• dark tranquillity'nin şubat sonu/mart başında çıkacak olan dokuzuncu stüdyo albümü.
  • dream oblivion'u dinledik ve hala formdalar babalar anladık. o değil de ilk defa bir albüme bu kadar uzun isim koymuşlar. normalde tek kelimelik artistik isimler koyarlardı ve albüm kapağı da eski albüm kapaklarının sadeliğinde değil. çok farklı bir albüm geliyor olabilir babalardan. sanki şöyle gothic ve black metal esintili falan. heyecanla bekliyoruz.
  • albumun 2. şarkısı "at the point of ignition"'ı da myspace sayfalarına eklemişler.
  • fiction ayarında bir albüm olacak gibi duruyor. belki daha gotik.. pek heyecanla bekleyemiyorum açıkçası şu anda.
  • tam bir hayal kırıklığı. yeni denecek hiçbir şey yok, son iki albümün üstüne hiçbir şey eklenmemiş. eski melodeath havası gitmiş daha gotik bir hava yakalanmış bunla doğru orantılı olarak klavye kullanımı da artmış. riff olarak zengin bir albüm ama şöyle vurucu bir riff var mı desen o da yok malesef.
  • dream oblivion albümü özetliyormuş esasında. tempo genel olarak ara ara yükselse de şarkılar yavaşlamış, müzik iyice kararmış, ancak bir o kadar da düzleşmiş. fiction'da sinyallerini veriyorlardı bu karanlık halin, eski usül dark tranquillity karanlığı değil bu, daha başka bir yöne kaymışlar. fiction'dan inside the particle storm atmosfer açısından bu albümün özeti olabilir. stanne çok şeytani bir vokal yapıyor albüm boyunca, bunun da atmosfere katkısı var tabi. tarz, üslup açısından önceden gelişi belliydi bu albümün, ancak iyi mi kötü mü olduğunu anlamak için biraz zaman lazım zira bu sefer hazmı zor bir albüm yapmışlar. ben niyeti olumlu buldum ancak sonuç güzel mi onu görmek için biraz daha dinlemek lazım albümü.
  • darth tranquillity'nin ilk albümü. vasat bir gothic/black metal albümü. gücün karanlık tarafındaki grup bu albümü the mind's i'yı götüyle dinleyerek yapmıştır.

    edit: yukarıdaki entry'yi yazan götüm adına sizden özür diliyorum sevgili okurlar. sinirden olur öyle.

    yani en azından fiction gibi çıtır çerez değil ama haven'ın deneyselliğinin yanında taşaklarını arayan bir albümdür bu sadece.

    öhöm edit: yani kendine has taşakları olduğunu da inkar edemezmişiz meğer. (ulan albümün ipini ne çabuk çekmişim, ne tezcanlı adammışım ... (nokta) çok çabuk aşık oluyorum zaten bak - tevekkeli...)
  • character'e nasıl benzetildiğini anlamadığım albüm. character dt'nin en sert, en olgun albümüydü. bu albüm hem o kadar sert değil, hem çok daha deneysel. keşke gerçekten yeni bir character gelseydi diyoruz orası ayrı.
    character kadar iyi olmasa da idare eder bir albümdür. ayrıca vokallerdeki değişimin nedeni stanne'nin sesindeki değişme ve incelme aslında. son çıkan konser dvd'sini izlerseniz daha iyi anlayabilirsiniz.
hesabın var mı? giriş yap