vladimir mayakovski
-
(bkz: mayakovski)
-
"hayatın en hüzünlü anı,
mevsimine kapıldığın kişinin
bahçesinde açabilecek bir çiçek olmadığını
anladığın andır…
bırak, gitsin…
... bırak, git…" -
-
sizin,
kirden muşambalaşmış sedirde bir uşak gibi semiren
pelte beyniniz üstünde dalmş düşlere düşüncenizi, taciz edeceğim yüreğimin kanlı limeleriyle
doyuncaya dek gülünçleyeceğim sizi küstah ve yakıcı.
ruhumda benim yok tek ağarmış tel,
ve ihtiyarca bir sevecenlik yok ruhumda!
dünyayı sarsa sarsa sesimin kudretiyle,
yürüyorum yakışıklı
yirmi iki yaşımda. -
lili'ciğim
yine duvarı seyrediyorum. -
evime dönmüyor muyum sana doğru koşarken?