• hiç başıma gelmemiş olan durum.

    insan bir kere iştahtan kesilir, bir kere çook üzülür üzüntüden yiyemez di mi? yok işte bende olmuyor.
    üzülüyorum iştahım açılıyor, kızıyorum açılıyor, seviniyorum gene.
    ne olacak benim son durumum ben de bilmiyorum.
  • aşkın sıklıkla giriş ve daha çok sonuç bölümüne eşlik eder.
  • aşırı mutluluğun da doğurduğu bir sonuçtur. umrunuzda olmaz yemek falan.
  • aşıkken başımıza gelen şey.
  • bir cok sebebi olabilir ama lanet bir durumdur. karniniz acikir hatta zil calar ama caniniz yemek istemez, kahve ustune kahve tuketir, sigara ustune sigara yakarsiniz, bu sekilde bastirmaya calisirsiniz aciyi. oturdugunuz yerde kalir kolunuzu kipirdatamaz hale gelirsiniz bir sure sonra. kurtulus ya telefon acan bir arkadasinizin eve burger king posetiyle gelmesi olur ya da dusup bayilmak olur.
  • (bkz: yemeden içmeden kesilmek)
  • buzdolabının boş olması, marketlerin kapalı olmasıyla da ilgili olabilir.
  • stres yüzünden sürekli başıma gelen durum. hayatımda olan en ufak bir olumsuzluk bana iştah kapanması olarak yansıyor. çoğu insan stres olunca yemek yer ben tam tersi açlıktan ölsem de yemek yiyemiyorum. genellikle bu durumlarda sigara ve naneli şekerler kurtarıcım oluyor. şeker kan şekerimi yükseltiyor ve ayakta durmamı sağlıyor. uzun süre stres ve üzüntü halinde kalırsam zayıflamaya başlıyorum. cevremdeki insanlar açısından hayatımda sorun olduğunu anlamanın en kolay yolu. yemek yemiyorsam bir sorunum vardır mutlaka.
  • farklı sebeplerden ortaya çıkabilen fakat çıktığında kişiyi yeni bir gerçeklik tanımıyla tanıştıran durumdur.

    nedendir bilinmez, içime bir anda öyle bir his geldi ki. adana'dayim, dolmuşta. en yakın arkadaşım ile avm'ye gidiyoruz. o aptal durum içime öyle bir işledi ki bugün 13 eylül. tüm iştahımı aldi götürdü benden. ilk günler, korku, endişe dolu, panik atak mi geçiriyorum yine derken.. şimdi bu gündeyim. birçok entry okudum yukarida. kendimi kilolu gören bir kızım. en azından fazlalıklarım var diyorum bunları görüyorum. yiyememe hastalığı gibi hastalıklara imrenmek, zayıf olmayı istemek çok kolaymış bunu anladım. istiyoruz zannettiğimiz şeyleri aslında tüm yönleri ile anlayamıyor bile olabiliriz. ben öyle çok yiyen birisi değildim. neşeli birisiyim ben, kalkıp yalnızca oyun oynadigim bu evde mutlu birisiyim. lâkin, şimdi öyle kopmuş.. öyle hüzünlü hissediyorum.. gözlerimi dolu buluyorum. hüngür hüngür ağlamak mi? yapamadım.

    bu kara bulutların tepeme eskişehirde eski erkek arkadaşım ile bulustugum zaman ilk defa bana merhaba dediklerini hatırlıyorum. aç gittiğim 10 saatlik yoldan sonra 3 gün aç kalışımı.. lakin, o zamanlar anlik da olsa 3. gun yemek yiyebilmis kendimi toparlamistim..

    şimdi içimde gitmesini istediğim bu kötü düşünceler, uyandığım her sabah sırf zaman geçsin diye yatakta biraz daha durmam, gece uyurken biraz olsun dinleneceğim diye sevinmem.. çünkü düşünceler duracak.. sakin olacağım. ve ertesi sabah uyandığımda ne hissedeceğim korkusu. günleri yarim yaşıyorum. yemek yemek istemiyorum değil istiyorum. acıkmak istiyorum.. gülmek istiyorum. kendimi özlüyorum..
  • sanırım tüm dişlerini kaybetmiş durumdayım ve kaplama için hepsi kesildi, küçüldü.
    1 haftadır ağzımda geçici dişler var ve yemek yemek bir işkence.
    biliyorum ki sabit diş takıldığında da hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.
    dişlerinizin kıymetini bilin.
hesabın var mı? giriş yap