vladimir mayakovski

• (bkz: mayakovski)
• "hayatın en hüzünlü anı,
  mevsimine kapıldığın kişinin
  bahçesinde açabilecek bir çiçek olmadığını
  anladığın andır…
  bırak, gitsin…
  ... bırak, git…"
• (bkz: vladimir vladimiroviç mayakovski)
• sizin,
  kirden muşambalaşmış sedirde bir uşak gibi semiren
  pelte beyniniz üstünde dalmş düşlere düşüncenizi, taciz edeceğim yüreğimin kanlı limeleriyle
  doyuncaya dek gülünçleyeceğim sizi küstah ve yakıcı.
  
  ruhumda benim yok tek ağarmış tel,
  ve ihtiyarca bir sevecenlik yok ruhumda!
  dünyayı sarsa sarsa sesimin kudretiyle,
  yürüyorum yakışıklı
  yirmi iki yaşımda.
• lili'ciğim
  yine duvarı seyrediyorum.
• evime dönmüyor muyum sana doğru koşarken?
• bilirim gücünü sözcüklerin
  
  bilirim gücünü sözcüklerin, o çınlayan sözcüklerin ben;
  onların değil, o yığınları coşturan, kendinden geçiren,
  başka sözcüklerin gücünü, çıkarıp ölüleri topraktan
  tabutları meşeden adımlarla götürenlerin her zaman.
  
  gün olur okunmadan, basılmadan atılırlar da sepete,
  bir çıktıları mı oradan gemi azıya alırlar elbette,
  gümgüm öterler yüzyıllar boyu, tırmanıp gelen trenlerdir
  öpüp yalamağa nasır tutmuş ellerini şiirin bir bir.
  
  bilirim gücünü sözcüklerin. esip geçmiş de bir rüzgâr
  bir halayın topraklarına düşmüş taçyapraklarıdır bunlar.
  insandır bütün ruhu, dudakları ve bütün iskeletiyle.
  
  vladimir mayakovski