• köşe yazarları ve albüm yapmış kimi insanlarda çok örneği görülebilir. ahmetçe, ebruca, kamilce falan filan. illa ki bu isimle kitap yazmış bi tembel de vardır ya da başka bişeler yapıp kendi adının sonuna "ce" "ca" ekleyip ona isim koyanlar. gelecekte de olacaktır bu bitmez.

    bu insanların ortak özelliği, kendilerini çok farklı ve yaptıkları şeyde çığır açmış görmeleridir. doğaldır. birazcık sıradışı olmaya çalışan her insan, herkesin sıradışı olmak için yaptığı ayni şeyleri yapar.

    bu kadar mı aciz olunur ama. bi albüm yapıyosun, bi yazı yazıyosun. adı ne. cananca, ekremce. hayır yaratıcılık da isteyen bişe değil ki. altı üstü bidon, rüzgar, yağmur, dertli, gibi isim koyacaksın.

    sanki yerleri oynattı yerinden. sanki artık herkes cananca erkanca konuşacak dünyada.

    düşünsene; lacanca, dostoyevskice, marcus millerca...

    metallica var ama ona alışmış kulak garip gelmiyor.
  • bunun daha bi tiki versiyonu "ce", "ca" eklerinin fiilin sonuna getirilmesiyle ortaya çıkar.

    "biz şimdi ... yapmaca, ok",
    "yarın oraya gitmece, uyar",
    "ben bu akşam sende kalmaca, tımam"
    "haftasonu geberene kadar içmece, yok caymaca"
  • (bkz: gülbence)
  • (bkz: sivilce)
    (bkz: rezalet)
  • benzer bir isimlendirme cuvallamasi icin (bkz: bir fazlasi mantigina dayali program isimleri).
  • (bkz: ca ce yapım eki)
hesabın var mı? giriş yap