yedi güzel adam

• vaktiyle, atlasın bir tarafında görülüp derdest edilmiş bir adamlar konseyi.. 7'si de güzel efendim bu adamların; onlar gibi bir 8. de yok üstelik; yani böyle bizim uçuk yediler^*'in bile yanına yaklaşamayacakları türden bir 7'ler..
  
  şimdi başlasak saymaya, bütün sayı sistemimiz altüst olur; geometri bilmeyen bir daha abaküsten içeri giremez.. dahası güzellik iç olur, hiç olur.. zira, şimdi diyorum, başlasak saymaya, elde var sıfır; yazıyla beş, rakamla sıfır ama.. sonra bu sıfırları atarız, beş paranın değeri yükselir birdenbire.. beş para, ciğer parasıdır; eh böylece arzdan ve arşdan ötürü ciğerler bulunmaz hint ciğeri olur vücutta; karneyle dağıtılmaya başlanır maazallah..
  
  diyorum ki şimdi başlasak saymaya, bu hikmet kitabının kaçıncı sayfasındadır bu yedililer.. söylemiyor ne yazık ki cahit bey [kitabın imlediği tek isim olurlar zira kendileri], saklıyor, kendiniz bulun diyor.. eh, tabiatıyla bulamıyoruz..
• (bkz: yedi cuceciler)
• leziz bir cahit zarifoglu siiri;
  
  i.
  bu insanlar dev midir
  yatak görmemiş gövde midir
  
  bir yara açar boyunlarında
  kolkola durup bağırdıklarında
  
  -ya kurbanın olam
  dağlar önüme durmuş
  ki dağlanam
  
  çekip pırıl pırıl mavzerler çıkardılar oyluk etlerinden
  durdular ite çakala karşı yarin kapısında
  
  1.
  
  yedi adam biri bir gün
  bir kan gördü
  gereğini belledi
  yari alsa koynuna
  ayırmaz kanı yanından
  
  beyaz haberlerim var kardeşlerim
  -bir güzel ince gelin
  kabartır göğsünü toz duman içinde
  gelinliği durur çıkartıp bıraktığı yerde
  içerlerden bir taşlı tarladan
  kaynayan nehrin gözünde
  unutmuş gelin alınlığını
  avuçları sıcacık yumulu beline dayalı
  kalın bilekli badem topuklu
  seyirtir o ince gelin
  grevli'ler şifalar götürmek için
  
  beyaz haberlerim var kardeşlerim
  -gölgesiz meydanlara
  aklı yağmalayanlara arasından
  yayılırsa karanlık fısıltılar
  ya da güzel dışlı yapa çiçekleri
  muhtemel bir genç kızın
  başına atılırsa
  
  yedi adamdan biri
  bir gün bir kan göreni
  kabukları soyulmuş
  taze devrilmiş bir ağaç gibi
  çeker çıkarır kendi kadınlardan
  fırlar yataklarından tatlı uykudan
  çıplak çıkarır kendi kadınlarından
  fırlar yataklarından tatlı uykudan
  çıplak yalın ve güzel adaleli
  o er alarak
  seğirtir danseder gibi
  -önce sağlam olmalı arkam
  o ince gelin
  belirir hemen ardında erin
  1000 yıl durmadan en atmış bir çınar gibi
  
  gidiyor dansöz gibi
  yere ve göğe açık avucunda o kan
  o işlem onda güvercin ve sevap
  onlarda en ağrımalı yara
  ve yollanıyor o güvercin onlara
  güvercin değişiyor gittikçe ondan
  güvercin değişiyor vardıkça onlara
  + ve aman ne uzun sürüyor bir düşman öldürmek+
  yedi adam artık bir kan göreni
  varıyor dengede
  kuğu gibi sarkıyor onlara
  akıyor onlara
  şiirler söylüyor ve mısralarında
  işlek çelik kümeleri
  ve kalkıyor her bir ulaşmasında
  iki yanında sülüs ve yay gibi
  bir vuruşta öldüren elleri
  -karanfil serpercesine
  bir kez daha vurdum ya allah diye açtığım yaralara
  
