yazarların en sevmediği huyları
-
unutamıyorum. (yani hatırlamaya çalıştığımda hatırlıyorum)
böyle zamanlarda "tekrar" tuşuna basılmış, hatta hızlı geri sarmaya alınmış kaset gibi oluyorum. -
-
meraklı ve ısrarcı olmam.
yemin ederim kendimden nefret ediyorum şu hallerim sırasında. karşımdaki insanlara allah yardım etsin diyorum. ben bile sıkılıyorum kendimden bazen. -
çok fazla çalışkan ve sorumluluk sahibiyim. dur bunu iş görüşmesinde söylüyorduk. hıh hiç yalan söyleyemiyorum ya fazla dürüstüm. hep bu yüzden kaybettim.
-
millete verdiğim aklı kendi yararıma kullanmamam.
tek cümleyle, net. -
(bkz: abazanlık)
-
(bkz: şıpsevdi olmak)
-
bir sözle kalp kırma yeteneği. ağır konuşmak.
öyle ağır sözler söyleyebiliyorum ki karşımdaki acı çekiyor, kıvranıyor bildiğin. sonrası bende pişmanlık ve hüzün. ve insanları kaybetmek. -
üzmek.
üzüntü veriyorum sadece.
benden geriye kalan da sanırım sadece üzüntü oluyor. -
yeni tanışılan kişiye karşı önyargılı olmak. bunu çok iyi bilmeme rağmen ve fikirlerimin sonradan yüksek ihtimalle değişeceğini bile bile önyargılı yaklaşmak.