yıllık yazısı yazmak

• insanoğluna işkence olarak uydurulmuş gereksiz eylemlerden biri. dolapta yer kaplamaktan başka bir halta da yaramıyor.
• ruhsal anlamda yoran eylem. sinav bitti rahat rahat yazariz diye bugunlere erteleyen zihniyete lanet olsun, buna inanip yilliga katilmayi kabuleden bana 2 kat lanet olsun. hadi bazılarına yazarken kağıt kaleme degidigi anda yag gibi kayiyor fakat digerleri...
• dünyanın en samimiyetsiz olayı olma konusunda işyerinde doğumgünü kutlamak'la kapışır. en yakın dostlarınız zaten bellidir ve onlara yıllık yazısı yazmak bile gerekmez. ne mal olduğunuzu ciğerinize kadar bilirsiniz çünkü. yıllık yazısı biraz daha orta-uzak mesafedeki insanlar içindir. başarı dilekleriyle son bulur.
• bunun için harcanan zaman= çöp
• (bkz: bana kafan kadar boş bu sayfayı ayırdığın için)
• yeryüzünün en saçma olaylarından biridir ve çoğu zaman utanç verici anıların gün yüzüne çıkmasıyla sonuçlanır.
  
  her gün görüştüğün insan birden yabancı biri olup çıkıverir ve hakkında saatlerce düşünmene rağmen tek kelime yazamazsın. en son kıyıda köşede kalmış, zamanında gülmediğin dandik bir anı bulup yazarsın, sonra yazdığına bakıp "ne yazdım la ben?" diye şok olursun. kelimeler başkasına aitmiş gibi gelir.
  
  yok kardeşim, başkasıyla ilgili yazmak gerçekten yetenek işi ve bazı insanlar bu konuda tam bir fiyasko. üzerinden zaman geçtikten sonra yazdığı şeyden utanmayacak olan çok nadir çıkar.
  
  sanki lisede bu çileye katlanmak yetmiyormuş gibi bir de üniversite ayağını çıkarmışlar. gerçi lisedeki daha kötü. sınav zamanı, her dakika ders çalışman lazım ama sen sabahlara kadar başkalarıyla ilgili bir şeyler uydurmakla meşgulsün. zamana yazık. dolabımın en arkasına teptiğim ve yokmuş gibi davrandığım lise yıllığı için yapabileceğim en iyi şey yanına arkadaş bulmak olurdu ki ona da üniversite yıllığı deniyor.
• geriye dönüp baktığımda yıllık yazılarımı okumaya utanıyorum. yıllığımı kaybettiğim için pişman da değilim.
  
  şimdi, son yıllık yazısı yazmamdan on yedi yıl sonra oturmuş yıllık yazmaya çalışıyorum, öğretmen olarak. yalnızca iki kişiye yazacağım, onlar da çok sevdiğim çocuklar ama bir türlü başlayamıyorum. internette dolandım, hep "sevgili öğrencim, bundan sonra başarılar, mutluluklar" temalı şeyler yazmış öğretmenler. on yedi yıl önce bile bu kadar gerilmemiştim.
  
  videolar çekilse yıllık yazıları yerine keşke. o zaman daha kolay olurdu belki bir şeyler. samimiyetsiz şeyler yazmama kaygısı güdüyorsanız gerim gerim gerileceğiniz bir iştir yıllık yazmak.