yazarların en sevmediği huyları
-
unutamıyorum. (yani hatırlamaya çalıştığımda hatırlıyorum)
böyle zamanlarda "tekrar" tuşuna basılmış, hatta hızlı geri sarmaya alınmış kaset gibi oluyorum. -
-
(bkz: en sevmediğim huyum,herkesi kendim gibi iyi zannetmek(yersen))
-
cok kirilganim be sozluk. bir de ustune kavgalarda tartisma buyumusse panter misali saldiriya gecerek karsimdaki kisiyi aglatana kadar en can yakici sozleri secip secip soyluyorum. burcuma da terazi demisler ama denge menge yok. beni yapamamislar.
-
çok fazla çalışkan ve sorumluluk sahibiyim. dur bunu iş görüşmesinde söylüyorduk. hıh hiç yalan söyleyemiyorum ya fazla dürüstüm. hep bu yüzden kaybettim.
-
iradesizliğim.
sırf bu yüzden, devamlılık gerektiren hiçbir şeyde başarılı olamıyorum. -
millete verdiğim aklı kendi yararıma kullanmamam.
tek cümleyle, net. -
(bkz: abazanlık)
-
(bkz: şıpsevdi olmak)
-
bir sözle kalp kırma yeteneği. ağır konuşmak.
öyle ağır sözler söyleyebiliyorum ki karşımdaki acı çekiyor, kıvranıyor bildiğin. sonrası bende pişmanlık ve hüzün. ve insanları kaybetmek.
