• maaşınız iyi, insan gibi bir müdür/patron sahibiyseniz güzel hadise. ancak patron, maaşa üç sene zam yapmayan işveren yada kıdem tazminatı vermemek için işten atmayan patron grubuna giriyorsa sıkıntı vericidir.
  • pek çok şirket çaycısının yaşadığı durum. çayı patronun kafasına dökmediği sürece kovulma ihtimali yok gibidir.
  • istifa etmeyi, ayrılmayı zorlaştıran hadise. tazminatı yakmak istemezsin, alıştığın ortamı bırakasın gelmez vs.
    bir iş yerinde en fazla 5 yıl çalışacaksın aga, fazlası bozuyor.
  • yıllarca aynı insanla çıkmak, hatta evli olmak gibi. ailenden daha çok birlikte olduğun bir müessese oluyor şirket. bir sürü insan işe giriyor, çıkıyor, giriyor, çıkıyor... sen hep aynı yerde, aynı masada olanlara seyirci kalıyorsun. bir çeşit kısır döngü olmakla birlikte ayrılmayı düşününce de insan bir garip oluyor. ayrılınamayan alışkanlık yapmış sevgili gibi!
  • anadan, babadan, yardan daha çok iş arkadaşlarını görmek demektir. ya cehennemdir, ya da cennet.
  • çalışanda çok rahatlık yaratan, oturmasında, kalkmasında, konuşmasında da kendini belli eden durumdur. hele ki iş baydıysa, atarlarsa atsınlar lan kıvamına gelindiyse.
  • iş yerinizi eviniz, iş arkadaşlarınızı aileniz bilmenize neden olan durum.

    11 senedir bizimle çalışan temizlik ve yemek işleriyle sorumlu ablamız sağlık problemleri yüzünden artık çalışamayacağını söyledi bu sabah. sabahtan beri artık bizimle olmayacağı fikrine alışmaya çalışıyorum. gözleri dolu dolu
    - ohh kurtuluyorum senden artık çay bardağın nerde , tabağın nerde diye dolanmayacağım peşinden dedi.

    11 senedir iş arkadaşımız gibi değil annemiz gibi davranıyor bu kadın bize ,
    çay bardaklarında kaşık olmuyor , çünkü kim kaç şekerli içiyor bilir şekeri karışmış gelir çaylarımız, durup dururken masanda bir tabak patlamış mısır da bulursun şantiyeden çamurlu ayakkabılarla gelip her yeri kirlettiğin için azar da yersin. saat 4-5 gibi mutfağın kapısının önünde geçsen 10 dakika sonra elinde tostla gelirdi.

    yeni birini bulana kadar geleceğini söyledi , kafamda yeni birini bulmamak gibi deli bir fikirle dolanıyorum sabahtan beri.
  • bazen yıllarca sürdürdüğünüz ve kurtulmaya çalıştığınız bir evlilik gibidir. atsan atılmaz, satsan satılmaz durumudur. bir taraftan bırakmak istemediğiniz alışkanlıklarınız, verdiğiniz emek, yeni bir iş korkusu vs. diğer taraftan uzun yılların getirdiği bıkkınlık hissi, tükenmişlik, üretmenin ve düşünmenin yerine bıraktığı robot insan modeli… iyi tarafları da var mı? evet, var: kıdem, rahatlık, kurallara uymama ve yılların kazandırdığı tecrübenin getirmiş olduğu özgüven hissi.

    düşündüm de, sanırım iyi bir şeymiş.
hesabın var mı? giriş yap