  -güzelin düşmanı güzel olur
  güzelin yari güzel olur
  
  o varıyor tüm meydanlara
  kanı okşayarak ve kabartarak
  
  kanı okşa ve kabart
  ve sonra sabah kahvaltısında
  içinden geçirmekle varsın sofrana
  çocuklarımızın ellerinde büyüyen gagalı şeylerin
  tanrının buyruğu ile ortaya çıkarttığı
  gürbüz bir yumurta
  
  ii.
  
  yedi adam biri bir gün
  bir aşk bir gün
  gereğini belledi
  ölüm girse koynuna
  ayırmaz aşkı yanından
  
  beyaz haberlerim oluşuyor kardeşlerim
  
  daha ne kadar saklanabilirdik seninle:
  yaylalardan nasıl geçtik
  çobanlara yetişemedik ama uzaktan
  zahmetsiz ve hiç kimseye değil gibi konuşan ağızlardan
  ne bilge sözler dinledik
  sığındığımız
  ve içinde saçlarımız göle girmiş ıslanan
  o dev o kabul eden o sizin veren mağaralar
  yine açık yine buyur’lu
  çekildi üstümüzden. -çalıların
  bilen duruşlarıyla karşılaşırdık koşuşurken gizlilere
  
  güneşi tez gördük dağlarda
  ormanın ay çiçeği gibi uyanan hayvanlarıyla
  ilk iş gövdemizin acıktığını anlamak oldu
  gittik kokladık ekmeğimizi tarlalarda
  
  o gün gezdim seni ellerimle
  söyledin: geniş vuruyor yüreğin
  
  ülkeyi tez giden ayaklarımla varıyorum
  kanım temizliği seven bir kolla atılıyor durmadan
  yıkanmış güneşte yeni kurumuş çarşaflar gibi
  serin ve ürpertici gövden
  yaklaşmaktasın ve / çok yakınıma taşıdığın / güller
  sana canı gönülden âşık oldum meleğim
  kollarına gümüş bilezikler düşündüm
  dostlar buldukça onlara
  kalın kaşlarını övdüm
  güzeldin
  gövden gerilmiş devinmekteydi
  bir tabloda gibi her bakmaya değişen
  karanlık anlamlardan arınan yüzünle
  hakkı verilmiş
  zehirleri alınmış kazanlarda
  demirle birlikte çeliğe koşmaktaydın
  ve döllenmekteydin mengenelerle kucaklanarak
  
  işçi eğilir bükülür ve doğrulur
  köylü bükülür doğrulur eğilirken
  insan iyi maden kuyumcuda
  
  güzeldin / gövden
  yeni bir iklim gibi yayılmaktaydı karalara
  ağaçlar, kırdaki hayvanlar kasabadaki insanlarca
  işte davetliydin
  acıktık bıçaklarına kanımızı gütmekteymişin gibi
  gelip acı sözlerin için
  bir çekmece koydun yaralarımıza
  
  ve ellerin uçuşan yapraklar gibi
  birden
  nasıl yalnız olduğumuzu anladım
  kimseler yoktu ikimizden başka birbirine bakan
  
  susuyor sessizce
  aşkla ilerliyorum
  milletim bileniyorum
  devirmeye
  devirmeye safrası beynimi üleşen
  elleri karımın üstünde birleşenleri
  
  bundan böyle yekinmeye hevesli yüreğim
  /sanatsever halkımıza duyurulur/
  aklım eski izlerde şimdi
  iz demek
  bir geniş
  bir kendine dönük bir en ileriye
  yol demek
  
  usulca kalkıp gedene: dur
  ki çevrileceksin
  
  toydun cesurdun
  gençtin atıldın
  bilmezdin atıldın
  kabuğu oydun oydun
  kabukta kaldın
  
  sis iner örter mermeri
  ağacı binayı
  
  sis kalkar kalkmaz
  görünür mermer
  ağaç ve dev
  bu kadınlar dev midir
  yatak özlemez gövde midir
  gül açar boyunlarında
  kolkola durup bağırdıklarında
  bomba düşmüş gibi deprenir toprak
  konuştuklarında
  
