yırtılan ipek sesiyle

• beni öp sonra doğur beni kitabında yer alan cemal süreya şiiri^*:
  
  sen bir çocuksun, annen sinirden bir de sevinçten doğurdu seni
  
  yırtılan ipek sesiyle;
  
  bir çocuksun sen, bedeviler gibi ezberindeki şiirlerle bulmak
  zorundasın çölde yitirdiğin yolu; yeryüzü şenliğinin azımsanamaz
  bir parçasıdır yaktığın ateş, kıvrıldığın dönemeç, açtığın şemsiye,
  kucakladığın yaşlı ağaç; iyi bir çocuksun; tuhaf çocuksun; ağzını
  burnunu tıkasalar gözlerinle soluk alırsın; gözlerini bağlamaya
  kalksalar el ve ayak tırnaklarınla; kalsiyum ve kalker destekler
  seni, yeraltı suları destekler seni
  
  yırtılan ipek sesiyle;
  
  bütün evler boşaltılmış, herkes dışarı dökülmüş; taşıtlar adam
  almıyor, sinemalar tıklım tıklım, sokaklarda insan başlarından
  bir nehir; meydanlarda insani tabaka görülmemiş bir çiçeğin
  taçyaprakları gibi
  
  yırtılan ipek sesiyle;
  
  sen ve seninkiler ovalarda değil, denizlerde değil, durgun ve
  çalkantısız ve bulanık ve ılık göllerin dibinde büyüdünüz, sıkış
  sıkış, en yalın, en ilkel, birbirinizi yiyerek. arada sırada
  güvercin kanadı bir aydınlıkla taranıyordu bakışlarınız, o kadar.
  bu yüzden seni başarı hanesine yazmıştır mavi oksijen; desteklemiştir
  seni
  
  yırtılan ipek sesiyle;
  
  şimdi hınçla ve karışık dülüncelerle üflenmiş camdan burkulmuş
  altın halini görüyorsun güneşin
  
  yırtılan ipek sesiyle;
  
  bir arkadaşın vardı ki
  neşeliydi el ilanları kadar
  ve gözlerinde küçük bir çayır sesi;
  
  biri de vardı ki
  on yıl kadar önce yenikapı'dan
  kesilmiş odun yığınları arasından geçerken
  ne gelirse söylerdi ağzına
  her şeyi öperdi;
  
  hep alçak sesle konuşan
  biri de vardı ki
  kederini soylu kılmak için
  yüreğindeki kurşun yarasına
  aşktandır derdi
  
  yırtılan ipek sesiyle;
  
  biri de vardı ki
  operetlerde harcadı seni
  
  yeraltı suları bir sebzelikten geçer gibi tatla geçiyor cesetler
  arasından; alaca bir çabayla maden damarları arasından; boğazlanmış
  hazine şehirlerinden;akasyaların, başı-bağlı söğütlerin, telaşlı
  katırtırnakların, mis keçilerinin, ağırlıklı merinosların altından.
  serinliğim duyurmayın anama. hep "ateş,tutuş, yan" diye bildi bizi;
  karışmasın aklı fikri. "diyordu peder"
  
  yırtılan ipek sesiyle;
  
  ve şehir. ve galata kulesi (1514 yılında bizanslılar zamanında
  şapkası uçmuştu, 1967'de türkler tarafından sünnet edildi), binalarını
  çevresinde toplamış, yaklaşmakta olan bir fırtınaya rahatça göğüs
  germenin yollarını arıyor, görüşmeler yapıyor: kavminin başında,
  ve en önde, cehennemin kapısını çalmaya hazırlanan firavun gibi
  
  yırtılan ipek sesiyle;
  
  evet, işte tıpkı öyle,
  zurayk destekler seni
  
  evet sevgilim, vücutlarımızın arasında binbir titizlikle kurduğumuz
  berzah, coğrafya anlamından taşmakta ve mimari bir olanak halinde
  uzanmakta şimdi
  
  yarının çocuklarına,
  
  yırtılan ipek sesiyle
• bir sustur kara abanoz, kakilir fildisiyle. odu ocagi harli tutar, evi barki senlendirir. ve bir ilactir, tasla demir arasinda gunlerce dovulmus. balkiyip duran bir dermandir yaranla birlikte
  
  yirtilan ipek sesiyle;
  
  cakirpence hekimler tarafindan en eski bahnamelere dusulmus bir begence gibidir.
  
  yirtilan ipek sesiyle;
  
  serin ve rahat atesini dusun ibrahim’in. nicin serin? nicin rahat? onu dusun. iste ibrahim2in atesi gibidir. cilasi gitmis gumusu parlatir. iyi gelir sayriliklara: inme, hummalar, bayilma, gasyan, hatta olume
  
  yirtilan ipek sesiyle
  
  gunesle birlikte bahcelerde mavi gozlu bir aslan dolasir
  
  yirtilan ipek sesiyle
  
  mavi gozlu bir aslan esrik bir aslan. zurayk dediler adina. misir’da. tolunogullari zamaninda. sevgili yabanci, aslanlari dusunerek bir seyin yeni farkina varmalisin; insan sevisirken butun caglarda birden oluyor, gecmis caglarin hepsini birlikte yasiyor bugunle birlikte. ve bu gercekten boyle oluyor. bu bakimdan bir erginliktir sevismek
  
  yirtilan ipek sesiyle;
  
  ya gelecek zamanlar? diyorsun. sevgili yabanci, bir erginliktir ask. ne var ki mutlulugun kendisi degildir. yine de en buyuk kanitidir onun. insanın aslan kanitidir, gunes kanitidir ask
  
  yirtilan ipek sesiyle;
  
  cin’de aslan yoktu eskiden. marcopolo seyahatnamesindeki aslanlarin hepsini kaplan olarak duzeltmen gerekir. bu yuzden aslan kelimesi bir kere gecer cince’de. ejderha kelimesi gecer onun yerine, sayisiz gecer
  
  yirtilan ipek sesiyle;
  
  dilimizde sekiz kere gecer aslan: arslan, arislan, arsilan, asilan, artsan, aristan, arsil, aslan. gunes de gecer bir o kadar
  
  yirtilan ipek sesiyle;
  
  sevgilim, hacer’in bedeninden kesilen et parcasi butun goksuyunu dolasir. senin bedeninden et kesilmez. ama kesilse, mevsimin bir parcasi olur
  
  yirtilan ipek sesiyle;
  
  ekinim kalin yerdedir
  ekinim yufka yerde
  
  yirtilan ipek sesiyle;
  
  carsilardan
  erkek bakir
  disi bakir
  
  yirtilan ipek sesiyle.
• kimbilir nasıl bir sestir yırtılan ipegin sesi... ben, ses olmadan, icimden duydugum, icin icin ve dokunaklı bir aglamaya denk tutuyorum mesela...
  
  kimbilir ustam, icli ozanım cemal sureya nasıl duydu da yazdi o şiiri...
  
  cemal abi, guzelim,
  bir ipek niye yırtılır?..
• (bkz: burkulmuş altın hali güneşin)
• cemal süreya'nın bir kadının gözleri dolduğunda çıkan sestir diye açıkladığı hayal edilen milat^*.