yalnızlık

• nerde kalmıştık..
• sevdiğim her şeyden şehirlerce, sınırlarca, ülkelerce, dillerce, renklerce uzaktayken son iki haftadır yaşadığım şey.
  
  kendimi hayattan izole ettim. evim her yere uzak. her şeye uzak. bu gün 200 km ötedeki benziliği gözledim. gelen giden araba sayısı o kadar düşüktü ki seyretmekten sıkıldım. yol boş, tarla yıllarında tek tük köpek gezdiren insanlar vardı. uzaktan seyrettim onları. biraz bisiklet sürdüm.
  
  bu gün sadece sözlükte konuştum. sesimi dahi duymadım sanırım. insan kendi sesine yanancılaşır mı? elbette. işte o her şeye, herkese; kendine yabancılaşmaktır yalnızlık.
  
  ey kimsesizler kimsesi!
  
  edit: harf.
• insanların duygusal olduğu zamanlarda, gecelerde pat diye aklınıza gelir, yanınızdaki insanların gelip geçici, yalnız baki olanın sevgi olduğunu gösterir.
  içim yangın yokluğunda
• şu an en çok ihtiyacım olan şey sanırım bu. böyle ıssız bir adaya bile atılabilirim ya da arabada tenha bir tepede olur, evde olmama falanda gerek yok. çok özledim kendimle kalıp günlerce kimseyle konuşmadan kalmayı.
• "yalnızlık" bunca acı tek bir kelimeye nasıl sığıbilir!
• kulağında ince bir çınlama sesi, bulunduğun dört duvar arasındaki kocaman sessizliktir bazen.
• yalnizlik ve yalniz hissetmek. ikisi cok farkliymis. karantina gunlerinde yalniz hissettigimi anladim. oysa sadece yalnizim saniyordum.
• en çok boş kaldığında anlıyormuş insan yalnızlığı. kendimi hiç hissetmediğim kadar bunalmış, yalnız hissediyorum. görüntülü konuştuğum arkadaşımdan sonra ayrı bi yalnız ayrı bir çaresiz hissediyorum. insanlar ne kadar düşünecek fırsatı olursa o kadar yalnızlık zor geliyor.
• sen hâlâ kalbimin en güzel odasındasın, bütün gün sana kızıp küssem bile gece uyurken üstünü örtüyorum.
• ne yanar bana kimse ateş-i dilden özge
  ne açar kimse kapım bâd-i sebâdan gayrı
  
  sabah rüzgarından başka kapımı açan kimse yok demek yalnızlığı dair ne kadar da güzel bir anlatımı şeklidir.