  -yar kurbanın olan
  dola yaşmağını bileğime
  ki düşmanı güzel vuram
  
  çekip mavzerler çıkardılar oyluk etlerinden
  durdular ite çakala karşı yarin kapısında
  
  iii
  
  yedi adam biri bir gün
  bir yar gördü
  gereğini belledi
  yari asla koynuna
  ayırmaz yari yanından
  
  alev gerekli kentliye
  bu ısıtma devleri kente
  bir an önce inmeli oğlum
  
  /bütün gün badem çırptım
  üzümün tehini armudun çürüğünü ayıkladım
  uykuya geç vardım
  yatağın içine elimi daha yeni koydum
  rahatıma doymadım ama.../
  
  ümmeti gözetmen gerekli
  ben seni beyaz haber ustası
  olasın diye boğmadım -doğurdum
  
  beyaz haberlerim için hazır olun kardeşlerim
  
  anam su döküyor ellerime
  bedenim hızla kaçıyor
  gözlerime toprak atan uykudan
  suyu çarptıkça yüzüme ve gözlerim yalnız
  yanıyorlar
  
  yemi torbanın dibine gelince beygir
  iri saman saplarının arasından
  iri etli dudaklarına
  küçük zor bulunan arpaları topluyor
  
  bir parça daha yükselen
  bir parça küçülen
  bir parça daha uzak duran yıldız
  beygir ve yanında duran semeri
  evin gerisinde yığınla odun- badem dalları
  ve kuru alıç kökleri
  ve ben o zaman bilmezdim halka
  ateş gerektiği
  çalışır gün boyu koru ağaçları devirir
  badem çırpar budardım yaban çalıları
  
  gün tepeme değsin öğleye durayım
  
  gün tepene değsin öğleye durasın
  kökleri hem derinleri hem sığları sarmış
  durmaksızın nimet devşiren
  ceviz ağacının altında.-
  öğleye durmayı
  hiç düşündüm mü ağaç neden havyan değil:
  çünkü kan'dır hayvan
  damardır ağaç
  
  o ceviz ağacının altında
  dallarına ve köklerine
  bir öz su damarı gibi bağlanarak
  onlar ve ağaçlar
  toprak ve kalbinden doyurduğu hayvanlar
  işitmişler bakın onlarla
  onlar ve yapraklar
  geniş bir ağızla üfürülüyormuş gibi kımıldamaya başladılar
  
  onlar ve tüfeğimi doğrulttuğum kuşlar
  şimdi öldürme vaktim değil
  
  başına omuzlarıma konun
  dudaklarımdan ve kalbimden dinleyin
  /işte bakın ekmek böyle tutulur/
  öğleye durarak bağlıyorum bu tepeleri
  o tepelere
  
  eğlenme doğada - kentte bu gece ışıklar yanmadı
  damlardan
  çorba dumanı yükselmemekte
  yufka ekmeği
  toprak ve ağaç kokulu ellerimle
  / işte bakın ekmek böyle tutulur/
  şu en artist
  ve lokmayı taşıyan parmakların ucunda
  pıt pıt bir damar gibi atan
  yemin ve billah
  sıcak bulgur aşının kalbidir
  
  dedim çünkü kalk
  yoksa sütüm helal olamaz
  
  düşündüm sol kolları kesik insanların
  ne denli mahir olduklarını sağ kollarında
  beyaz haberlerim için toplanan kardeşlerim
  
  -adım mustafa ve niyazi ve abdurrahman
  kafkas yaylalarında çadırlarımın
  sürülerimin ocak taşlarımın
  izleri vardır/doğup yürümeye başlayınca
  çıplak basmıştım toprağa/
  
  yine de ana'vâzın duymasam hiç uyanmam
  bedenim öylesine yorgun babam öylesine ölü
  ölü gibi kımıldamıyor dedem
  sini belli kendi belli değil
  ne bir hak torunlarında ne yaşayan bir arzusu
  
  ellerim yumruk dizlerimin arasında (tam üç yüz yılı)
  etim etimin sızını alsın diye
  
  kalk çünkü sabah yıldızı
  bir mızrak boyu yükseldi
  + iri ve zeki
  uçları nemli bir göz gibi+
  
  iv
  
  yedi adam biri bir gün
  bir bela gördü
  gereğini belledi
  yalvarsa evleri harap kadınlar
  ve ağlayan birkaç çocuk
  kamalar salınsa karnına
  ayrılmaz belalı yanından
  
  haberlerime kulak asmayıp-duymadık
  demeyesiniz kardeşlerim
  
  ülkem bugün
  yariyle buluşmuş gizlilerde
  tepeden tırnağa yeni yıkanmış
  ve örtüler içinde
  göz kapakları kale kapıları
  gibi örtülü
  yassı gözlü kabarık alınlı
  kalbine ve beline zengin
  düzgün bedenli bol saçlı erkekler gibi
  
