• tarihteki en büyük filozofların(nietzsche hariç) büyük oranda kullanmayı doğru bulduğu yöntem olan diyalektiğin yasalarından biridir.

    tarih boyunca tez ve antitez mücadelesi ile iki karşıt varlık sentez olgusunda hayat bulurken, sentez de başka bir mücadelenin tez veya antitezi olarak olumsuzlanmaktadır. gelişim çizgisinin son halkası kendinden önceki halkayı olumsuzlamak zorundadır.

    açık ki düz çizgisel ilerlemeci tarih anlayışı bu felsefi yöntemden ziyadesiyle beslenmiştir. birinci doğanın işleyişlerinde geçerliliği çok yüksek derecede olan bu yöntem söz konusu ikinci doğa(toplum) olunca her zaman geçerli olmamaktadır.

    (bkz: negatif diyalektik) tam da toplumsal sorunlar üzerine yöntem tartışması yürüten adorno'nun bu ilerlemeci olduğu varsayılan zihniyete karşı geliştirmiş olduğu bir felsefi terimdir. buna göre toplumsal dokuya müdahale edilmemeli ve sentez olgusu süreklileşmemelidir. farklılıkların birlikteliğini savunduğu da söylenebilir. farklılıkların çatışmasından doğan sentez, ona göre çelişkilerin birlikteliği değildir. ilerleme sentez ile mümkün olmamaktadır. hatta adorno'nun nazi almanyası'nda bir çocuğun öldürüldüğünü görünce dünyadaki tüm kitapların yakılması gerektiğini, hiçbirinin işe yaramadığını söylediği kayıtlanmıştır. zaten sürekli ilerleme olsaydı, toplumsal ve ekolojik felaketlere yol açan atom bombası nasıl icat edilebilirdi ki? neredeyse üzerinde sorunları tartışacağımız bir çevre kalmayacak yakında...
  • yukarıdaki yazarın dediği gibi ; nietszche bunu asla yapmaz.

    zerdüşt den tutun putların alacakaranlığına kadar hiçbir kitabında göremezsiniz.

    nietszchenin yöntemi farklıdır.

    o göte göt der olayı bitirir.
hesabın var mı? giriş yap