yıllık izinden sonraki ilk pazartesi

• sampiyonlar liginde barcelona deplasmanina cikmis turk takimi defans oyuncusunun yasadiklarini yasatir.
  (bkz: allah'ini seven defansa gelsin)
• atlatılana kadar adamın anasını belleyen gündür.
• birikmiş yüzlerce abartmıyorum maili temizlemekle cevaplamakla geçer yerine bakan kişinin yaptığı yanlışları düzeltmekle geçer sadece o pazartesi değil o hafta komple vahim geçer sırf buyüzden tatile çıkmamak için direnirsin bak yine yaz geliyor yine var tatil planları tatilde bile aklına gelir acaba ne halde bulcam dönünce diye şirketteki herkesin aynı anda tatile çıkması en güzel bence :)
• bugün bir benzerini yaşıyorum.
  
  şöyle ki; 1 haftadır yurtdışı eğitim ve iş seyahatinde takılıp, gavur ellerde sakin sakin takılıp vay be medeniyet ak derken döndük çöplüğümüze. mutsuzluk tanımı resmen.
• bir de yıllık izine istediğin tarihte çıkmamışsındır hatta bir sonraki seneye kalmıştır. o zaman diğer izne ne kadar kaldığını hesaplamaya başlarsın. biz zaten 23 nisanda da 1 mayısta da çalışıyoruz diye söylenmeler..
• (bkz: beyaz gömlek)
• 9 dakika önce başlamış pazartesi'dir.
  
  elimde simdimi kemirirken ekrana boş boş bakıyor, gelmişimi geçmişimi film şeridi gibi geçiriyorum gözümün önünden.
  
  oysa 2 gün önce şu an, biriktirdiğim az buçuk parayla paris'te kruvasan ve kahve ile kahvaltıp yapıp, insanlığa gülümsüyordum.
  
  kahpe felek fazlasına izin vermedi.
• mesai başlayalı 22 dk oldu ve ben hala yoldayım bu gidile bugünde tatil olur bana
• birikmiş bir dünya maille karşılaşılan gündür. yarım gün sırf onları ayıklamakla geçer.
• hayatı sorgulatır. kurumsal köleliğin ve istenmeyen işlerin arasında, geride bıraktığınız insanlar gelir aklınıza. hepsinden daha önemlisi ise; geride bıraktığınız ve - mutlu değil diye kendinizi kandırdığınız - insanların da çalışıyor ve yaşıyor olduğu gelir aklınıza. üç dört gün sonra onları küçümsemeye - ben daha fazla kazanıyorum demeye - başlarsınız. hayat parası olana güzel, hı hı tabii.