  ülkem
  tepeden eteğe yıkanmak için
  aşıdan sonra paklanan
  ovalara yayılmış kadınlar
  evi uçsuz bir yol gibi bekleyen
  yavruya yerinde bekleten
  o kadınlar gibi ülkem
  
  -yürürüm bayırlarda
  gücüm ne merkezde tartmak için
  kulak verir
  dinlerim ağacı
  
  geçerken beton döşeli apartman kaykılı toprakta
  sesim nasıl etkili yoklamak için
  durdurur sorarım kentliyi
  ne haber böyle:
  nereye:
  
  bela üreten elim
  nasıl davranır belalar içinde
  sınamak için
  uzanır okşarım saçlarını ey yarim
  bakarım hoyrat ve âşık ellerime
  
  bir gün sapsarı kesildim
  öyle bir tabiat vardı ki gövdemde
  insanları görmezdim bile yanımdan
  bir hava bulutu gibi geçerlerdi
  içimden
  gidip dağlara
  kafa tutmak gelirdi
  
  bir gün ben
  iri ve kaslı gövdem
  sapsarı kesildim
  hali harap bir dev çıktı önüme
  gözlerini öyle açtı ki yüzüme ve ağlamış
  sonra söyleştik
  
  bu bir nöbet devriydi kardeşlerim
  
  bizimle aşkta olanların
  eline su döksünler
  çadırlarının önüne o küçücük
  kilimleri sersinler
  
  v
  
  yedi güzel adam
  biri bir gün bir dağ gördü
  gereğini belledi.
  ki o dağ
  ağaçsız ve yalnız
  gökte alıp veriyordu.
  rüzgârla ürperir gibi olurdu
  beygirin derisi nasıl ürperirse boydan boya
  dokununca.
  yılanla akreple kertenkele
  tavşan keklik kurtla
  onlarla
  hayvanlarla kımıldanırdı
  
  dağ bu
  serpilmiş atılmış yer kapmış
  başa kurulmuş. böbürlenmeden iri kendiliğinden koca
  
  dağ bu
  devir, söz gelsin, kervan devri
  eteğinde ipek yolu zencefil yolu
  kara ve beyaz yolu zenci. develer
  içerek karınlarından tüylerinden geçirerek
  dağı yiyerek, söz gelsin, beslenirlerdi
  
  dağ bu
  devir kuş devri
  geçerdi kartal
  
  işte o kartal
  renksiz ısı vermeden
  ürkmeden ürkütmeden
  kendinden geçerek süzülür
  dikine batar dikine çıkar
  coştumu
  vurur kendini dağa - ölürdü parçalanarak
  
  dağ bu
  devir aslan devri
  yer yer toplaşarak
  erkekli dişili
  sık sık oynaşarak
  
  devir insan devri
  geçti geçti
  insan geçti
  et geçti kan geçti
  göz geçti
  gelenler
  yeni gelen yeniden sonradan gelen
  geçti geçti
  
  dağ bu
  yılanla kımıldanırdı
  yılanla kımıldanırdı
  
  yedi güzel adamdan biri
  bir gün bir dağ göreni
  durdu sevmeden bilmeden devinirken
  durdu durdu seyreyledi
  
  sordu:
  dağ nicesin
  günde mi gecede misin
  geçmişte şimdide
  yoksa gelecek bir düşte misin
  
  dağ serpildi
  atıldı yeniden yer tuttu
  ilk kez yılanla kıpırdanmadı
  
  gözü görür görmez
  dağa göçtü güzel adam
  eteğinden yukarıya üç gün
  yürüdü. bir yılda dolandı
  çevresini. eğlenerek kayalarda geceleri
  yürüdü günde ve bir kuş gibi
  görerek de
  
  durmadan dolandı dağın çevrisini
  artık dağ yılanla kımıldamadı
  kımıldardı onunla
  
  hırçındı adam hep hırsla
  yaralıymışça inlerdi
  yüzü durgun gözler duru berrak
  hırslanırdı ayağıyla- avuçlarından ter akar
  omuzlarını burardı.
  
