekler etlene etlene güzün
  
  ancak şu fitil tutuşunca havuzun dibi ışır dediler
  oysa ne kıvılcım ne fitil ne de havuzun dibi
  bir ölü şölen ışıltısını sultan mahmut'un camına benzettiler
  dal içeri yüzüne fesleğenler çarpa çarpa
  dolaş bir yanık tencere kokusunu paçanda tekir kediler
  ve ıpıslak çırayı çok üfledim diye örseleme kendini
  
  döngeri ettiğinde kapısı örtünük bir ulu denizi tıkla bön bön
  toyluğuna sığınıp bir yalancıktan sokakları eşikle
  sor o zom köşkü akşamleyin söylesin çengelli iğneciler
  -dilini koparırlar adamın billah yemen'de olsa-
  ve bir avuç çimi çayırlayan sözde yeniçeriler
  
  `yani türkiye'yi bulmak kolay,türkiye avucunun içi`
  ama gerçek yerini kimselere belletmeyeceksin
  adama gülerler valla