yazarların geçmişe ışınlanmak istedikleri yerler

• sanırım 1999-2000 civarı ali kırca siyaset meydanı.
  cem yılmaz-yılmaz erdoğan ve beyazıt öztürk konuk. orada olmak isterdim. özledim la.
  çocukluğumu özledim anne.
  bir sabah anne bir sabah.
• çok değil,mart ayı'nın başı yeterli.dolar'dan çıkıp borsaya girdiğim, kara ay.
• üniversiteye başladığım o gün.
• çocukluğuma ışıklanmak isterdim, kız kardeşimle beraber annemle babama iyi geceler öpücüğü vermeden odamıza çekilip uyumadigimiz gecelere, ailecek gittiğimiz hafta sonu pikniklerine, okuldan her geldiğimizde annemizin bugün gününüz nasıl geçti diye sorduğu, babamızin işten geldiginde annemize sarıldığı, ailecek gittiğimiz antalya tatilleri günlerine..
  
  annemle babam bu günlerden bir kaç sene sonra boşandılar.. ikisi de kendi hayatlarinin derdine düştüler sonra. bizi hala seviyorlar, ilgileniyorlar ancak hiç bir şey eskisi gibi olmuyor sözlük, şimdi kendi ayaklarımın üzerinde durabiliyorum ancak arkami döndüğümde parçalanmış bir ailenin beni biz kız çocuğu olarak yeterince güvende hissettirmeyişi üzüyor çokça..
• ortacag .
• hayatıma girmiş bir sürü insanın yaşattığı sayısız zevk, neşe, mutluluk anı, bir sürü güzel dostumla geçen bir sürü güzel zaman var ve kendimi çok şanslı hissediyorum.
  
  ama bunlardan hiçbirine ışınlanmak istemezdim çünkü benzerleri farklı kişilerle yaratılabilir.
  
  tek başıma bir sürü güzel şey yapabildiğim anlardan birkaç tanesine gitmek isterdim, özellikle şu günlerde.
  
  bu, bölümün bahçesinde tek başıma içtiğim gece de olur, kendime masaj+spa ısmarladığım ve doyamayıp ertesi gün başka bir masaja gittiğim o hafta sonu da olur, güzelce süslenip bütün bakışları üstüme topladığım o tek başıma şarap içip biftek yediğim gece de olur, annemin ameliyatını beklerken tıp fakültesi amfisinde derse girdiğim, önlüksüz oturan tek kişi olarak kibarca dışarı çıkarıldığım gün de olur.
  
  mis gibi yaşıyorum hayatı, fırsat buldukça.