  ola ki anlatsa dağ
  der hırcındı adam ince bilekli
  azgın topuklu
  ince uzun parmaklı karınsız
  karşı koyan omuzlu
  yerken güzel yer doymadan kalkar
  oturarak ve hayvanlarda bile
  gizlenerek işerdi
  
  adam hırçındı-saçları uysal akardı
  rüzgârla kardı
  esinti olmadan zaten akmaktaydı
  uzun boylu değildi
  ama kendinden uzunu yoktu - yalnızdı
  
  geçince önünden
  mağaralardan kuş tavşan kurt yavrusu
  dağa vururlardı
  serçe tohum düşürürdü ağzından
  tavşan yeşerince onu
  yerdi kökünden
  
  ot üremedi
  ağaç üremedi
  
  dağ ağaçsız ve yalnızca
  gökte alıp veriyordu
  adam küçük bir kaya düzlüğünde
  toprakta mağra içinde mağra kapısında
  kaynak başında kuru yamaçta
  dururdu
  eğilip alnını
  yaydıkça yere iki elinin arasına
  göksü çatırdayarak eğilir
  parçalanarak doğruldukça
  dağ cezbelenir
  en yüksek zirvesini kayalı alnını
  yamaçlar yamaçlara yayılan yüzünü
  adam eğilip koydukça yüzünü toprağa
  eğilip koyacak yer arardı
  
  dağ cezbelenince
  doğrulup eğildikçe
  ovaya bir anda
  kentler serilir
  yollar fabrika çevrekleri bentler
  
  yedi adamdan biri
  bir gün bir dağ göreni
  yeni bir soluk çekti içine
  değişti aynı kalarak
  indi kente
  dağıyla
  esen başı
  
  serin başı geniş kollarıyla
  gözleri yüzünü kaplayacak gibi büyüyerek
  ve şakaklarında
  avuçlarımın arasında güçlükle tuttuğu
  bir şey duruyordu
  
  yedi adamdan bir dağ göreni
  buyruğu dağa yiyeni
  dağdan buyrukla kente ineni
  suları yürüyerek geçeni
  çekip mavzerini çıkardı oyluk etinden
  durdu yarin kapısında
• cagrisim itibariyle (bkz: bir kac iyi adam)
• cahit ağabey'in yedi uyurlar'a [yedi uyuyanlar] zarif bir selamı.
  
  şairin, yazdığı şiirde saydığı 'güzel adam'lar arasına kendini de katmış olduğunu düşünmek; bizim her şeyi bilir islamcı gençlik için hiç de garip değil nedense...
  
  ")aktör gibi oynayın bu satırları"
• "ve ellerin uçuşan yapraklar gibi
  birden
  nasıl yalnız olduğumuzu anladım
  kimseler yoktu ikimizden başka birbirine bakan"
• (#8188015) nolu entrynin de devamı olan vi. kısım şöyledir menziller kitabında.
  
  vi.
  
  yedi güzel adam
  biri bir gün
  bir sofra gördü
  gereğini belledi
  
  sağdan soldan
  hoşça davetler gül kuyusu etler
  mevkiler
  sözümona kadın
  entrika
  tehdit
  teklif pof pof
  kazanç
  savaş
  tümü ölüm işretleri
  o ayrılmaz sofrasından.
  
  yedi güzel adamdan biri
  bir gün bir sofra göreni
  diğer kardeşleri gibi
  tanrı adıyla başlansın cömertliğe
  misillu
  bir sözle
  nalbantyani bıyıklarını çekerek
  çöker
  mavi bir yemekle başlardı
  bir kaçış:
  belleğime vur benim
  az'ı vur debelensin
  bir at ansanblesini
  şaha kalkmışlığın psikodinamiğinden vurarak
  çocuk avuçlarında tablolar
  yalın kılıç ve ünleme isteği
  ile
  soy bir yanımı
  uzat mahzenlerdeki ses bloklarının içine
  hoyratken
  ellerim birer oymak bir göçebelik
  kız kazımağı
  daha bayıltıcısı olmadı iliklerimde
  ha ben ha varlık göçmeni kalbimin şuuru
  ağaçları dereye fırlattırır yamaca
  bilinçle ürküp
  evciliklerden
  
