yaran diyaloglar

• arkadaşımın sigarayı bırakmak istemesi ve sigarayı bırakma hattını aramasıyla olaylar gelişir:
  
  arkadaş:merhaba ben sigarayı bırakmak istiyorum
  adam:tamam ablacım
  arkadaş: (ablacım mı?)
  adam: günde kaç paket içiyorsun?
  arkadaş: 3 günde 1 paket
  adam: aman sen de, fazla bir şey içmiyormuşsun ki bırakmasan da olur
  arkadaş: (nasıl ya?!) ama ben bırakmak istiyorum, kendi çabalarımla olmuyor
  adam: e tamam ablacım, o zaman yapacağım şey günde 3 tane içmeye başla, sonra 2'ye düşür, sonra günde 1 tane iç, zaten kendiliğinden bırakırsın. hangi marka içiyorsun?
  arkadaş: monte carlo
  adam: eh be ablacım, sen de en kötü markayı içiyormuşsun
  arkadaş: e peki hekim ile falan görüşmeyecek miyim?
  adam: valla benim sana yapabileceğim bu kadar. istersen bir de 171 sigarayı bırakma hattını ara
  arkadaş: ? ben nereyi aradım?
  adam: orman yangınları 177
• sabah kahve almaya çıktım, önümde de bir tane kız var ama ölüyor tikilikten, kokoşluktan, kezbanlıktan... siz artık hangisini daha çok seviyorsanız. kahvesini söyledi, sonra da geçti oturdu, taktı kulaklığını. adı söylendi, duymadı; birkaç kere daha bu devam edince oradaki bir beyefendi aldı kahveyi ve koydu kızın masasına, tamamen iyi maksatlı:
  
  - yalnız benim sevgilim gelecek birazdan. (olabildiğince lafı sündürerek)
  + şu arkadaki kadını görüyor musun?
  - evet?
  + hah işte o benim nişanlım, attan inip eşşeğe binmem ben.
  
  sonra da havalı bir biçimde geçti yerine oturdu. hani lisede birisi laf sokunca "oooo nası koydu lafı", "o lafın altında kalacağına gel benimkinin altında kal" falan denir ya, öyle bir uğultu yükseldi tüm mekandan. kız da kahveyi mahveyi almadan çıktı gitti. hatıra fotoğrafları çekildi, elemana verildi mendil halay başı edildi, onların hesabı ortaklaşa ödendi, iki waffle ısmarlandı, bir başka gün toplanmak için telefonlar paylaşıldı. sabah mutsuz uyanmıştım, vallahi iyi geldi.
  
  bu da benim anım hüsnü.
• (bkz: based on a true story)
  bir grup türk öğrenci new york'ta bir cafede oturmuş türkçe muhabbet etmektedir. yanlarına izbandut ya da zebellah olarak nitelendirilebilecek irilikte bir zenci yaklaşır, eğilir:
  - birader, türk müsünüz?
  sanki bir amerikan filmine dublaj yapılmış kadar düzgün türkçe konuşan bu amerikalı zenci, arkadaşları dumura uğratır, olaylar gelişir:
  - ııh, evet abi.. ee, sen?
  - yok ben amerikalıyım, incirlik'te dört sene kaldım da, ondan bu kadar iyi türkçe konuşuyorum.. burada güzel adana yapan bi yer biliyor musunuz diye soracaktım..
  - yok abi, biz de yeni geldik new york'a..
  - ulan koduumun memleketinde de güzel bi adana yapan yer yok mına koyiim!!
• + aşkım ne içersin?
  - karamelli latte.
  + usta bize iki çay.
  
  bunu diyen çocuğun önünde saygıyla eğiliyorum.
• 15 ve 9 yaşında iki oğlu ve 3 yaşında bir kızı olan babadan geliyor.
  
  -kızım olunca farkettim ki, bildiğin evde hayvan besliyormuşuz.
• arife gecesi, saatlerdir siyah, beyaz ve krem rengi dışında bir tayt aranıyordur. bu dükkan son şanstır.
  
  - siyah, beyaz ve krem rengi dışında tayt var mı?
  - vardı da yok, kalmadı.
  - hay allah.
  - kırmızı, mor, turuncu, sarı, lila, gri renkleri falan vardı hatta.
  - tühh tühh tühh..
  - hem de 5 tl idi.
  - ayy, niye bi de fiyatını söyleyip üzüyorsun.
  - valla sana 4 e bile verirdim.
• - dün naptın?
  - özgü namal'ın filmine gittim. orospu ç.. filmine.
  - abi, yanlış yeri sansürledin.
• turkcell:iyi günler turkcell fatura hatırlatma servisinden arıyorum. temmuz ayı faturanızı ... (burada son anda ödenmemiş diyeceği faturanın aslında ödendiği bilgisini görüyor) ... da ödemişsiniz ... bey, teşekkür ederiz.
  coloready:ee evet?
  t:öyle yani ödemişsiniz teşekkür ederiz iyi günler.
  c:bunun için mi aradınız yani?
  t:evet teşekkür etmek için aradık iyi günler.
  c:yoksa faturayı hatırlatacaktınız da son anda sistemde ödendigini falan gormediniz yani.
  t:(sessizlik) yok ..... bey teşekkür etmek için aradık iyi günler
  c:böyle her faturasını ödeyeni arayıp teşekkür ediyor musunuz 10 milyon kişiyi falan?
  t:bazen arıyoruz iyi günler.
• tarih, haziran 2012. yer, istanbul veliefendi hipodromu...
  
  dalamar kişisi arkadaşları ile 86. gazi koşusunu izlemek için yollara düşmüş, bülteni elinde, kuponu cebinde, hayalleri aklının bir köşesinde hipodroma varmıştır. güneşin altında uzun bir yürüyüşten sonra tribünün önüne gelmiş ve basamakları artık nefes nefese çıkmaktadır. o sırada telefonu çalar, arayan babadır. diyalog şu şekilde gelişir:
  
  dalamar: alo?
  baba:...
  d: baba?
  b: oğlum? nerdesin sen? arkadan gelen o sesler ne?
  d: hipodromdayım baba, kalabalık burası.
  b: kaçıncı oldun?
  d: efendim?
  b: ne bileyim lan, nefes nefese açtın telefonu, seni koşturdular sandım.
  d: ...
  
  böyle bir adamdır kendisi...
• sevgili dedem 90 yaşında, boğazına müthiş düşkün bir adamdır. tatlıyı, tuzluyu, eşkiyi, pastayı, böreği, çöreği buldu mu hayatta affetmeyen bir adam olarak, haliyle de kilo ve sağlık sorunları yüzünden anneannem tarafından sıkı bir perhize maruz bırakılmaktadır.
  
  bir yaz günü öğle vakti odasındaki kanepeye uzanmış, gözleri kapalı, yüzünde mutluluktan oluştuğu belli olan bir gülümseme ile parmakları ile alnına hafif hafif vurarak bir ritm tutturduğunu gördüm ve aramızda şu diyalog gelişti:
  
  - dede yatmışsın güzellik uykusuna. maaşallah, keyfin yerinde.
  + öyle öyle (halen gülümsüyor)
  - hayırdır dede ya? niye gülüyosun böyle, ne düşünüyorsun?
  + anneannen yarın kurabiye yapacakmış da, onun hayalini kuruyorum.
  
  sadece bir kurabiye yemesine izin verildi diye bu kadar mutluymuş meğer adam... ey yaşlılık, bakalım bize neler yaptıracaksın?