sözlükçülerin ruh halleri ^*

• çoğununki her daim bulanıktır.
• yüzüme çarpan kapılardan çıkan ilk çığlık değildi bu elbette. yaşadığım onlarcasına rağmen yine de umut denilen anahtar zorla bir kapı açtırıyor insana. sonrası 'git'.
  
  reddedilmiş sözlerdi söylediklerim, reddedilmiş bir hayattı yaşadığım. hükmü verilmiş bir mahkumun kendini sessizliğe öyle alışmışken hakimin tokmağından gelen o sesle tekrar yaşadığını anlaması gibi, kıyıya vurmuş bir balinanın karada daha fazla kalamayacağını anlaması gibi, dışarıda bırakılan ağzı açık salça kutusundaki küfler gibi hissediyordum. boşandıktan sonra yüzüğünü çıkartmak isteyen adamın parmağını kesmek zorunda kalması gibi. acıklı bir şarkının ortasındaki saçma kahkaha gibi.
  
  üst tarafı okumak istemeyene özet;
  
  * beyazlarla atılan renkli çamaşır gibiyim bugün. etrafımı kendi karanlığıma boyuyormuşum gibi hissediyorum. ihtiyacım olan şey; saf, temiz bir çamaşır suyu.
• günün anlam ve önemi göze alındığında tam da böyledir:
  (bkz: vur kadehi ustam)
• (bkz: gene güzeliz gene teyyare)
• parçalı bulutludan kar yağışlıya değişkenlik gösteren bir pesimistlikte seyretmektedir bugünlerde.
• (ara: mutsuz)
• (bkz: huzursuz)
  hep soru işareti dolu kafa hep, bi' durmuyo'...
• (bkz: upside down)
• sanki cehennemde'yim......ruh muh kalmadi'ki...
• işte öyle normal insan ruh halidir. ama öyle böyle değil, çok normal, bi hayli normal.. sözlükçü olduğum için normal ötesi. sözlük normali metanormal. biraz esrik, biraz ikircikli.. yalnız dalga geçeyim diye giriştim entrye, yazarken tiksindim ibre normalden sinirliye döndü. of be ne skimsonik bir insan evladı oldum ben..