  gün-gün gün-gün
  yar bu obada
  evinde
  bir laleler içinde
  döşeğine ve uykusuna
  binilişine ve ekmeğine rahat
  ulu önder mübareki
  tasasız ve yavrusundan emin
  iken
  yedi adam her biri
  obalarda
  bal kutusu kayalar ağzında
  toprağın
  al suyu al tohumu
  ya hak
  insana doğru
  kıvrımları kokuları
  yükselir uçuşurken
  her biri bir bezirgân oku
  bir kervan koruyanı
  her biri
  bir yedi güzel adam bahadırı
  beyi ya kılıççısı
  olarak dolanırlar iken
  obalarda
  kentlerde
  bahçelerde
  ev ağızlarında
  
  bir gün bir sofra gören yiğit
  bir kadın dövdü
  elini bin tövbeyle yıkadı
  
  senin adınla başlarım ekmeğe
  senin izninle varsak yarenliğe
  dostluk olup yardan dostluk görerek
  geçer sözümüz dört başlı ejdere
  
  bir gün bir sofra gören yiğit
  bir günah sevdi
  belini bin tövbeyle yıkadı
  
  senin adınla...
  senin izninle...
  dostluk olup...
  geçer sözümüz...
  
  gün-gün gün-gün
  onlar o obada bu obada
  kan dolaşımı soluk hızlanışı safalarında
  [yavaşlayıp duran tunç kaplar
  parmak uçlarında bakır oyukları
  aşk var
  ak bir mermer damarı yarıldı
  toprağın derininde
  üstünde
  kızını ve oğlunu avutuyordu]
  tayları deli dolu genç yalaz
  engin otluklarda
  bir milyar koyun keçi manda mecik
  uzaklaşıp sırlı başlardan
  başıboş ve görevsiz
  çepeçevre sohbete oturmuş gibi
  dana irisi köpeklere
  doğru
  kuşku duymadan yaklaşarak
  azgın dişleyicilerin önünden
  bilmecesiz
  bir köylü kalabalığı tavrıyla
  geçerek
  
  `sevgili anneciğim
  kemiğim`
  
  uyanınca dağın bayrağın açarlar: ova
  güneş yine aynı eğriden görünür
  ve sofralar binlerle
  esenlik dolu kızlarca serilir
  -ne de kuşlar sabırsızlanır-
  çocuklar
  anne
  ve peşlerinde
  uykunun ve yatağın çiçekleriyle
  süzülüp gelen yaşlılar
  
  sofranın eteklerinde
  çok oldu renk yollarını
  çatı kirişlerini
  değirmenin taşlarını
  onaran kişiler
  bileklerinde beylikleri
  sular geçirip ağızlarından
  seyirtirler
  onun sabah sofrasına
  
  sevgili dostum
  etim
  
  cahit zarifoğlu, menziller ^*
• kahramanmaraş'ta çekimlerine başlanan dönem dizisi. bir dönem veya ölünceye dek kahramanmaraş'ta yaşamış 7 büyük şairi konu alan bir dizi olacakmış.
  
  mart ayında trt 1'de yayınlanacağı söyleniyor.
• yedi güzel adam
  
  sezai karakoç
  nuri pakdil
  akif inan
  erdem bayazıt
  alaaddin özdenören
  rasim özdenören
  cahit zarifoğlu
  
  yedi güzel adam
  kahramanmaraş’taki kara lisesinde aynı dönemde okuyan edebiyatımıza ses veren yedi güzel adamın hikayesini konu alan yeni dizimiz yakında trt ekranlarında olacakmış, şiirleri gibi güzel olur umarım.
• lütfen yapmayın, bari onlara kıymayın diye diye kafamı trt duvarlarına vurasımı getiren dizidir. ne yazık ki fragmanı da çıkmış. bazı şeyler az bilindikleri için değerlidir. şimdi salak salak hesaplar, profiller türeyecek yedi güzel adam falan filan diye. saçmasalak adamlar onlardan bahsedecek. inşallah tutmaz da ilk bölüm yayınlanmadan yayından kaldırırlar.